Alle inzendingen over lederen jas

kale plekken overheersen reeds zijn aanzicht resultaat van zijn jarenlange trouwe plicht in zijn rug zit al een slijtage gaatje als hij toch eens spreken kon, dat zou wat wezen verhalen die liggen opgeslagen in zijn huid voorgoed niet dat het er nu nog wat toe doet maar toch zouden sommige mensen ze misschien vrezen van alles heeft hij als jas…

Zacht zijn zijn handen als van het oudste leder van zijn handschoenen…

Overstelpt door gedachten vliegen woorden langs het duister op zoek naar licht en warmte naar jou, mijn seizoen niet de jas verwarmt zinnen in de tijd, noch handen in de zakken verstoppen het jou in mij, geknepen vuisten verkrampen niet meer de ooit gesloten handen geopend naar het voorjaar vliegen wij voorbij uren vinden…

het was mijn vale jas wellicht nog door vader gemaakt van kleding in ruste of in overgang naar een tweede kans ja zo was nog die tijd en stond eens voor de Kodak niet meer wetend wie de spieker was ik was mijn vale jas met grote herenknopen op een kinderdracht waar mijn hoofd, bleek getint, uitstak boven volwassen revèrs wat…

dag oude vriend zei ik net aan het station of misschien dacht ik het alleen de weg wordt krap en ik moet achter je gaan lopen ik herkende je aan je jas nu over je smalle schouders als een vaatdoek op een houten stoel het stof paste zich aan je jaren aan…

Eén lederen bal miljoenen euro’s macho’s fluitje van een cent…

Wie vaker een jas uitdoet die voedt mantelzorg!…

hoe draaglijk is de last die de hoekige schouders dragen van hen die geschoeid met oud leder zich hebben afgestemd op louter ingebeelde bewustwording het oud leder, geplooid gescheurd verkleurd, de zolen kreunend op de pas van ongepaste maatvoering edoch, een mensch is een beeltenis van de mensch, die zich aanschouwend vergewist dat…

verkrampt zat hij op de electrische stoel wantrouwige blik benen trillende, omhoog stoel in relaxstand viberatie in het rugdeel honderd procent leder aankoop van zijn vrouw excecutie van zijn beurs...…

Maar eerst is er een oude jas. Nu hangt hij aan de kapstok, binnenkort wordt hij verbannen naar het hok. En eerst is er een avond waarop ik aarzel naar buiten te gaan. Buiten is het koud In gedachten trek ik voor het eerst die oude jas aan. Ik ben alleen op straat. Wie had dat durven hopen.…

Nu hangt die jas over een steen in de verlaten hof en ergens bouwt iemand zonder jas heel opgelucht, vol lof. (Vrij naar 1 Petrus 2 : 1 t/m 10)…

het tijdenspel doorstaan niemand met zoveel liefde ....niemand die zo weinig liefde geeft vanavond is mijn jas met balsemlucht doorweekt ruik hier van mij de geurige herinneringen!…

Mijn vader J was nog maar net gestorven toen mijn moeder A zijn nieuwe regenjas voorzichtig van de kapstok nam. Pas eens, zei ze, hij was er zo trots op. Daar stond ik dan en voelde aan de mouwen en bij het sluiten van de knopen hoe dood hij was en hoe ver weg mijn jeugd. Oud en zwak zou ik worden, in deze plooien zou mijn huid gaan hangen…

mijn jas waar ik eens in huisde is mijn jas niet meer is mij vreemd ik gaf 'm aan iemand van alledag waar is nu toch mijn jas het boekje, waar is toch dat boekje waarin ik alles noteer al is de pen verdwenen droogt de inkt langzaam op zo langs de lijn der vergetelheid vraag ik me af, wat voor dag 't is vandaag…

De dag doet een jas van tranen aan ze knippert wat met haar ogen laat het zonlicht niet toe kijkt uit op het nietig bestaan zij zeult de tijd met zich mee telt de seconden laat de uren slaan de dag heeft een jas van tranen aan.…

Seizoenen pasten je een jas je keek meewarig naar de knopen de binnenzak waarin wat wisselgeld geen meter kwam er aan te pas de zoom werd kort naarmate ingelopen dat hij je warm hield was het enige dat telt…

Ons weerzien, alsof de normaalste zaak van de wereld, het innig zijn, alsof altijd zo geweest het afscheid, alsof altijd zo geweest dat we gewoon los, los van elkaar ons leven leven als zo'n klikknoop van je jas, dicht lekker warm en open, luchtig, frisse wind erdoor, vaak is er nog een rits, maar die klik is het dekkende, finishing…

Jij jas om in te wonen elke dag droeg ik je behalve als je weg was om je te laten stomen Van spijker was je gemaakt je was zwart met een groene kraag alleen werd je jammer genoeg gekraakt Moest ik naar huis zonder mijn favoriete shell door de regen en kou wat een hel Ik miste je zachte binnenkant unieke kleuren en mooie vormen en dat…

tussen de marmeren pilaren speel jij je spel ik achtervolg je op mijn lederen sandalen vang een glimp op van je kleed herken je lach en weet dat we later in elkaars armen komen tot bedaren…

Hij schopt tegen een bal zijn voet rekent uit hoe de wreef en tenen zo te richten dat het rond geval altijd in beweging blijft Er is geen tijd dan een gat dat opengaat en het nu met nu verbindt Het blijft kloppen en tikken als een drogende, lederen voetbalschoen…

Gieren bekvechten om het lederen karkas van wat eens een bruine koe moet zijn geweest. In de afgrond voor me ligt, bedekt met verlepte boeketten, het uitgebrande wrak van een autobus.…

Een rode jas daarop zag ik nooit meer, is meestal gekleed in mooi zwart leer. Haar zoontje trots naast haar in de pas, gekleed in z'n mooie nieuwe rode jas.…

ik leg het zomerjack weg en zoek de juiste jas voor de herfst van mijn leven, ongedragen met lege zakken, misschien ooit weer gevuld met tijd…

een goal is pas echt een goal wanneer een strak hard schot het net doet bollen compleet met de zwepende tik van de lederen bal tegen de touwen fraaier kan ik het niet beschrijven want het zijn toch slechts de mooiste goals die beklijven…

Aan de kapstok hangt zijn jas Een jas die zijn leven droeg Nu alleen nog een stille getuige De dood kwam voor hem te vroeg Aan de kapstok hangt zijn jas Met de geur van bier en tabak Ver afgegleden van zijn normen Werd hij gevonden in een vuilnisbak Aan de kapstok hangt zijn jas Een jas die niemand heeft begrepen Het laatste wat hij nog…

Heeft u het Boekenweekgeschenk in huis? Zodat u lekker zondag vrij kan reizen? Dan mag u zich heel erg gelukkig prijzen Dan heeft u ook een Ander Boekje thuis Die ouwe kwekerij, die leraar Frans… Geef mij maar een geschenk van Andermans…

De onberispelijk geklede man in de lederen fauteuil haalt een hand door zijn grijze haar en knijpt zijn ogen toe in een poging om nu en verleden te ontwarren.…

gebogen leun ik op de steunen van mijn statigheid een rustpunt terzijde van de schouw een monument van waardigheid een hoge zetel met leder en uit donker eikenhout opgebouwd de jaren zijn ons aan te zien als het sierlijk schrijnwerk verschoten rouwt de haard uitsterft gelijk mijn toekomst die stilaan verflauwt…

Ik heb een rode jas gekocht van zachte stof, licht in gewicht het moest er eens van komen ik heb een rode jas gekocht niet rood rood maar koraalrood goed op olijfgroen ribfluweel ik heb een rode jas gekocht mijn spiegelbeeld bevalt me wel ik fiets voorbij op ramen, etalages ik heb een rode jas gekocht die houdt me deze winter warm de…

Afgewend met zijn rug naar het zijnde spaart hij zijn stilstand in verstomming uit de avond tegemoet de helderheid achter donkere glazen, de opgooi van stemmen binnen het afgelijnde, het doffe leder dat men in het wilde trapt doelloos staart de mens naar wat hem invalt als een schaduw in de war van zijn bestaan…