Alle inzendingen over luiken

Om hitte en onrust uit te sluiten, Doen wij de zware luiken dicht. Nu dringt uit het rumoerig buiten Alleen de klaarheid van het licht, Want zie, de harten zijn nog open, En zon komt helder ingezeefd En toont, van blanke glans omdropen, Al wat er binnen staat en leeft. Heer, doe de luiken van ons wezen Voor werelds ijdelheden dicht.…

Dit overmaatse huis draagt een stoppelbaard. Het leeft onwrikbaar tussen het openlopen van de morgen en het slapen van de avond. Bij het eerste licht klinkt een echo, kraakt de derde trede even als voorheen. De leegte geurt vol koffie. Stof in verre hoeken draagt de kleur van eer en leed. Het knarst in zijn gewrichten, ademt enkel op het trage…

Bekend en berucht als tocht der tochten, geliefd bij achteloze onervaren amateurs, berucht bij de ware profs op de fiets, stampend, dreunend, hijgend, verder niets. Meer dan 250 kilometer op de pedalen, heuvel op en heuvel af, eten, drinken, water halen, geen tijd om te recupereren, of geen kracht om te demarreren. De ene naar de andere kuitenbijter…

Wie heeft haar deuren dicht gedaan, de luiken gesloten? De boel verduisterd, het kostbare licht gedoofd? Verbittering gezaaid in een tuin waar vogels zongen? De rust verstoord, ontluistering gebracht waar harmonie was? Blijheid weggevoerd waar ooit feest gevierd werd? De spontaniteit ongemerkt, het zwijgen opgelegd?…

Dat brengt mij op een schitterend idee : Parijs – Roubaix begint voortaan in Londen, Luik – Bastenaken – Luik start in Den Bosch, de marathon van Rotterdam in Oss.…

jouw cherubijn mikt en doorzeeft de luiken van mijn boezemkamer…

Mijn mooie uitzicht bescherm ik tegen rovers – Met zware luiken.…

Toen jij je luiken open deed en ik recht in je ziel mocht kijken stond ik als genageld. De vrouw in mij was verdwenen. Schoorvoetend vond ik mijn weg in jou langs wegen water en weiden en ‘s avonds toen de luiken zich sloten heb ik in stilte mijn tranen vergoten.…

Wie wint vandaag Luik-Bastenaken-Luik?…

Een handvol uitjes, Haring bij de staart gevat En, hop, in het luik!…

Het leven is nabij en verre; het hart des levens weten wij slaan, de kracht der dingen horen wij gaan achter het harde, houten luik. Toen hebben wij het luik opengedaan.…

luiken zuinig blind de ketel neuriet een lied mens erger je niet…

Het schijnt dat ex-dokter Van Leiden in Maastricht resideert, en dat Pim van Weert in Goes woont en Bart van Goes in Weert, W. van Cuyck in Oss en C. van Oss in Cuyck, G. van Luik in Sneek en J. van Sneek in Luik ... Zou 't niet handig zijn als ieder naar zijn eigen plek terugkeert?!…

Men ziet, daar 't daglicht, hoog gerezen in zijn vlucht, De kringen brandt en blaakt, neervallen uit de lucht Oprechte vissen, die, de gulzigheid ontvlogen Van roofziek zeegedrocht, en, zwakjes van vermogen Hun blode wieken, als een toevlucht in de nood Die hun aan 't leven dreigt, gebruikende, in de schoot…

Verscholen achter luiken huist het kleine ongeziene leven in de holte van de kindertijd Zeven vreemde huizen je zou er verdwalen verzwegen namen woelen diep in de kinderborst In de schaduw achter het fluisteren van de groten gaan bange geheimen schuil Het daglicht botst tegen gesloten luiken de kat kijkt naar je wollen bal…

[Senryu] 's nachts roffelt de wind op halfvergane luiken – geen mens geeft hier thuis…

Een sexy dom blondje uit Luik wil vlindergevoel in haar buik en daarom verorbert die hupse nu dagelijks enkele rupsen.…

laat mij de oude zwerver zijn die door de straten gaat zonder herinnering en voor de luiken voor de Febo sluiten daar nog even staan HEB MIJ NU LIEF VOOR LATER…

Turend door de luiken van mijn eigen zijn zie ik je daar bovenop de berg. Je wuift rustig met de zon op je huid en het grappige is op mijn lijf valt de regen.…

Je kent me vast wel: ik houd luiken gesloten en speel. Het is jammer dat honger naar eigenliefde zich niet laat stillen…

Laat de luiken geloken zijn wiege wiegele weine en de stilte onverbroken zijn wiege wiegele wee. ---------------------------------- uit: Verzen (1913)…

Laat de luiken geloken zijn wiege wiegele weine en de stilte onverbroken zijn wiege wiegele wee. V. Gij, eersteling, hebt neergezien in mijne ziel; een dicht gehouên mensenbestaan lag te aanschouwen; voor u ook voor het eerst misschien.…

slaap verdrijft, zaait uit krop een litanie, dwingt mij tot verweer te vergezellen in zijn ademtocht, daalt in stilte, een verademing , alleen te kraaien in een uitgestorven taal, de doden wekt die ik nauwelijks versta, als ik dood zal zijn, roept hij mij al die woorden na, verwaait dat geluid door een gat in het heelal, waarmee ik de luiken…

Open de vensters en luiken, ik wil de lucht de zwoel bezwangerde lucht wil ik ruiken waarin het leven hijgt en duizenden stemmen zoemen; microben zijn bloemen die bloeien in millioenen microben zijn de zoenen van de donkere lichtende wereldstad!…

Laat dicht de luiken! 't Zonlicht dringe niet in deez' ruimten, waar geen morgen haar langer wacht. En laat me alleen met mijne dode! 'k Wil met haar zijn in de eerste wake van hare nacht... Ik wil de teedre woorden spreken, die 'k nog voor haar in 't hart bewaarde 'k zei niet genoeg.…

door de lucht licht en schoonheid schijnen door de duisternis maar het meest van al de angst dat zij zonder iets te zeggen voor altijd weg zal gaan haar kamer heeft luiken en een eenpersoonsbed de blauweregen bloeit zwaluwen scheren door de lucht…

Een slimme prostituee uit Luik hanteerde een wel vreemd gebruik. Zij bracht de mannen van de wijs want 'Nederlanders - Halve prijs!' stond er op haar vensterluik.…

Niet alleen de geelbruine bladeren vallen onverschillig naast mij neer ook de wereld mijn wereld het kleurt zich duister net zoals december door de afwezigheid van al het andere en de schending van privileges verschuilt vrijheid zich heimelijk ach, vroeg of laat zal alles en dat waar ik in geloof dat wat ik weet zelfs…

bleke lippen in de ruiten maanden haar geluidloos de luiken vroeg te sluiten ze hoorde niets maar knikte zacht, haar evenbeeld had nee verwacht de nacht –van plan naar binnen te vliegen- bleef stomverbaasd hangen voor het kozijn zag haar blonde manen de zijne bedriegen, schaterend om zijn ontspiegelde schijn…

Vijfde Seizoen Als de zomer te vol is de winter te leeg de herfst niet wil kleuren lente beloftes niet vervult Dan zoek ik dan zoek ik dan zoek ik dan zoek ik naar het vijfde seizoen Aardbeving Toen mijn aarde beefde werd dit op de schaal van Richter niet geregistreerd stonden er geen koppen in de kranten werd er niet…