Alle inzendingen over luit

Alsof zij iets zingen ging trilt de luit en de lieve luit achterna hinkepinkt de piano linkepoot linkepoot Ik denk niet dat de luit iets zeggen zal kwart vóór middernacht al trilt - zij trilt toch?…

Toen strekte Gij Uw handen uit En nam mij, als een vrouw een luit, Die zij met met zachte hand betokkelt. Mijn ziel brak open in geluid.…

Hij is op dreef, hij houdt niet van verliezen. Hij sloeg al heel wat birdies bij elkaar. Maar op hole 13 loerde het gevaar. Daar kreeg hij het behoorlijk voor zijn kiezen. Een mueslireep die kon er ook wat van De tandarts zei: “he made a hole in one”,…

ik droom mij blinder dan versluierd licht stem harp en luit tot vrome bede schouw deemoedig Sions heuvels beween het verloren vergezicht…

Gor deinen beminde strelen langzaam weg op de oneindige klanken van een luit hoog van een parterretrap Zingend en dansend spinnen spinnen zij rond elkander Velours sluit klappende vergezichten uit van succes…

Een luit, een fluit, een lied, een griet, die mij vermaken. Dorstig kijkt de schilder rond, de ogen drinken beelden, zien zelfs nog de liedjes klinken van de luit. Die mond, die lach bespeelde net de fluit en och, regenten, dames van het hof, ik vond In u beschaving, leven in dit joch.…

Hef aan, mijn luit, Want moeder zegt: de tand is uit! Laat dreunen nu de wanden! Eerst gaf Gods gunst het lieve wicht De adem en het levenslicht, Nu geeft zij 't wichtje tanden. Tromf, triomf! God dank er voor, Want moeder zegt: de tand is door! Nu lof en lied verheven! Geluk nu, kind, met spel en zang!…

Subtiel gespeeld tokkelgeluid Zachte tonen van een trillende snaar ’t Is het gezucht van een oude luit Beroerd met een plukkend vingergebaar Oude noten, middeleeuws gevoel Sfeer van open haard, sereen gebarend Zachte neuriën van de vrouwe op de stoel… En zittend in het venster, ver weg starend De minstreel… hij speelt ondanks kilte Van kasteelsteen…

Maar 'k heb, bij 't oefengraag verstand, Mijn Dichterlijke luit ter hand, En niet geheel onvruchtbare ader. Zie daar mijn aanzien, schat en lust: Zie daar de bloemhof van mijn rust, Waar uit ik 's levens honing gader!…

. - Wist zo mijn luit, in 't lied U opgedragen, De Erinn'ring aan 't verleden op te dagen, Van 't schoon Verleden, dat ik nooit vergat, Licht zoudt ge, als vroeger in Minerve's stad, Met blanke hand een traan uit de ogen vagen, Om met een lach te staren op dit blad.…

Fragment III Puella, een air [ ] onder de levensboom vermeien wij in de hof mijn luit bespeelt schoonheid die muziek niet bevatten kan je brokaten kleed die de wijsheid van de boom omvat ruist mij tegemoet hoe bekoort mij jouw schittering Godelinda, lief mij! verteer mijn hart met een baiser…

De dromerige diepte van oude verhalen in bonzende trommels en de weemoedige luit in verborgen straatjes In deze nacht droomt Asmae over de glanzende feestjurk van haar grote zus en smeert Samara haar kinderlippen rood In een andere droom in dezelfde nacht stampen laarzen op vermorzelde dromen in de aardedonkere nacht Nachten…

Al zing je als een luit en mistral. Ik zie jouw ware aard. O Liefde! Ik wacht op jou! Mijn koren is rijp en ik ben niet bang. Nee,niet de Dood...maar jij. Jij draagt de zeis in je hand.…

Een ouwe rot verkeerde verregaand In staat van pré, als jonge pensionado Z'n poen kreeg hij, uno momento dado Vanaf z'n zestigste, iedere maand Daar zat hij dan aan vast, oud-luit ter zee In Zuid-Europa, dankzij 't ABP…

- hun oude en immer jonge zanger, die hun twijgen gaat roeren door het zoet akkoord van luit en fluit. ----------------------------------- uit: Verzen (1900)…

Ik gniffelde onder wit satijn en dacht, Het vergt toch minimaal een luit wil ik aan het raam verschijnen Het bewegende gordijn Een glimp bordeauxrood kant Zijn overslaande stem, want hoe kan ik beter een aubade beantwoorden, dan met Aubade? Hoofsheid is een ernstig spel, maar ik hou niet van spelregels.…

rondeel Aanstonds, toen ik wakker werd, Scheen de zon mij in de ruiten En de vogeltjes daarbuiten, Van nabij en in de vert, Sloegen, 't bekje opgesperd, Aan het zingen en het fluiten, - Aanstonds, toen ik wakker werd - Dat de englen met hun luiten Niet zo vrij en onbenerd, - Als de doden 't oog ontsluiten - Hunne vreugde kunnen uiten…

Zomaar op een morgen als alle andere in het vrome licht, aandoenlijk zonder stekeligheid van de nacht en nevel, waarin de dagen hun bitsheid hebben afgelegd het duister zichzelf met zwart fluweel heeft gedrapeerd, waarin een minstreel zijn fluisterwoorden onbelemmerd uit het hart en luit laat stromen en in alle toonaarden na jaren…

De vrouw had veel geheimen Zij deelde deze niet Nee, niemand kon vermoeden Wat alleen de Godin ziet De vrouw had ook veel wensen Zij bewaarde ze in een doos Ver weg verstopt op zolder Die stond daar al een poos De vrouw had vele dromen Die kwamen niet echt uit Maar wezen soms de weg nog Met harpmuziek of luit De vrouw plukte…

hier kunt ge nog gaan langs de tarwevelden, luisteren naar ratelende populieren, dromen met een luit op uw rug, klaprozen blazen en de blaadjes drogen op een hoedje van stro steken luisteren naar de koekoek die uit een stiekem hoekske naar de dorpen roept waar in volle staminees het volk zich laaft aan de geuze - lambik, kasseien blinken…

democratische druk met een constant administratief ad hoc houden zij het leven op maar in de reparatiemodus blijven deze heilige huisjes staan bij monumentenzorg zijn zij opgenomen met behoud van plaats en baan zo klit de zaak steeds verder dicht is transparant een modegril want wie wat waagt zal flink zijn vingers branden kan zijn luit…

verleden achterna kom hier, ik vul jouw deel met mijn kracht het is snuiven aan het lot ontvang van mij een bod uit de hand van een zot ik gedraag me vreemd, als ben ik in de war ontkleed me van het normale roep krijsend, ik ben de nar verdwijn gij doemdenkers speel met mij en verlies alle kwalen ik speel op een koninklijke luit…

Hel Daar ga jij met al dit afscheid zonder spijt in het wonder land vol met tijd mijn lam een handpalm Ga mijn luit de wereld splits zich, Bliksem Donder Mix M…

Namasté Ik boog voor jou en jij voor mij Ik rook je Ayurvedageur En raakte nog voor ik het wist Bedwelmd door zoete Jing odeur In Eos' roze morgenstond Zeg ik je lieve woorden schat Aurora's gulden dageraad Je bent mijn muze woordenschat Daarvan doe ik je 's ochtends kond In ogenglans vol liefdesgloed Speel jij de harp en ik de luit…

In de tuin plukken de mensen pruimen en peren, ze bakken taarten van de bitterappels, ze spelen luit en fluit in de oude, oude rozentuin Op de steen brandt het licht de buik van de lamp, boordevol olie, is opgewreven, ik hark de paden tot aan de steigers in de oude, oude sterrenzee Er scharrelt een egel, eeuwen gaan voorbij kinderen op…

Luit, de zoon van Marcel en Rijanne, wist dat zo'n vuurpijl een holle kern heeft en daar konden we het ingieten, voor het wegwoei. Ik heb het aangestoken met een sigaret en daar ging die pijl me tde as van Kees. Wel een mooi moment, hoe erg ook, en iedereen lette op. En daarna de rest van de gewone vuurpijlen.…

Ik kwam voor jou, niet voor het hout dat je me laat betasten, gladgeschuurd met hier en daar een scheur goudgevoegd -- de eenvoud-schoonheid van het lied van de tijd op de luit van het leven, jouw leven Je laat me de kiekjes zien en rekt de avond, je rekt je uit tot het welterusten in de gang In het logeerbed streel ik het hout van jouw…

Mijn hemel, poëet daar vraag je me wat dat zoek ik nog uit Homerus en Sappho en Orfeus z'n luit in netgedicht, snelsonnet of hartenkreet?…

Stel je bent een dolende bezoeker verstekeling die meedrijft op de stroom je wrijft je ogen uit als na een droom je bent nog geen verwoede woordenzoeker 't Is 't tegendeel waar je je nog in uit een quote waar je je zelf in hoopt te vinden een houvast waar je je aan vast kunt binden je zingt je lied, doch zonder lier of luit…

en vatten terracotta bloemenpotten daarin geraniën groeien van het esmeralden blad met doffe kring naar meekraplakken bloemen Op de dijkweide weidt zijn zwijnen een zwijneweider wijl hij op een schelp gebrande aarde okarino speelt De klanken wuiven licht zo wuiven ook de beukenblâren alsof zij in hun wuiven roerloos waren Wie met een luit…