Alle inzendingen over minzaamheid

Vanmorgen zag ik mijn buurvrouw ze knikte minzaam naar mij en liep me verder stilletjes zonder een woord te zeggen voorbij.…

Verankerd in donkere aarde Voorvaderlijk grillig vergroeid Veilig veinzend bladerpracht Verstrooit verneveld strelende stralen. Om stil bij te staan Tijdelijk geen woorden.…

Zij kleedt de nacht uit en zaait herinneringen hij vertrekt minzaam…

De halsstarrigheid van andersdenkenden nekt de harmonie van humaniteit…

het angelus klinkt nodigt wie nog horen wil minzaam tot gebed steek de spade in de grond schep ruimte voor verstilling…

ik dacht dat jij de ordening van liefde in je had in mijn ervaren bleef ik in gênante onkunde naar vrijheid staren speelgoed kwam warmlief bovendrijven maar kleur en vorm konden niet met echt wedijveren er moest een trigger zijn in dit minzaam proces juist in kleine dingen bleek contact in elke fysieke vorm een investering met…

"Vol overgave aan Jezus' kribbe knielen," luidt een minzaam woord. Mijn geloof krijgt ware kracht als ik buig onder Zijn kruis.…

achter een minzaam masker en verfijnde gebaren smeken droeve ogen om ware liefde in gerijpte woorden aan het daglicht toevertrouwd…

Als slaafje lag ik lekker lui op mijn rug Meesteres Carla zat bovenop mij bewerkte me overheersend maar minzaam noemde mij strelend haar eigendom.…

Zwaar, traag en deinzend op weg naar de afspraak van zijn proces. Op de dag wanneer de cirkel kwam van de onvermijdelijke rekening. 'Schapen verbergen zich niet tussen schapen! Steevast!' dacht hij overtuigd met de logica van een gespotte verstekeling. Al zijn poriën ademden schuld en al het onoverkomelijke waste iedere laag vernis van zijn…

De uil die Minzaam naar Beneden kijkt Naar mij Op 't plein In m'n tuin Weerstaat 't Gescheld en geschetter Van anderen - En trotseert Andermans hoon en chagrijn - Net als ik mag Hij er van zichzelf Uiteindelijk wel zijn Opgedragen aan de ransuil die afgelopen maandag zijn domicilie had gekozen in onze tuin Niebert…

ze is het ik herken haar het is haar stem die ik herken uit duizenden waar ook ter wereld ze staat wat voor me in de rij wachtende voor de paspoortcontrole ze kijkt minzaam om zich heen, maar ze is het wel, zo te zien ze zit drie rijen voor me zegt dat ze koffie wil ik schrik op als ik dat hoor dat…,kan niet; onmogelijk… Nathalie…

kunnen we terug naar de toekomst en wiens schaduw is dat dan is het mogelijk om vleesloos voorbij te gaan als een wolk welke indruk zou de streling maken of minzaam te lachen naar het onaanraakbare…

Een preekbuis van de allerhoogste macht roept minzaam op tot stoppen met krakelen over een naam. Het kan Hem echt niet schelen wat men op dat gebied ooit heeft bedacht. Dus grijp ik zeer bescheiden nu mijn kans en stel als opperwezennaam voor: ‘Hans’.…

Er is geen troost In het land zonder tranen Er is geen leed In het land zonder verlies Er is geen emotie In het land van minzaamheid Er is eeuwig liefde Het beloofde in al zijn vormen Mij hart is verkrampt Ongevoelig verdroogd Pijnlijk herinnerend Het verleden…

in het dorp was ze voorbij voor ik het wist, waar was de koets waar de kroon aubades van schooljeugd voor het bordes als steeds, de burgervader hoorde het gezang minzaam aan en altijd scheen de zon ook waren er appeltjes van oranje geloof ik…

Een minzame kerel uit het centrum van Maastricht trekt voortdurend een ondoorgrondelijk gezicht, praten met hem is echt maf, hij maakt nooit zijn zinnen af, als hij zegt "Ik sta morgen" dan bedoelt hij wellicht ...…

Hooghartig minzaam komt hij uit de hoek Maar dan wordt Theo boos, hij roept en hijgt: ‘Weet u wat Ruben Oppenheimer krijgt? Een bodemprocedure aan zijn broek!' Waarschijnlijk denkt hij aan het woord kwitantie Bespeur ik daar een ‘vleugje’ arrogantie?…

De brug is open traag komt een jachtje aangekropen een vrouw op het schip, schaars gekleed lacht een minzame groet een man aan het roer wacht traag komt een jachtje aangekropen de brug is open…

speels ontlok ik aan je dromen die milde blik van damhertogen waarmee je tracht mij te bekoren zoals een vlinder op de tafelrand in alle minzaamheid voorzichtig landt onhoorbaar zachtjes even trilt van schuwheid met de vleugels rilt.…

mijn vader, mijn moeder ik weet niet beter dan dat het altijd oorlog is geweest pa zei immer weer "ach, zijk toch in je rokken" of, "je kan mijn zak opblazen, de pijp hangt er bij" en dan zag ik ma, minzaam offreerde ze zijn avondeten, ik ben er niet zeker van of zij daarin gespuugd heeft…

(korte dialoog tijdens de vakantie) minzaam vraagt hij ons of wij ook Frans lezen wanneer we antwoorden dat wij het leuk vinden de koppen te snellen zegt meneer Gerard dat hij wel iets meer leest dan alleen de koppen…

Margriet wuift minzaam naar Van Vollenhoven, en Beatrix begroet het grauw intussen. Irene boomt met bomen in het bos. Bij haar zit er een microfoontje los.…

ze kijkt hem van onder haar brilletje minzaam aan terwijl ze met haar lepel kieskeurig haar eenkleurig vanilleijsje voorzichtig proeft beide tachtig jaar grijs en krom maar naast elkaar misschien heel wijs ze kijkt hem zo nauwkeurig aan niet op zand gebouwd maar op het ijs.…

Ook mijn misleide schaduw - al werd hij door mij gestenigd -, geef ik een nieuwe kans, in twee gelijke sterren verenigd tot een decagram waar hij naar nijgt eenzijdigheid waarover hij zich buigt maar minzaam zwijgt, onderwerp hem aan de mij voorbestemde tijd, stap uit de meervoudige spiegel van mezelf en mijn schaduwzijde.…

ik heb het weggewuifd met een nonchalant gebaar alle aanzien macht en roem door de schouders ervoor op te halen wilde ik de prijs voor die publiciteit niet betalen geen schijnwerpers op mijn bestaan die bepalen hoe ik wel en niet moet leven ben anoniem gebleven zie minzaam de verering aan van mezelf onder een andere naam…

Felle ogen als een panter Boven een zwartzijden jurk In haar gezicht een niet-gespeelde koudheid Minzaam glimlachend, vol hautaine spot Meerdere malen Raakte zij mij rakelings met haar zwijgen Doordringend, onhoorbare signalen Uiteindelijk en tenslotte Ga ik daar langzaam aan kapot…

in ontmoeten was er nog een minzaam groeten ik keek hem aan geen bloeddoorlopen ogen meelij of een traan of ik nog schulden had zaken af te handelen informeerde hij bij het wandelen ik vroeg hem naar de tijd hij lachte raadselachtig met in zijn ogen eeuwigheid ineens was hij verdwenen een stervenskoude wind streek langs mijn…

De berg maakt een hoofse buiging naar Estepona aan zijn voet een bladgouden zon belicht zijn schitterende wolkenpruik en minzame palmen wuiven als kwasten aan zijn troon. In de verte zingen de golven van de Middellandse Zee een turquoise hymne voor de ongekroonde koning van de Costa del Sol.…

Ook mijn misleidende schaduw al werd hij door mij gestenigd, gaf ik steeds een nieuwe kans, in twee gelijke gedaanten, verenigd tot een decagram die nijgt naar eenzijdigheid waarover ik mij buig en minzaam zwijg, beschouw het beeld aan de mij voorbestemde norm, stap uit de dubbelvoudige spiegel in het zelf en de schaduwzijde van…