Alle inzendingen over monddood

De mond werd niet gesnoerd, door iemand ooit, nog eens monddood gemaakt. Alles, waarover ik zingen zal... presenteert een vrije wereld van vorige en huidige generaties! Generaties volwassenen en kinderen, die ook sterk in mij leven.…

Als je ergens gezellig zit in restaurant, op een terras neemt bij de koffie een sigaret hoor je de opmerking alras: "roken is asociaal en niet net die troep krijgen wij ook binnen". Hoe ík van alcohol-drinkers baal van hun herrie en brokken maken, hoor ze niet over uitlaatgassen maar jou wel af zitten kraken, zal er maar niet over beginnen…

ik spreek over mijn lippen maar wat is dan de zin van het woord als het niet wordt gehoord rest mij een oorverdovende stilte…

zij proeft de wrange smaak wanneer ze spreken wil in onverholen woorden hoe jij uiteenbarst en bijtende letters braakt met voeten in vuile aarde verstomd dicht zij het gat met loze zinnen voor eigen rekenschap…

Gesnoerd is de mond Die sprak Durft U nog Na Theo van Gogh Ik brak Héél even Nu Sta ik weer recht Vecht Voor het leven…

Ik sprak niet het was niet mijn stem er heeft een ander tijdens de nacht gesproken toen ik de tak tekende aan de boom die je omhelsde, groeide er klimop langs een slanke rug over jouw schouders, rond jouw hals kin, gesloten mond, neusgaten maar praten, deed ik niet.…

zonder één woord te spreken sprak hij maar zei niets over zijn tong die werd uitgerukt…

Hij sprak niet het was niet zijn stem er heeft een ander in de nacht gesproken toen hij de tak tekende aan de stille boom die hij omhelsde, groeide er klimop langs een slanke rug over jouw schouders, rond jouw hals kin, gesloten mond, neusgaten er ging een wereld voor jou open maar praten deed hij niet.…

De woorden worden woest teruggeslagen; gewond, monddood blijven ze liggen weggemoffeld als de natte bladeren tegen het troittoirband De tong beweegt om een enkele naar ademsnakkende buiten te brengen Raakt dan verstrikt in het net van de innerlijke criticus…

och, lelie van het veld gij zijt uit poëzie geboren ween toch nimmer om een vermeende held doch toon in volle bloei wat u zozeer beknelt verbannen van het land dat u zo liefde werd pure poëzie begraven onder zand monddood uw schrijvende hand…

Middernacht Radioactieve wolken Geigertellers in het rood Haaruitval en Afwijking Onverwacht Monddood…

is je stilte, het stugge zwijgen dat hem monddood maakt enkel lafheid? of vraagt het moed van je hart een moordkuil te maken en toe te zien hoe hij wegzinkt en drijfzand hem de mond vult?…

nog niet zo lang geleden slibde deze monding zich monddood waarmee woorden gezegd zijn als verkavelde kamers in een buitenhuis heden zoek ik heil in een belendend lichaam tot grenzen aan muren, ooit…

optimisme is het valse credo onzer dagen blind voor wat gebeurt slechts oog voor wat zou moeten zijn stort een beschaving in stukken uit elkaar zoekt men slechts de ruimte voor de gevallenen om die monddood te maken…

tot gisteren was hij in de wereld monddood voer hij over oceanen blind doolde hij door woestijnen doof worstelde hij zich door regenwouden met brokstukken in zijn handen aan de rand van de wereld hoorde hij het laatste lied hij wachtte niet op het eind.…

Totaal geen aandacht van de pers gekregen Zelfs niet van Mulder en DWDD Geen Boulevard en niet bij P&W Volstrekt monddood gemaakt en doodgezwegen Na zo veel pech verdient ze een beloning Zij krijgt het eerste lintje van de koning…

Het is de pers die diepgaand controleert of door de staat gejokt wordt of verzaakt, dus worden zij door Trump monddood gemaakt, ‘tuig van de richel’ is het volgens Geert. Krijgt Wilders in ons land de meerderheid, dan zijn ook wij de vrije mening kwijt.…

Zwarte krullen rode jas bonte laarzen zwarte tas witte dopjes in haar oren om al gapend haar muziek te horen sensuele lippen kleur bloedrood op 't andere perron maakten mij monddood…

zoveel stilte om van te houden als je vleugels krijgt je gehoord aangeraakt voelt zoveel stilte om te doorbreken als de bedreiging binnenin aanzwelt monddood maakt zoveel stilte om te aanvaarden als er niets is om mee te denken om van te houden…

kerstmis was verdrietig niet meer de blijde boodschap althans voor de goede verstaander de enkeling hij zag de monddode beelden in de kerststallen en hoorde daarachter een zacht weeklagen van verbannen stemmen de anderen zongen nog een tijd lang hun liederen…

Eigenheid leek monddood alle klankkleur verdwenen deed stilte eerst zwaar wegen zelfs een bronzen geluksbrenger warm en karaktervol in beeld had veelzeggend gezwegen, maar eenmaal “je eigen” voelen en “met elkaar verbonden zijn” is een geruststellend weten.…

Nu 2e kamerleden in het parlement Zich door de coalitie monddood lieten maken Kon de kijker weer eens het genoegen smaken Van Geert z'n act en zijn ultiem TV moment Want waar ze verder met elkaar nog over praten Wij zagen Elvis zélf de kamerzaal verlaten.…

heb haar schreeuw gehoord nog voor de echo kwam was ze vermoord monddood gemaakt zonder tegenspraak haar geest gebroken gemarteld door een grote woordenschat klein gemaakt en afgekat er rest een zinloos fundament dat geen eigenwaarde kent in die schreeuw verdween haar ziel en nam het leven mee…

kwaad sist giftig vermomd in schaapskleren in sinistere schaduwen lispelt lucifer zijn lof der volslagen zotheid slechts een handvol puur houdt haar stand vergiet blauw bloed trouw aan de muzen tot de monddood ruggelings intreedt geuzen bezingen het lied van vrijheid in catacomben tot wedergeboorte…

wezenloos, als al ver gestorven maar ademend zo de adem wil heeft zij haar status verworven in vergetelheid, monddood en stil twee wielen op wat leder veronderstellen nog beweging mijn hart schrikt, maar huilt ook teder toen ik haar glazige ogen haast gedwongen in mij opving van harte gefeliciteerd schreeuwde de gelukwens op haar gesloten…

onderkelderd door kunstmatig zicht voorwaarts in herhaling graven het neolithicum voorbij ter plaatsbepaling naar de hals gegrepen met zachte dwangbuis doch doelmatig stevig ingesnoerd met monddode ogen aan gebeitelde verten doemt enig na de ander nader dan schaapachtig beton weliswaar verscholen achter ijzeren wil tenzij…

Nog geen woord of al monddood. Nog geen lach of al omringd door gehuil. Ik pas … Staren in de lucht en zie: een delta van gevoelens, ertussen donkere eilanden om verlaten te stranden. Met of zonder kaartje.…

waar licht verschraalt en dromen stollen land tot welke macht versteend platgetreden dwaas van gedachten de wind monddood geen vogel vliegt nog verwoest luchtkastelen aarde stilzwijgend stil veert onder voeten schaduwen verloren lijviger dan ooit de stad onbebouwd waait er een boom voorbij ik was nimmer hier…

Eenzaamheid is een monddode stem die vertelt zonder iets te zeggen de grafpreek zonder iets uit te leggen de stilte dood langzaam maar adrem.…

‘afgunstig’: echt, het enig juiste woord want wijk je af, geheid je kop als straf je lot is minstens: monddood (koren, kaf...) want boven ´t maaiveld, dát is ongehoord maar altijd óók die ondergrondse stroom die onverwoestbaar zingt: bescherm je droom Jan woordenaar Bontje, 2 mei 2021…