Alle inzendingen over noorderlicht

Klanken van de Pastorale Met Shaffy en List Boren het diepste In mij aan Word zonder dat ook Maar iets in mij Verzet wil bieden Door hen met Mededogen bewogen de Hemel ingezogen naar Het hemels licht - Blauw, rood, in Nevelslierten gevangen in Altijddurend Noorderlicht…

als ik naar de koude trek duizenden, ja duizend kilometers in een bijna eeuwige tijd haast tot slapends toe in de verveling en ik alsmaar, onophoudelijk, verder doorrijd zonder maar iemand te zien, geen enkeling langs het groen, van zwarte geasfalteerde wegen met die eeuwige witte lijn in het midden wat zeg ik.....een lange slang die mij sprakeloos…

Het Noorderlicht, dat wás er wel misschien; Ík heb alleen maar sterretjes gezien.…

Vol verwachting en klaar om het op te schrijven: het noorderlicht, ginds!…

De honden rennen naar het noorderlicht, pas op! Eet geen gele sneeuw!…

Sterrenstof waait weg toch brengt de machtige zon het noorderlicht thuis…

ik deel je tussen sterren waar je licht het Al ontraadselt en tel de jaren tot je aanmeert in ons levenslied dan vloeien we ineen als kleuren op een schilderij en schrijven liefde met dezelfde dichtheid zij aan zij…

in koeterwaals spreekt ze roerend zonder poespas of dure woorden lieert ze klanken uit het noorden mij naar it marrenlân vervoerend vlak aan het water droom ik haar bij ’t paviljoen, naast pottenstrand waar de zon het startersland verbrandt en ik zwijgend naar haar schaduw staar dichten dansen mij lokkend naderbij talen mij in tomeloos…

getekend door lange winters die niet onopgemerkt aan hen zijn voorbijgegaan' in de verhalen van Noorse schrijvers proef ik melancholie zwaartekracht maar ook wreedheid huivering en pijn soms iets van tederheid en dan opeens als je het niet verwacht een vleugje humor die het donkere wolkendek doet breken en ruimte biedt aan het noorderlicht…

Blauwe ogen aanschouwen in verte het noorderlicht de pracht en kracht van het mystieke dwalend in dit verre landschap zweef ik op winterwind huilt mijn hart parels van ijs strijk ik door mijn lange haren en fluister heel zacht jouw naam…

Helaas blijkt uit het laatste nieuwsbericht de maan op 't tweede zicht een noorderlicht. - Jaren na zijn dood krijgt zanger Nick Drake erkenning -…

met het noorderlicht in aanschouw vliegt het voorbije leven langs mij heen zo dierbaar en voor altijd in mijn hart zoete herinneringen suizen langs mijn oren om voor immer op mijn vleugels mee te dragen met mijn ogen gericht naar de horizon trekt de ijskou aan mij voorbij zie ik aan de evenaar de zon weer schijnen…

Onder de jachtige wolken sprong de wind voorbij, een roofdier zonder hol, koud en onvruchtbaar uit het noorden, het verborg haar aangezicht gevoed door beide borsten, het vroeg de tol in winterlicht, een herinnering die binnendrijft alsof er geen hoop meer was op een schuilplaats voor geluk, de onrust jagend in een wolvenpak door…

zacht koelt zee in rode tinten de zonsondergang weerkaatsen hogere sferen hoe kou zijn warmte neemt in diepe duisternis blijft toch het noorderlicht zijn fraaiste straling geven…

Het wordt hoog tijd om op reis te gaan, door de poolnacht naar het noorderlicht. Daar laat ik straks mijn twijfels achter. Twijfel, aan de zin van ons bestaan.…

jij bent het licht dat ik niet meer had verwacht wat begon als een kaars in mijn donkere kamer werd een volle maan in mijn heldere pikdonkere nacht tot de kleuren in mijn regenboog al de kleuren waarvan ik het bestaan niet had gedacht eindigende in dat waar iedereen voor zwicht jij bent mijn noorderlicht…

Ik heb dit nooit beschreven of nimmer uitgelicht Hoe halverwege later bij maan mijn penne dicht 't Zijn flarden tijd geronnen alsof het noorderlicht De jaren heeft verzonnen waarin mijn leven ligt…

nog steeds zinkt het krijsend eiland naar de bodem van de bloedzee waar het noorderlicht verdwenen is en de zon alleen maar onder gaat o Heer, heeft U werkelijk de mensheid losgelaten? ook al sleept de dood mij mee toch laat ik U niet los…

Als adem hem beneemt in stilte van gedachten tekent hij een groot hart op het beslagen raam een pijl met een naam slechts één hij voelt alleen onzichtbaar verdwenen in de wereld om hem heen hij weet niet dat zij hem ziet in het noorderlicht van de bevroren dagen…

Laten we dansen rond het vuur Als zigeuners in de nacht Vergeten de stormen en de pijn Laten we dansen op het strand Als kinderen van de zee Breken golven in het zand Laten we dansen in de sneeuw Als minnaars in de zon Vervoering van het noorderlicht…

dat je eigenlijk niets weet te zeggen iedereen om je heen zegt iets en jij beweert ook van alles maar op hetzelfde moment zakt het geluid weg en de zin je verliest het contact terwijl je nog praat en denkt dat je liever ergens zou zijn waar het noorderlicht is dat je alleen maar kijkt en denkt aan die uitbarstingen van de zon…

Het noorderlicht van gloeiende zuchten tussen lakens, oogstrelend in verlangen, krioelende vingers klauwen en knijpen krassen en grijpen naar hoogtes en hoger tussen sterren van roze en hemellichamen en verder dan dat. En wij die ergens daarboven orgastisch kwamen, om daar in oneindig zwart tijdloos te zweven.…

Ik denk meer met gevoelens dan met gedachten aan jou Jouw stille nabijheid zonder contact mijn verlangen bij jou te zijn vouwt zich uit in mijn ziel en zweeft van geluk om mij heen Alles wil ik met jou beleven maar zwemmen met dolfijnen en het noorderlicht in het zuiden vind ik niet zo bijzonder als samen slapen, eten, kijken en…

Vol noorderlicht van plechtige flambouwen, Vol sterrebeelden hing het ijspaleis: 'T leek uit bevroren vuur, uit vlammend ijs, Uit poolnacht en uit tropenzon gehouwen; Door bloemen was 't, kristallen paradijs, Nog stil, maar 't scheen, kosmische machten zouen Een symphonie als van Beethoven bouwen Uit al wat edel is en groot en wijs.…

Gordijnen van licht Aurora Borealis Een hemels gedicht…

(Noorderlicht)…

's Ochtends tilt het noorderlicht de slaapvertrekken Uit hun voegen, hemelt ons hier langzaam op In een machtig geheel, een helende verblinding.…

Wat als de dagen slijten en zij hun onvoorspelbaarheid in meerdere verschijningen aan de nacht doen rijgen is de lucht dan een spiegeling van wat wij kunnen zien.. dat deze grote verscheidenheid te omvangrijk is om te begrijpen dat het leven haar licht onder de oneindige invloed van de zon, de sterren en je innerlijk laat schijnen…

moleculen schuurden vreemde kleuren uit de zonne-energie in het nog nooit gebeuren zag ongezien de merkwaardige waterval in rood groen profileerde zich noorderlicht maar de waaier kende ander licht het was niet buitenaards maar ontsnapte aan de trage vaart van de natuur die in middeling van evenwicht compensatie zocht voor…

Naar het noorderlicht en, naar die nachtelijke zon. Het virus schudt ons wakker. Het virus schreeuwt ons toe. CARE FOR THE ARCTIC !…