Alle inzendingen over omarm

Straks laat ik het wel weer regenen en fladdert er terug verdriet in mijn keel Een vergezicht wordt dan weer één geheel een storm zal zich opnieuw ontketenen Dan verdrink ik in een moeras van pijn waar een oase terug verandert in een woestijn waar bomen kermen onder een verlaten verdriet en zand zich ophoopt in een troosteloos gebied Maar omarm…

Gewoon omarmen Elkaar verwarmen Zonder iets te zeggen Of zelfs maar uit te leggen Dat wat je voelt en Dat wat je bedoelt Is te lezen in je ogen Die hebben mij nog nooit bedrogen.…

Dus laat de wind je gezicht strelen en de zon je huid verwarmen, zodat wanneer ook jij je ogen sluit je voelt hoe ik je zal omarmen.…

Omarm en hou van me niet alleen maar vandaag maar elke nieuwe morgen. Verwarm me laat mijn ogen stralen als jouw handen zacht mijn haren strelen. Kus de ochtenddauw van mijn lippen laat tederheid onze liefde verder dragen.…

mijn handen vol verlangen naar de hemel opgeheven omdat ik je zo graag nog eens zou willen omarmen. Maar ik weet dat is alleen een onbereikbaar verlangen jij bent voorgoed gegaan achter de verre horizon naar een andere bestemming ver van het aardse bestaan. Eens zal ik je weer ontmoeten bij: de bron van ons bestaan.…

Een daad van liefde doodt het onbegrip Maakt hartstocht levendig op aller lip Hoge wisselwerking wordt ervaring Machteloos bezie ik onbegrepen psychen Zichzelf of in omgeving snijdend met een mes Het zoeken naar expressie, uiting van de stress Huilend om zich in een diepe slaap te wiegen Een droom van louter dwalende feiten De omarming…

Als jij me vasthoudt Koele, zachte omhelzing Baadt deze wereld Plotseling in hemels licht Dat zon en maan zacht rusten…

In het licht van dit gedicht Zie ik de schoonheid van jouw ogen Die langzaam lezen hoe ik jou beschrijf Die zien hoe de letters je haren strelen De klanken je lippen kussen De pauzes jouw gedachten sussen Woord voor woord wordt jouw prachtige lijf Gekoesterd en aanbeden Zin voor zin je zinnen geprikkeld Alliteratie, adoratie De jambe…

Regendruppels vallen neer Vanuit de hemel op de grond Met een knuffel in mijn hand Loop ik buiten stilletjes rond Kijkend door beslagen ruiten Gedachten spoken in mijn hoofd Hoelang zou het nog duren Voordat mijn laatste lichtje dooft Ik nestel mij in een hoekje Houd mijn knuffel stevig vast Het zal nog maar even duren Dan ben ik niemand…

Dromend voelt de wind als een ijzige kou, eens blies je de wind en zei: ik hou van jou, je armen om me heen tegen de liefdeskou, mij aanstaren en verwarmen met ogen staalblauw, de wind...soms die streling om te verwarmen, in mijn slaap kan ik je tenminste omarmen…

evenmin het achtervolgt me dagelijks riep ik het over me af verdiende ik dit gedrag fouten zou ik erkennen nalatigheden worden aangedikt verwijten kan ik niet vermoeden wil ik mij wel verdiepen de waarheid te achterhalen is een onmogelijkheid die is er niet dus leven in materie met intense kracht waar juist liefde kan zijn door omarming…

Geef toe heb getracht te leven nog warm van angst koud en stil huis als mantel voor mijn vrees ogen vol dwang lees vragen uit je mond kom en hoor mijn poezie spuug woorden in volgorde en schrijf teksten op gebouwen vlecht gedachten samen gevuld met zuiver bloed zodat de schubben op mijn lijf weer tranen het woord geen pijn meer doet kom…

zij kan nog lachen om foto’s uit de oude doos met broze vingers wijst ze haar kinderen aan niet allemaal met naam in warm geluk is zij weer terug genietend van die uren pas bij het afscheid komt weer de onzekerheid in het zoeken naar vandaag de vraag van wie bent u er een neem ik in omarming mee…

Liefde, geliefde omarm mij.…

Blik in haar ogen: omarm me, kus, bemin me zo maar in de bus.…

Na de lange innige omarming, het liggen op zovele zachte delen: schouder, arm, borst, buik, het horen van je donkere stem die geruststelt, als streelde hij gevoelige plekken heel, na het klaren van elkaar, het dutje, het opstaan, het weggaan, nadien breekt het grote zwijgen aan.....…

Het omarmen van de zonsondergang is prachtig met de mooie zee op de voorgrond. Soms met rustig of bij minder weer, dat ligt er net aan hoe de natuur op dat moment is. Het is een genot om er te mogen zijn. Het brengt je even in een andere wereld, het is een zaligheid en het voelt vaak goed.…

jij gelooft niet in Hem Hij echt wel in jou ik garandeer je Hij blijft je trouw sommige mensen accepteren jouw geaardheid niet zij zijn de veroorzakers van jouw intens verdriet één in de hemel heeft jou gezien gehoord Jezus neemt jou in Zijn armen zoals het behoort…

Het samenzijn was zo intens als ik er weer aan denk kan ik alleen maar gissen want veel gevoelens zal ik missen het leek alsof de wereld schudde de bliksem zich verdeelde de hoogste sferen stoven op ons af en in die opwinding ontstond de tunnel der verleiding met als eindpunt ontlading door de warmte van omarming…

Kom binnen, ik kus jouw ogen Ik zal je alles laten zien Neem de tijd, kom zo vaak je wilt en verzadigd zul je weggaan Neem een bad in al mijn kleuren – zacht als poederkwasten strelen ze jouw blik Ik omarm jouw aandacht met het goud van de geschiedenis Hier is alles eeuwig jong Onvoorwaardelijk plooi ik me naar jouw behoeften Ik…

Het voelt zo koud, leeg en kil zonder jou Het kaarsje in mijn hart zal altijd voor jou branden Liefdevol blijf ik jou in gedachten omarmen…

uit de armen van de nachtmerrie wil ik vluchten   vluchten naar het daglicht   in de kille werkelijkheid van de dag verlang ik  naar de omarming van de nacht   verlang ik naar de stilte naar het troostende donker   uit de sterrenhemel pluk ik voorzichtig de mooiste droom   in de armen van die droom wil ik slapen…

hij die geboren werd als zij maar niet kon aarden niet kon aarden in het lichaam dat hem geschonken was door zijn liefdevolle ouders werd gehoord en vooral gezien dat geluk viel hem ten deel en op een dag een moedige dag nam hij, die geboren was als zij een besluit een resoluut besluit geen tranen meer voor morgen maar stiletto…

ik wil vandaag de wereld omarmen de aarde de bomen de planten ik wil vandaag de wereld omarmen de dieren de mensen iedereen ik ga vandaag de wereld omarmen want krijg ik morgen weer een kans laten wij vandaag samen de wereld omarmen elkaar verwarmen…

moet laten rusten "Lief, ga dan mee en omarm me, omarm me..…

Onze liefde was verloren In een droom Kon ik je nog maar even omarmen Als in een droom Ik heb gebeden voor geluk En hoopte dat het niet te laat zou zijn Stil als de wind Wil ik zijn in je omarming Koesterend mijn verlangen Omarmend mijn liefde voor jou Verlang ik terug naar die droom…

Speciaal voor jou zijn deze woorden een warme omarming vol begrip mijn stem blijft stil waar ogen spreken en jouw traan over mijn wang rolt…

Met duizend armen Heb ik je hartstochtelijk Geprobeerd lief te hebben, Te omhelzen waar ik maar kon - Leven dat mij ongedacht, Onverwacht gegeven was; Het omarmen was kennelijk Alleen aan mij toebedeeld, Jij omarmde mij gevoelloos Terug, keek daarbij in mijn Beleving uitsluitend verveeld…

De vogels zingen En ´s avonds loopt hij een tuinfeest binnen Weemoedig mijmerend bij 't houtvuur in 't licht Ziet hij hoe zij dansen hurken springen Onder de blauwe hemel Tussen de gekleurde lampionnen En de zoele zoete bloemen geuren Rond de vijver liggend in 't gras In zijn dromen ziet hij zijn lief Zijn vurig beminde In de omarmende…

Omarm me lief En hou je adem in Ik zit op een wolk En 't wolkenpak Is zo dicht nog niet Omarm me lief maar niet zo hard Ben nog wat week En in de zee verdrink ik Sneller dan je denkt Omarm me lief Ik verzet me niet En hou je vast Het is slechts de ijle lucht Die mij benauwt…