Alle inzendingen over onmin of meer

Onmin: als een koe in striemende regen staan -- je kont naar de wind.…

Een saggerijn uit East-Winsconsin piste te zacht tegen de wind in met de wereld had ie het al gehad leeft nu ook met zijn lid in onmin…

De tafel niet gedekt Het onbeslapen bed Alleen de leegte Die aanwezig was Nadat onmin hoogtij Vierde en de verdraagzaamheid Verdwenen was Alto Adige, augustus 2012…

De tafel niet gedekt Het onbeslapen bed Alleen de leegte Die aanwezig was Nadat onmin hoogtij Vierde en de verdraagzaamheid Verdwenen was Val di Pur, augustus 2012…

Het was een huisartscrisis in acht delen Een worsteling met de moderne tijd Een psychiater en een jonge meid En echtelijke onmin-taferelen Voor kijkers was het leukste ongemak Dat eenheid in de tijd en plaats ontbrak…

Rugdekking biedt soldaten zekerheid die in de strijd het pleit moeten beslechten, een ondersteuning tijdens de gevechten bij onmin, tweespalt en vijandigheid, al is 't effect daarvan zeer discutabel wanneer dat plaatsvindt met de blanke sabel.…

Diep vanbinnen graaft in mijn hart jouw hand Op zoek naar verloren tekens Gedrenkt in bloed, laat de een na de ander zich weer zien Heel erg veel verdriet dat in warmte wil worden gekoesterd en vertrouwd Niet per se daar ik dit wil echt alleen door onmin…

Mijn Wetenschap en mijn Geloof, Die leven saam in onmin, Want de ene houdt, wat de ander doet En denkt en meent, voor onzin. Intussen, beide heb ik lief, Juist e v e n trouw en innig, En toch vind ik mij–zelve niet Onreedlijk noch krankzinnig.…

De vrede vliegt te pletter op het glas van de volksgezondheid de salarisschalen de huisvestingsvooruitzichten het democratische gehalte van onze onmin de nieuwe natuur. Oorsuizingen? Hersenletsel? Oude natuur? De vrede vindt de moker die hij nooit is kwijtgeraakt.…

Lees die laatste zin 'Onmin is onzin' Ruzie dus zinloos. Laat ons als volwassen mensen, groot zijn in de daden die wij dagelijks (moeten) verrichten Laten wij klein zijn in het grote en daarentegen groots in het kleine Laat ons communiceren bovendien, minstens zo belangrijk dus; respecteren (Verzoening)…

Tranen kan ik laten Tranen om verloren tijd Afgunst en aversie Onmin en agressie vochten mee in deze strijd Tranen kan ik laten van verdriet die niemand ziet Maar tranen zal ik laten van blijdschap die ik een ieder toon omdat ik weet dat ik het beste deed en dat nu achter liet Ik begin opnieuw heel doodgewoon!…

oogst ontheemd dien ik u van repliek want mijn verzen zijn vervreemd van bezigheden die een mens van goede doen niet kan bevatten mijn ingetogen wereld is groter dan de buiging voor trots, het behoud van inborst adelt mijn bloed naar alle kleuren, het land van de wereld ligt aan mijn gedragen voeten wat u zegt heelt mijn hemelrijk in onmin…

Ik denk nog steeds aan jou al heb jij mijn hart verlaten de muur waaraan ik bouw vertoont denkbeeldige gaten Jij breekt soms zomaar in en bespeelt mijn gedachten mijn gevoel leeft dan in onmin hier zit ik niet op te wachten Ik zou jou willen verbieden om zomaar binnen te dringen om mijn ziel te bespieden en mij met twijfel te omringen…

De tafel niet gedekt Het onbeslapen bed Alleen de leegte Die aanwezig was Nadat onmin hoogtij vierde En de verdraagzaamheid Verdwenen was, en het Naast de rommel vooral De heimwee was die Ik bij je achterliet inspiratie: prof.…

Haar borsten prikkelen Haar mond, intens, verblijdt Haar 'gevarendriehoek' meestal in onmin met veel tegenzin Soms schampert haar schede en sombert tot later zijn later zijn Daar de leugen niet waar is; bezijden waarheid Puur naar eigen inzicht slechts wordt geprikkeld daarna ontwikkeld De kuil was gegraven jij, dom en onnozel…

Laat je niet leiden door slechts emotie 'k Tel na het rivierzwemmen, de druppels op gebruinde huid Na een uitmuntende barbecue hout in de vuur-korf Samen doen, samen zijn, nu slechts woorden Stort onze vriendschap niet in 't blauw kleur de hemel gelijk zon in mogelijk diep, dieper, diepst rood Onmin is onzin…

In potpourri zon net verlaten kleurt zeis plaque romançero chanson bouquet in paradeau onder balkon couplet Cantate Ballades rijgen aan den late tot jalousie en tante Teau onmin uiten in potverdeau en steken legen over `t blaten Rond deelt zomers Cologne eau in potpourri zon net verlaten.…

een laatste strofe draagt het gewicht van bovenstaande vaak een open eind of er wordt, tenslotte, iets van de sluier opgelicht maar als het doek gaandeweg gesloten blijft dan wel de tekst niet beklijft ziet u dan uit naar de laatste zin en geraakt u met de verwachting in een onvermijdelijke onmin bij mijn eerste woorden had u eigenlijk…

Onderhuids Bleef het mooi sores En nul op rekest Dat volgde op de ruis Van de koele onmin En aparte bedden Met weinig te vergeven Door muren onzin En misverstanden. De Puzzel is af. Verstild Het mistig vergezicht Wreed het staren.…

Zij had haar liefde keurig aangeharkt hartstocht op de paden onmin in de schaduw jaloezie binnen de perken Maar het miste perspectief geen verdiepte dieptes met verzwolgen gevolgen De rozen bloeiden zo vroeg dit jaar zij keek met handen maar een doorn drong stekelig in haar vinger witte rozen rood Zij keek naar het pluisje het…

net als ik de zoon van een dominee en beiden verslaafden aan het dichtwerk, dat omhoog voert tot in de hemelzee, via wijze vrouwen, niet de kerk die dood maakt wat zij claimt te doen, niet de wereld die in onmin leeft, maar via hun ogen, Mathilde toen en anderen nu, wordt de ziel doorleefd van wat het ware dichterschap toch is: een grote…

Spiegelend dacht ik Laat ik nu eens mijzelve zijn Maar wezenlijk zoals het moet Niet altijd die gepassioneerde Die man met de strooienhoed En bij het verwerpen van mijn eigen ik Bedacht ik opeens verrek maar en stik Moet die baard en snor dan ook nog eraf Verwenste mijn onzekerheid als onmin en laf Het zijn van die opleeftijd zijnde…

Zijn aard en meesterschap door tijd de imperfectie heeft doorstaan, blijft hij dichterlijk bij de aarde, teugels van de ziel die ongezien liet weten de plaats en waaraan hij is aan opgegaan, onmin over literaire wetten, pennen- streken op Icarus wieken, smelten in de knipoog van de zon, wat overbleef was pek zonder veren.…

In den beginne schiep God geen racisme De eerste clan kende alleen zichzelf Ze hadden geen vreemden nodig om zich in het vreemde te verliezen Buiten het eigen volk was er geen beschaving Met zijn vieren noodzakelijk samen waren ze met genoeg om multi-cultureel in onmin te geraken, ze deden alles zelf Ze hadden geen rare monsters nodig…

De wijn te jong, ik te oud dronk de levenslessen leeg zonder enig zelfbenul, de dag verdronk zich in de morgen, doorstak de kurk en vele harten het droes bleef hangen in de ziel elke zon opkomst blijft minuscuul de voorraad werd te gering om alle tegenslagen te bedekken van de relativering te proeven maar in onmin te verdrinken in…

kon ik je maar zeggen wat ik werkelijk bedoelde, maar die nukkig afgewende rug maakt dat ik het verwoorden nog steeds niet durf, omdat ik de kou al voelde die volgen zou, al voor het laatste woord, gewogen en te min bevonden, de poel van onmin deed ontluiken.…

'n begrafenis is 'n optelsom van hoe je het gedaan hebt tijdens je leven hoe geliefd je was je werd gewaardeerd als buur, collega, vriendin, want er is geen tijd voor onmin oud zeer is voorgoed onder 't tafelkleed geveegd en je weet 't niets dan goeds over de doden tranen worden geplengd anekdotes worden opgehaald want je was zus…

(De strijd om de Geest) Inpandig klinkt geknetter boven torenhoge vlammen Haren schroeien kansloos weg in zwartverkoolde handen Er is geen schijn die niet begeeft en al wat er in onmin leeft verdwijnt in vuren armen De driften worden drooggelegd De hitte danst haar vuurgevecht zonder zich te warmen Het dansen om de hete brei…

Het voorportaal van de hel spiegelt geesten in al hun naaktheid een plaats waar ongedoopt gestorvenen graag vertoeven, immer bezield door emotie Rede sluimert in onmin met de vlammen terwijl de harmonie tussen hemel en hel in verzengende hitte vergaat, klinkt het verleden duivelsmooi in het orkest dat vol vuur de fanfare probeert te evenaren…

Onrust, onvrede, misverstaan en onmin, alles wentelt weer en draait maar verder. Toch is er ook de kleine verzoening, met zichzelf en met het leven. Vrede.…