Alle inzendingen over onschuld

Ik was mijn handen, dit keer niet met zeep, ik was ze in onschuld daar zit 'm de kneep. Mijn handen zijn schoon net als mijn ziel en jij die me ziet met vieze handen misschien, heeft vast de zeep we gevonden, bovendien; is mijn onschuld net zo rein, als ik dat zelf kan en zal zijn!…

JAKOBA trad met tegenzin Ter snode wereld in; En heeft zich aan het end geschreid, In hare onnozelheid. Zij was hier nauw verschenen, Of ging, wel graag, weer henen. De moeder kuste 't lieve wicht Voor 't levenloos gezicht, En riep het zieltje nog terug: Maar dat, te snel en vlug, Was nu al opgevaren…

Verstoten van klinische verzorging Waar slechts het geldelijk belang regeert Hoort men geen ethisch roeping van het geleerde En wordt de eed van Hippocrates genegeerd Door smart overmand draagt de vader Het in wit gebundeld liefelijk dode kind Wat ik telkens weer met afschuw aanschouw Daar waar de gestuurde dood de onschuld vindt…

je kan noch niet echt praten maar je koppie zegt genoeg en ik zucht weleens als jij wakker bent, zo vroeg en ik brom soms op jou omdat je levensgevaarlijk doet en ik zoveel van je hou kijk dan vertederd naar die toet ik heb mijn ouders nooit verstaan totdat jij in mij was ontstaan nu weet ik zoveel meer omdat ik van je leer pure onschuldigheid…

In een waas Prikt de dwaas Ieders zeepbel door Het staal trekt een spoor In de ontzetting van de ziel Met de stemmen in zijn hoofd Beroofd van enig moraal Dief van werd beloofd Aan de onschuld van het leven Waant hij zich weer even baas Over wat hem niet werd gegeven Met ogen zwart, vaal gezicht Gedachten verward, doelgericht Uithaal naar…

Nee, ik doe niks lieverd, alleen deze lieve kussen wil ik je maar geven Wat zeg je? Je voelt me kriebelen op je rug en in je zij? Nee hoor, dát doen mijn eigenwijze vingertjes, die zijn zo watervlug die luisteren niet naar mij.…

in het vroege licht zie ik enkel juuts lange arm geeft dat mij nu een tevreden gevoel of ervaar ik de koelte het is immers al dagen voor mij te warm de lijn van mijn kruising laat ik vieren zo vroeg wil ik niet een bon versieren bij de voordeur zet ik een stoel…

ik begrijp nog steeds niet wat er verkeerd ging ik was een kind op de step hard om de hoek andere kinderen telden de seconden maar ze telden te snel en ik verloor de race ergens werd ik een man, volwassen en overal haar heb alles afgeschoren schaam mij voor die streek ik laat alles weer groeien en dat is zo kinderlijk eenvoudig…

Zo onschuldig met je stralende lach met je zee blauwe ogen jij zorgt er voor dat ik je mag Je ogen vol pret je handjes zo grijpbaar je voetjes zo speels je zoektocht al klaar Zo aanwezig zo blij zo dankbaar zo vrij Je hebt geluk er zijn er veel die om je geven knuffels, liefde en aandacht een prachtig leven Wordt maar een stoere…

onhoorbaar lied het is de liefde die zingt, intens over verdriet in ongeschreven boeken door essentie van leven heb ik vandaag een nieuw couplet geschreven over aarzelende zwanen op zoek naar een meer weigerende soldaten met een gebroken geweer zodra je in het leven weet, dat je een mening hebt verwoord wordt in stilte van de nacht de laatste onschuld…

Mijn oren verstaan slechts woorden Dus vertel me van wie je bent, en zeg me welk licht te fel straalt zonder sluier dat verhult, of van onwetendheid misschien onbeschermd voor de schuld zuiver in haar handelingen oordelend met zienend oog Vertel me toch, over de blinden gezien door de ogen, maar onbekend voor zichzelf schreeuwend van…

niets kon zijn dan viel je in zijn armen je zag hem niet eens staan een spel werd al je struikelen alsof je danste op de maan de nacht was van flanel waarin je schommelde tussen de dagen alsof je resten avondrose naar zonsopgang hielp dragen hoezeer de nacht ook leek op dromen tussen de dagen het werd onzichtbaar zwart gemaakt je onschuld…

niets kon zijn dan viel je in zijn armen je zag hem niet eens staan een spel werd al je struikelen alsof je danste op de maan de nacht was van flanel waarin je schommelde tussen de dagen alsof je resten avondrose naar zonsopgang hielp dragen hoezeer de nacht ook leek op dromen tussen de dagen het werd onzichtbaar zwart gemaakt je onschuld…

niets kon zijn dan viel je in zijn armen je zag hem niet eens staan een spel werd al je struikelen alsof je danste op de maan de nacht was van flanel waarin je schommelde tussen de dagen alsof je resten avondrose naar zonsopgang hielp dragen hoezeer de nacht ook leek op dromen tussen de dagen het werd onzichtbaar zwart gemaakt je onschuld…

noem mijn liefdesdebuut openbaring kan ik als leugentest mee prijken wij bleven van jongs af gedresseerd elkaar recht in de ogen kijken om goudeerlijk alle gevoel samen te delen niet knipperbliks kunnende verhelen puur vleselijk te zijn geïnvolveerd wie schetst dan ook beider verbazing tredend uit het woud onzer afspraken dat wij met een…

blauwe rok met verkeerde schoenen daarin jij van geen kwaad bewust prachtig wit onder donkerblauw meisje blijf kind zolang je kan…

de wereld is mij wat te wit verdoezeld zijn de harde tonen gedempt in alles dat bedekt kan het rauwe niet naar buiten komen ik mis de ruwe bomenbast de wilde takken en de stekels het grauwe drenzen van de regen zelfs het verbruinde eikenblad het is met toch te argeloos natuurlijk, euforie van zacht maar het maagdelijke kan er nu zo langzamerhand…

zij schreven in onschuld hun namen op ijs van de ramen keken door mist die bomen berijpte met ijzige hand voelden de kou in het sombere grijs van daarbuiten moment van besef zonder een woord werd het feest voorgezet hun wereld was fijn maar werd te klein om het groot te negeren…

houden baby love een onschuldig moment bijzonder moment van haar leven!…

de muren zijn te hoog om uit te kunnen breken ze kan hen enkel smeken geef mij mijn vrijheid terug de wanden zijn te dik om haar te kunnen horen dus zal het niemand storen de striemen op haar rug de deuren zijn te zwaar om in te kunnen trappen haar weerstand zal wel knappen nog voor zij wordt gered de tralies zijn te hard om door…

jouw gezichtloosheid, gesponnen door illusies in een spiegel beland, in mijn onschuld verdronken, brand je schreeuw Mijn doodangst…

Hij probeert haar te haten maar zal altijd verlangen Zo schuldig als onschuld kan zijn Knielen zijn gedachtes Bij de herinnering aan haar…

Onschuldig rose zo zijn je bolletjes onaangetast loopt alles op rolletjes. Heel apart maar oh zo gevoelig raakt men haar aan dan buigt ze nederig.…

Verloren onschuld van de jeugd, gegeven één moment van vreugd. Gelaten het leven zoals het was, verleden onder een stolp van glas.…

Onschuld spreekt nog uit ronde ogen, maar duistere wateren brachten slechts dood.…

Een heldere gloed omlijnt zijn gezicht Geaccentueerd worden zijn ogen door zijn lieflijke blik Bemint door ieder ander blijft hij waardig in zijn persoon Keert de rug naar arrogantie met een stralende lach Als een rustige golf bewandelt hij het leven Soms wat schuw laat hij de wereld tot hem komen Behandelt hij een ieder vol liefde en respect…

Hoe wit die sneeuw die dwarrelt langs de wegen, die sneeuw die smetteloos de daken wil versieren, die sneeuw die stil, behoedzaam alles dekt: de mensen, planten en de dieren, Niets is hier nog bevlekt, alleen het wit mag blijven al is het maar heel even, dit leven in al zijn onschuld hier en nu.…

gekleurd tweetertje Fluister het eens wat jij zoal hoort Zal het onrecht ooit eens stoppen Of dendert het in eeuwigheid voort Vertel het mij Sopraantje gehuld in vederdracht Blijft het ongeremd en altijd nacht Blijft de mensheid grof betichten Zal de zon eens het onrecht belichten Vertel het mij Mijn zingende nachtegaal Zal kinderlijke onschuld…

Ik keek in twee onschuldige kinderoogjes en zag twee bruin besmeurde handjes hij had stiekem van de chocola gesnoept ik zag het aan zijn niet meer witte tandjes toen ik vroeg of hij stiekem had gesnoept zei hij : ikke ?????…

de brug waar het verkoelend aanvoelde het was zo warm dat er paardenbloemen tussen de stenen groeiden stil zat ze daar zo maar op de grond en dacht aan pluizenbollen die ze in haar jeugd met bolle wangen vol kinderlijk vertrouwen had weggeblazen vragend aan de wind hoeveel kindjes krijg ik later ergens verdwaalde ze verloor de onschuld…