Alle inzendingen over onverbiddelijk

onverbiddelijk, vermoordt oorlog soldaten, doodt wereldvrede.…

Nijdig als een spin daar zat ze stil in haar web onverbiddelijk…

Oh, zegt een beeld meer dan zeven lettergrepen? Ik kan het in vijf!…

hij wou weer twintig zijn onder de kastanjelaar in de rademakersstraat zij knikte stil van ja en ze groeiden samen verder met de kastanjelaar onverbiddelijk jaar na jaar steeds een beetje verder uit elkaar…

Zon is onverbiddelijk. Plek in de schaduw.…

De nacht biedt bescherming tegen mijn verdorven zucht zielloos, zonder leven kraaien azen reeds op wat nog zijn zal een ploeg spit om wat is traag, schoorvoetend, delvend wordt het onverbiddelijke voltrokken.…

de kou snijdt onverbiddelijk door de dikte van de schors onzichtbaar rillen ze ook al is hun trots fier verraden nog gesloten knoppen dat er voorjaar op komst is, ik voel 't…

Maar de tijd is onverbiddelijk.…

Haar lippen zijn machtig ze tuiten zich tot kussen die zacht zijn gehoor strelen in opwindend verlangen haar lippen zijn vurig onverbiddelijk trefzeker planten zij haar angel in zijn smachtende hart…

de heuvels spreidt een adelaar zijn vleugels Gevlekte hyena’s kruipen onderdanig naar voren Maar mijn vader voelt nog steeds de leeuw in zich brullen Samen kijken we naar de oneindigheid van het rivierwater Ieder met zijn eigen overpeinzingen en herinneringen Samen eten we een ijsje, maar genieten er niet van Ieder met de gedachte aan de onverbiddelijke…

Het hof in ´s-Gravenhage heeft gesproken Die muur moet om en wel onmiddellijk Zo luidt het vonnis onverbiddelijk Dus denkt men dat hij nu wordt afgebroken Maar dat ontwricht diplomatiek verkeer Want dan klopt heel die routekaart niet meer…

Al houdt de vijand zich nog steeds verscholen In het gebergte van Afghanistan, George Bush is onverbiddelijk van plan Hem desnoods uit te roken uit zijn holen. En dat wordt dan verkondigd in een land Dat zozeer tegen roken is gekant.…

Dat iemand ervoor kiest in koelen bloede te schieten, onophoudelijk, onverbiddelijk Berekend Rücksichtslos Massaal Dat iemand - ooit slachtoffer - dader wil zijn, beschaving verslagen, naar adem happend achterlatend…

De onverbiddelijke mannenbroeders Zij voelen zich zo vreselijk bedreigd door alles wat naar naastenliefde neigt Hoe oordeelt God toch over deze hoeders van vrouwenzusters, homo-lesboschaapjes?: ‘O Kees, bid voor jezelf en voor die knaapjes!’…

Hoofd dat niet Meer wil - Benen vastgebonden Door onzichtbare Banden uit het Verleden die mij Het voortgaan Beletten Zachtgesponnen Zilverdraden Die als een Onverbiddelijk cocon Het lichaam omspannen Met verstikkende deken, Laatste halte voor De dood…

De anderen zijn de hel je altijd kiezen moet achteraf keuzes betreurt Zo gaat dat nu eenmaal alles verandert en groeit naar een onverbiddelijk einde Je zou niet anders willen dan scheppend roepen van ai en oei, het doet pijn…

Leven dat zal blijven stromen Nadat de zon over jouw bestaan Is ondergegaan - Ons afscheid hard En onverbiddelijk, En toch vertrouwen we Op het licht dat altijd Terugkeert, ook na De langste nacht - Weet dan, dat ik Zoals altijd op je wacht…

op spitsen van tenen over het smalste koord balanceren wij voetje voor voetje omzichtig tussen schrikkels dodelijk scherp levensbedreigend aandacht gefocust op eigen behoud alleen dat onverbiddelijk en totaal…

Tot de golven kwamen, zacht en onverbiddelijk. Weggeveegd. Uitgewist. Nu rest alleen het getij, dat speelt met wat achterbleef, een herinnering aan wat ooit een lijn moest zijn.…

Elke seconde Tik je Onverbiddelijk verder weg Van mij Elke minuut Denk ik Zwijgend Aan jou Elk uur Is gevuld Met herinneringen Met beelden Elke dag Ben je Bij mij Maar niet meer Fysiek Hier en nu Is niet meer Het is verdwenen Tijd betekent Niks meer, Jij, des te meer…

Doch onverbiddelijk sprak deze man: “Nee nee… nou ja, vooruit, nog ééndje dan”.…

niets is zo donker als de doorwaakte nacht waarin kolkende gedachten beuken tegen de starre onverbiddelijkheid van de ontgoocheling niets is zo stil als de vraag zonder repliek niets is zo diep als de valkuil van beschaamd vertrouwen maar als aan de einder het licht ontwaakt verbleekt de wanhoop van de nacht een nieuwe dag een…

ik bid om een wonder, want mijn liefde is onverbiddelijk mijn bezorgdheid is intens jouw terugkeer is mijn wens…

Dit is de herfst, dit zijn de mooiste maanden, maar ze ontgaan ons zoals ieder jaar, want wij zijn blinden in een wereld waar het blijvende niet geldt, alleen het gaande. Wij tastten in het duister naar elkaar, een oogwenk dat wij ons onsterflijk waanden, en zijn niet dan elkanders nabestaanden; het bed is ons niet nader dan de baar.…

in de weerspiegeling van het water zie ik kristalhelder mijn meisjesdroom voorbij drijven prima ballerina in het Zwanenmeer koorddanseres op ragfijn algenkoord een schipper vaart onverbiddelijk naderbij de golven maken een abrupt einde aan deze dagillusie het is plotseling ontnuchterend echt voorbij net zoals mijn meisjesjaren…

de woordendanser danst zijn woorden op een verijsde koord hij danst ze op ijle hoogten hij danst ze in de wolken hij wil eindeloos leven hij wil zweven maar als één woord mis geplaatst het strak gespannen touw beroert volgt onverbiddelijk de val de val in donkere diepten of de val omhoog naar jou…

Vader, te lang geleden heb jij mij - ver weg van hier - in een moment van onverbiddelijke onachtzaamheid droomloos in het leven gestoten voordat jij mijn tong brak en mij mijn vergeten ontnam. Toch: nog eenmaal wil ik je omhelzen voordat jouw huid de kilte krijgt van de oneindigheid. De klokken klinken dagen als uren.…

Er heerst iets onverbiddelijks. Nergens gloort hoop op Fiat lux! Je denkt: “Dat is het, ‘k heb gelogen!” Dat is het niet. Het zijn haar ogen, die blik van haar, zo zwart en zwaar, de blik van juffrouw Adelaar.…

ik zoek naar woorden maar vind ze niet langzaam kruipen ze in het rond al is van blootgeven geen sprake wat gister nog vanzelfsprekend was hangt vandaag aan een zijden draad daar tijd onverbiddelijk nee schudt stoppen, ik zou 'm willen doen stoppen om samen te genieten in het geniep ijzig de stilte die geduldig wacht op…

Ik reik naar de handdoek maar zij grijpt mij onverbiddelijk terug.…