Alle inzendingen over roeiboot

Waarom moet ik blijven kijken naar die ansichtkaart - een roeiboot hij ligt op de rimpelende spiegel van een avondhemel verankerd met een dunne lijn aan iets in de diepte het is een foto maar je ziet hoe de boot schommelt en rukt aan zijn anker zo moet het altijd te zien zijn geweest een boot wachtend op zijn roeier er is gedacht…

De kamelendrijver Dreef zijn kamelen tot wanhoop Slappe bulten kregen ze ervan Lekke roeiboten werden het, De schepen der woestijn Wolken dreven over Foetussen dreven af En de kamelendrijver Dreef door Door en door Bij iedere temperatuur…

het was op de oever van de Schelde dat jij me draadloos belde en dat je me vertelde ik ga weg bij jou voorgoed ik wist dat het niet zo vlotte en in mijn roeiboot op de Rotte besefte ik tot op m’n botten het is voorbij vaak waren we aan het kissebissen maar tussen de tulpen hier in Lisse naar de afloop moeten gissen dat hoeft niet meer…

memoires tegen haar benen aan ligt het eiland zij mist de roeiboot waarin ze nog het meisje was en een man haaien weg mocht schreeuwen het geschenk van de blauwe zee de schelpenketting die zijn eerste kus verborg en onder het rijsttafelen met de buren moeder die streng toekeek en vroeg hoe jouw dag was net toen pappie aan kwam lopen…

Je zit hoog op een stoel als het ware, je gaat wel heen en weer, maar je voelt je daarbij op je gemak, terwijl in de diepte de kop van het beest gelijkmatig naar voren glijdt als de boeg van een roeiboot, met schokjes. ----------------------------------------- uit: Polaroid gedichten 1955-1976…

Aan de waterkant, zijn kromme benen het riet nog zomers, de lucht wat zoet weerspiegeling, wat ooit zijn leven was eenden kwetterend, brutale snaters motregen, een zuchtje wind handenwrijvend, glimlach lijkend wat dieper in de capuchon wenkbrauwen ernstig in zicht daar ligt de oude roeiboot dat zijn de roeispanen je kunt gaan varen…

In het land bij de rivier volgden wij de polderroute oude roeiboten aan vergane steigers stoere knotbomen aangetast door de zaag geen nostalgie kon ons bekoren in wat wij zagen zat een vraag hoe lang nog in een droom verloren daar in de polder van vandaag hoe veel nog om er bij te horen met vragend dromen in de maag door de polder…

Zo laat laakt de zon het droom verwelken kinderstemmen, voldoende geroezemoes en groentesoep gesmokkeld met twijfel het schip gevoelens vaart nu het innerlijk kind langs de herfstbomen naar novemberhaven waar tussen roeiboten, een vreemde visarend groene ogen in droom bewonderd falen in het zadel van de cowboy in de wind onder wolken, zon…

Mag ik je even aanraken in erotisch landschap waar liefde haar zomer heeft mijn gevoel naar heimwee zoekt een roeiboot hebben we gehuurd met losse centen om de rivier af te dwalen en op zoek te gaan naar fruit omdat de nacht haar eigen bloemen heeft en haar boezem en meloenen ik mag je even maar je komt niet naderbij van aanraken…

graven diep om water te vinden Wij zijn als wortels van bomen naar water op zoek Wij staan te boek als een volk van binnenschippers van sleepboot en ark van roeiboot en spanen van zeelieden, 'Jan-pak-an' Wij hadden de wereld scheepsbouw en handelswaar te bieden Ooit turf....…

Het is niet dat de mist het duister aanlokkelijker maakt of omdat het nachtelijk denken het dromen verdwazen zal en mensen in gedachten samenkomen om zich aan de mist te ontrekken ontsponnen in gedachten zonder duwen, of hekken het doet er niet toe dat het eiland zonder roeiboot ook met de fiets is te bereiken of dat de poort van het…

Omsloten door waterrijke natuur leidt het oude pad naar een hoeve, een lofzang dreigt verloren te gaan veranderingen ongewild meedogenloos kaatsen weerbarstige wolken in ‘t water, evenwel omfloersen ze de lucht mede tot bedaren al eeuwen met penseel gevangen staat de tijd onwerkelijk lang stil, toch zowel sierlijk als onbewogen schilderen roeiboten…

roeiboot? een vrouw als een dam?) wenkbrauwen wegen op mijn oogleden. rood is de rivier achter mij. bron blijkt monding. ik sluit mijn gezwollen symboolzoekers terwijl aan mijn mond het druppelen begint -------------------- uit: 'Waterloper'.…

Een mooie lente-avond warmer dan ik dacht een wit met blauwe schicht ligt te wachten in al haar pracht. Hard gebakken carbon zo buigzaam als gewapend beton riemen, strak en stijf dat alles vergt een gepantserd lijf. De riemen dalen naar het water het blad zoekt en zuigt aan het vocht maar niet te lang want daar komt alweer de volgende…

woerden protsen in van sloot en plas hun spiegel het eens gekozen lief dan spetterend tot zij nat ten slot het jawoord geeft door haar snavel dan te richten op als lelijke eendjes de verliezers die hij eerst toch verjagen moet voor het paren hen huwen kan van witte brood de dagen nog kiest hij haar een nestelplaats waarna in donsveren roeiboot…

Na tumulteus beraad koos men voor brand Per roeiboot in gezelschap van een toorts Begaf de held zich naar de zwarte koorts Het alles leek een kolfje naar zijn hand Besmetting werd voorkomen door zijn daad Op leeftijd kreeg hij het voorgoed te kwaad :…

Het is zoals wanneer de regen in de afvoer valt en zaden uit de bomen vallen nieuw leven na de winter in een goot dood, maar niet dood Het is zoals wanneer de televisie zegt straks nieuws nu eerst reclame je wacht een laatste weerbericht en weet dat er iets anders komt Het is zoals wanneer je met een roeiboot land aanvaart, opduikt…

Dit is een liefdesgedicht in het Nederlands en het gaat over koeien en weilanden, de wind over de sloot, de tegenwind over de sloot, de tegenwind over de roeiboot, de molen in de verte met de lachende molenaar, want het waait van geluk over de boot waarin zij zitten, waarin zij roeien met de riemen die ze hebben tussen de blanke weiden…

De roeiboot is weer vol met water gelopen…

oordeel mijn eerste penseel gouden pink en vingerhoed je mag rekenen met mijn rekenmachine harken met mijn zilveren hart mensen ontzien met mijn moed bloemen buiten zetten in mijn verwilderde zomertuin mag je als je dat kan met jouw mosgroene handen bij de dronken rivier zijn de boomgaarden voor jou je kan er in mijn kristallen roeiboot…

Toen hoorde ik daar in een roeiboot op het meer van Zoetermeer mijn eigen dochter vrome liedjes zingen. Ik denk sedert aan Nijhoff, keer op keer.…

Van minder een stoel getimmerd, men gaat zitten onder een verbazingwekkend roerloze zon terwijl de dorpskinderen de vrede bezingen op hun blinkende brommers, terwijl de hemel ondiep is als water onder een roeiboot, terwijl men woorden laat drijven en zinken hoort men zich roepen, bloed valt uit de bomen men herkent zich, staat op om te…

Zacht wiegend ligt zijn roeiboot in het water. De hengel houdt hij losjes in zijn hand. Een vis duikt happend op en vormt een krater. Hij wacht en in z'n wachten wordt het later en langzaam hij met zijn omgeving één. De toppen van de dennenbomen zwiepend langs weerzij maken de stilte enkel dieper.…

Jij ziet de haven Water door spanen verplaatst Roeiboten roesten soms Afgebladderde verf Misplaatste symbiose Jij loopt op water Hoog tempo. Jezus voorbij Knobbelzwanen. Roerdomp Vleugels klapwieken. Lucht Onzichtbaar.…

Gedetailleerde dromen over de springvloed vertelden opnieuw zodra jij ogen open doet over die roeiboot, bange kreten van zolders het kinderjasje in de west zonder zwemvest van 't ene stoffelijke rest en ook vee ruimen. Jij hebt weken gedroomd van 't water politie-uniformen, gastvrijheid in Klundert.…

Over een eigenaardig pad voor zwakke voetgangers en vreemde roeiboten op wielen die je alleen in het circus ziet. Dat pad is er voor de voetganger en de fietser en waarheen leidt het eigenlijk? Naar verre kerken. Zie de torentjes al in de verte. Achter lief biggenland. En achter appelstroopfabrieken. De koe reist mee.…

Mijn voetstappen Op jouw straten Mijn geliefden op jouw roeiboten Mijn dromen ook Maar het allerbelangrijkste, Mijn graven zou ik terugnemen, Om in ieder je afwezigheid te begraven.…