Netgedichten

netgedicht (nr. 49.889):

Testament

Ik laat je wat muzikale noten na
om het klavier in weemoed te stemmen
een flesje droge wijn voor jouw keel
en een zwembad om in te zwemmen

ik geef je mijn natte kasteel
geschikt voor een oordeel
mijn eerste penseel
gouden pink en vingerhoed

je mag rekenen met mijn rekenmachine
harken met mijn zilveren hart
mensen ontzien met mijn moed

bloemen buiten zetten
in mijn verwilderde zomertuin
mag je als je dat kan
met jouw mosgroene handen

bij de dronken rivier
zijn de boomgaarden voor jou
je kan er in mijn kristallen roeiboot
voorbij varen

en als je naar het lichtste boven kijkt
zie je mijn glimlach
dansen en onhoorbaar bewegen
naast de miezerige maan

ik zal er niet meer voor je zijn
onduidelijk in mijn niets
maar ik geef je om te dromen
mijn oude blauwe fiets.