Alle inzendingen over rooster

De schors bewaart het hart dat ik ooit in bomen heb gekerfd, de levensringen blijven de bast en de kern zo zwart zoals mijn gedichten vol fabels zijn geverfd, daarop heb ik mij telkens weer verkeken, wel de grenzen opgezocht, die bleken in waarheid flexibel te verschillen, te verbleken in onze zandloper loopt het zand in…

Op de premier wordt een appèl gedaan: Wilt u het grillen van het rooster halen? Dan hoeft een dier niet, voor het wordt vermalen, Zijn hele leven door een hel te gaan. Men kan, om carnivoren te onttronen, De video van de onthoofding tonen.…

Er waren tot nu toe nog geen problemen Met al die nieuwe roosters van het spoor Maar dringen alle wijzigingen door Tot ingebouwde wekkers en systemen? Als elke trein op tijd vertrekken gaat Komt iedereen op elk perron te laat…

Een met wanen ver in West, een schooljuffrouw op hoge poten in de Clauskindereweg, maak met haar niet die grap een stewardess aan de Sloterplas met twee jongen nog een haperend hoofd, een toetje als je het ons vraagt. In de eerste keuken van die dag schuur ik het gele vet van de tegels, wat geheid het hele zomerrantsoen van twee uur kost, maar…

Bij Kwik die vlees op ’t rooster kwakt en Kwak die met oom Donald kwekt. En Kwek? Die wordt door bier verkwikt. Of ik ook wil? Nou, eendje dan...…

sukkelaar herleest zijn zuurverdiend pensioentje, door een vergrootglas…

Koffiebranders roosteren. Barista's maken koffiedrank. Mensen met liefde en passie zijn het, die ons vitaliseren. Zij zijn het, die ons laten genieten. Van het mysterie dat we koffie noemen. Van het leven zelf.…

kun je hem horen tegen de ramen op hoor je zijn huilen door roosters? een dijk van een kerel die tegen zichzelf opslaat robuust als afzetting vaak ligt het anders met soortgenoten welke losbreken spuwend in het gelaat van de mensheid zie jij zijn déjà vu’s in flasbackdijken ? herken je die zware storm?…

Wentel mij in de weelde van je dauw teken mij in het tasten van je leden tondel mij met de warmte van je blik zegen mij in de volte van je gloed rooster mij in de hitte van je kracht balsem mij met de mirre uit jouw kelk stijg met mij naar het hoogtij van je vuur droom met mij in de holten van je rust gloor met mij…

Zelfs de schapen lopen volgens rooster evenals hun herder ze mogen grazen, in de ochtenduren gaan dan in ruststand. Het is te warm, ook voor die beestjes dus gaan ze hup, de schaduw in zodra de klok geslagen heeft om na het siësta wederom, te grazen.…

Met leiband en al Rukt ze zich los, mijn hond Sappho is haar naam Het goudgeel op mijn hart Schrikt, vliegt weg, stijgt op Om dan neer te vallen, levenloos Het kind in mij Kent zijn rooster niet langer Heeft het tekenen of rekenen het Eerste uur?…

Het slachten van een haantje met een shredder Is snel en pijnloos en ’t schiet lekker op Geen haan die kraait in de regeringstop Veel schoner dan zo’n roadkill-snelwegkledder Die aan de hemelpoort zo’n rommel geeft Maar die heeft dan tenminste wel geleefd…

pikken het niet meer wat niet verrassen zal de schutters minder in getal mannetjes putters zijn meer gericht ze komen harder aan zo mailt d’engel gabriël: ‘denk om de genade stop de canonnade d’ hemel wordt ’n hel molens geven minder wond wieken bidden in’t rond’ u kunt schieten vanuit kloosters maar zachtjes - en meer met roosters…

gist weekt in lauw water deeg rust en rijst op de schaal door een klam doek bedekt ik kneed de gladde bal die nog stijven moet jouw duim drukt een klonter boter in zijn hart nu ligt hij uitgespreid met meel bestoven kromgebogen maar gaaf schuift hij in de oven ingesmeerd met eigeel hij dampt nog wat na van rooster naar bord Naar…

jouw geel oog moet nog open het volgt de boog van de bal broeierig licht dat een blikveld vult eenmaal ontloken verstart jouw stengel dan wijs je met knikkend hoofd naar de gloed van het oosten moe van woeste snavels en stof ik proef jouw pit in brood je glanst op een rooster droog wentel ik je in een jas van meel en zout je kan…

Hedenochtend vroeg in de schaduw van de bilt was de gevoelstemperatuur op teenhoogte nul graden tintelende handpalmen vergrepen zich aan ijzer van het vacuümgevaarte Een onvoorziene uitglijder zorgde voor dwarrelend stof boerburgerbewegend nitraat weer was het rooster onder mijn drie- vierdubbele diepvrieskoelkastcombinatie…

een dove, lome kater sliep in het koren augustus, de boer verzilvert zijn oogst halmen knakken onder het zwierend mes een haspel tolt en voert ze naar de vijzel de dorstrommel scheidt zaad van stro op een rooster ligt het kaf, de ongedorste aren de korrels rollen door de gaten van een dubbele zeef naar de opslagtank in zijn buik hij…

Ze heeft me, ze zal me opsluiten met slangen of spinnen of levend villen, roosteren, leegzuigen of beheksen, ik ben verloren Waarom waagde ik me in de boom, wurmde ik me door de spleet nieuwsgierig, misschien al betoverd Wat zocht ik hier?…

De avond kwam en de houtskool werd ontstoken en met een stuk karton het vuur aangeblazen Op de roosters lamsvlees gelegd dichtgeschroeid en omgedraaid er hing een geur van ketjap Om het vuur werd naar elkaar en naar een mot gekeken, die in een flits van licht verdween Ook deze huiskamer is onderdeel van een uitdijend heelal,waarin jij…

in de kerker van gestorven liefde kijk ik door een roestig rooster de adem stokt wezenloos als ik het groene mos aanschouw ik blijf geketend aan koude stenen waren mijn ogen gesloten toen ik voor het ontluikende koos alle wegen leiden al jaren altoos naar krimpende eigenwaarde en kan slechts pijnlijk staren naar ieder die kennelijk het…

Voor de weck Tientallen kilo's Sperziebonen uit Eigen tuin door Haar met liefde Geplukt, en door Mijn vader afgehaald En gepunt - hier Wordt aan de Toekomst gewerkt, Mocht het eten Ooit schaars worden Dan ligt hier voor de Winters die nog Komen gaan genoeg Voedsel om te overleven - Ik heb net mijn Boeken en mijn rooster…

aanknopingspunten bedoel, een uitzicht bijvoorbeeld, contouren van bergen die opdoemen in de mist, cipressen, een linde, een halfopen kanten gordijn, druppels aan stoelen op het terras, iets tastbaars en het is waar, in andere steden doen wij meer moeite, kijken naar peuken en stof op de weg, naar plantengroei op het voetpad, we voelen hoe tocht uit de roosters…

te kniezen in een Engels klooster een Vlaamse monnik te veel mijlen af van huis ik ben gehoorzaam, zielig arm en karig kuis maar kijk als ’t even kan naar een Mariaposter waarop de Maagd mij als een ziekentrooster aanblikt, schenkend volle kracht naar kruis en rondom klinkt ’t treurig monnikengedruis op vaste tijden volgens ’t opgehangen rooster…

een queeste met flonkerend floret naar het schimmenrijk waar engelen geduldig offers roosteren boven zachte vuren een reis naar hoge hemelse vlakten van euforie en wanhoop tegelijk hoekige stormgoden gewapend met kokers vol rechtlijnige pijlen doemen in bruin-grijze tinten op waar is boven wat onder en opzij verre melancholische klankdichten…

schooltje ging wat was ik nog maar twee of drie jaar bij nonnen in zwarte jurken in een akelig grauw gebouw zaten we angstig bijeen gepropt in mijn blauwe korte broekje waar ik in piste op dat stoeltje waar het vanaf liep op de splinterige waaiboomhouten vieze vloer het licht kwam getemperd binnen door het fijnmazig dikke rooster…

Ik peuter haren uit het rooster. Daarna reinig ik de tegels. Voldaan duik ik ons bed weer in. Ik sluimer en droom nog wat. Ons putje ruikt weer fris. Morgen maken alle mensen samen, alle putjes van de wereld schoon. Ik weet niet heel zeker meer, of ik dat werkelijk heb gedacht, of dat het fris groen dromen is.…

ik overspeel liever mijn ziel over randjes van ‘t toelaatbare dan dat ik mijn tanden brand aan uitgewoonde versspraak of spaakloop in verleden taal ik wil neodraken roosteren zonder d’oude te verbrassen want ik heb voetvegen nodig met papier van de Shakespeare in Komrijstront verkommeren ik heb schijt aan schoenzolen die passen als vingerafdrukken…

De werkelijkheid is weidser dan een wiskundig rooster. We zetten onszelf in een kerker van nullen en enen. Grauwe nacht, met honger en hebzucht; verdwijn! Waar blijft de kerstster uit de oosterkim die hoofd en hart bijeenbrengt in dezelfde glans? Wij zouden moeder Aarde nog gaan vermoorden. Maar hé... er waart gefluister rond.…

De boeren, bonkig als de grond waarop zij leven, de gegroefde koppen als bevroren, zijn de band met de natuur niet verloren, kennen niet de dwang van het volle rooster, vrezen niet de stilte van land, kerk of klooster.…

Zaterdag 24september, een mooie nazomerdag, De bbq wordt aangestoken, De buren zijn wel in voor een mop en een gulle lach, De kippen pluimen en doen roosteren?…