inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 70.804):

Doucheputjes

Vannacht werd ik wakker
en dacht aan onze wereld.
Aan de puinhopen dacht ik,
die ook groene mensen maken.

Aan al dat plastic dacht ik,
dat we in onze oceanen storten.
Door het putje van onze douche,
dat op een afvalwerker wacht.

Nederig kroop ik op mijn knieën,
met een borstel en wat groene zeep.
Een groene denker ben ik dacht ik.
Ik lijk wel gek denk ik.
Dit moet iemand anders doen.

Ik peuter haren uit het rooster.
Daarna reinig ik de tegels.
Voldaan duik ik ons bed weer in.
Ik sluimer en droom nog wat.
Ons putje ruikt weer fris.

Morgen maken alle mensen samen,
alle putjes van de wereld schoon.
Ik weet niet heel zeker meer,
of ik dat werkelijk heb gedacht,
of dat het fris groen dromen is.

... Het schoonmaken van een vies doucheputje werkt therapeutisch, zonder therapie te zijn. Het ledigt tevens het afvalputje van ons vervuilende denken. ...


Zie ook: http://www.albertweijman.nl

Schrijver: Albert C M Weijman, 29 april 2020


Geplaatst in de categorie: actualiteit

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 38

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)