Alle inzendingen over scherpe tong

je neemt het woord alsof je het uit de lucht grijpt de rode krasserige strepen met scherpe tong zijn niet van de lucht mijn huid, een pantser staakt enkele deuken later het verzet de verstikkende lucht berooft me van mijn adem laat me zwijgend schrijven…

wie dan met een te scherpe tong oordeelt over te botte mensen geven die hem zelfs met hoge rente meer dan het dubbele pond.…

De heks vliegt rond in grote kringen ze krijst het uit ze zaait verderf strooit nare leugens rond met scherpe tong spreekt zij steeds de haat laait op men verdringt zich om te drinken van deze helse drank om steeds weer slecht te zijn men roddelt voort…

Elke poging op mijn scherpe tong gestrand wil ik nu een maatje vinden mijn hart is leegstand beu Ik maak honingzoete zinnen op zoek naar wie mijn koek wil slikken, zich laat verstrikken in mijn plakkend web Maar één voor één glijden ze door mazen, geen trek in suikerspinnen ik blijf alleen en dat smaakt bitter…

ik haat mezelf als ik schunnig met mijn ogen flirt mijn lippen kleur je uitlokt met mijn lach ik zie dat hoofd de semi woeste krullen de mond met scherpe tong dat irritante likken de spiegel kijkt me aan dwingt me te verleiden ik ben altijd bescheiden nu laat ik me gaan het zijn geen poses die je ziet de welving van mijn heupen…

ik zoek iets meer dan die gemoedelijkheid langs mijn huid van kruin tot kuit strijkt ook verwachting tussentijds scherpe tongen, met een vlammend commentaar maken slechts onzekerheid waar ik buig en laat mijn haar in sluiers naar beneden vallen gelijk als het gestorven blad van stille herfstbomen en het lallen van een dronken tong…

Ze schold me uit met scherpe tong schonk duivelspsalmen als beloning plantte haar ring recht in mijn tronie; schopte barbaars mijn hom so long Zo werd ik hondsdol fijn geslagen terwijl zij haar heil, bot en droog in haaiefins mijn kant op spoog alvoor mij snoekduik op te dragen na nog meer vallen en gesmeten werd er voornaam uit medelij…

Ze is nogal onpeilbaar Een vlinder in de schaduw Met een heel fel kleurenkleed En een vlijmend scherpe tong Zo balanceert en evenwicht Ze tussen dag en nacht Zegt of denkt nooit precies dat Wat een ander haar verwacht Ze lijkt zo snel uit haar lood Maar is stiekem van staal Deze vlinder vliegt te laag, Komt nooit dicht bij de zon, Terwijl…

Waarom sneed zijn scherpe tong dwars door mijn hart waardoor ik inmiddels zo ben ben gehard?! Het alleen verder gaan, het moet maar 't voelt zoveel minder goed dan ooit eens samen met hem hand in hand eens zo vol liefde met elkaar verwant maar uiteindelijk, helaas, te... diep geland.....gestrand....…

Wat begrijpt de mens ten diepste van de puurheid van de ander wanneer het om oprechte liefde gaat waarbij met diep respect de reinheid wordt bewaakt, wie kent de wreedheid van de pijn waarmee de scherpe tong meedogenloos verwondt, het scheuren van het heilige dat zo eerbiedig werd gemeden?…

Ik heet van jou te zijn en jij mag me op de buik schrijven jouw ongenaakbare grillen ontwikkelen zich op het puntje van je scherpe tong het is al lang goed in pure idolatrie verkerend leg ik me wat op mijn zij alsof ik zelf niets bedenken kan tot ik sta waar jij ooit stond en ik zij aan zij met het besef loop dat je het verst…

En hij die uitblinkt in het discussiëren, wordt om zijn scherpe tong terecht gevreesd. Woorden zijn vaak berekenend en onoprecht. Want niemand durft zijn hart te laten spreken, zodat zoveel onuitgesproken blijft. En hij die tracht dit zwijgen te doorbreken, wordt dikwijls met een enkel woord berecht.…

Vergaan je schoonheid Fnuikend het gebrek Aan kennis van jezelf Tong scherp als 't Scherend mes Je heil zoekend In de fles…

Zwarte krassen luid kermend getekend door genagelde klauwen welke de huid in het duister machteloos de volle laag geeft smeken sereen glimlachend doch inwendig woedend om waanzinnig tedere handen die gebroken lijnen verbinden eer zij haar waarheid vermoordt…

je witte stralend je lach maar in je scherpe tanden zag ik mijn graf je slangde met een tong die glinsterde en slank gevorkt een dubbele waarheid gaf koud was je reptielenbloed de warmte die ik heb gegeven is nooit vergoed nog heb je niet gebeten maar in samen weten zijn mijn dagen al geteld…

scherp zijn de tongen lijdend is haar geest niemand kan verwoorden waarom het is geweest dat de kracht van elke leugen de waarheid steeds versloeg en de zwakte van de leugenaar om nieuwe leugens vroeg die zwart gekleurde jaren vergrijzen haar bestaan … ze had beter moeten weten maar zou het anders zijn gegaan?…

je jokken plaagt mij nu steeds vaker als was een vulling uit een kies mijn tong schuurt bij jouw praatjes langs de scherpe kant van een verlies je fopperij bezorgt mij kerven snijdt dieper naar de tijd verstrijkt vanaf vandaag vul ik het in als veinzerij gaaf voelt toch anders dan de gaatjes…

Leven is voelen dat je kwijtraakt wat je krijgt – alleen Goedheid blijft.…

het dorstig renpaard volgt een waadvogel verwaand spoort de pikeur zijn onwillig lamoen terug in de piste waar verdwaalde woorden hoefafdrukken in het zand daar spreekt je pen en schrijft je tong tekens door het rennen uitgewist opnieuw het zicht en jaarringen scherpen de tijd die uitgerekend in papier verdwijnt…

Kleine tongen, wit of groen, steeds dunner, met een scherpe rand, zo doodmoe in hun plastic bakjes: niets voor een inventarislijst. Zeep, soms met barstjes, erf je niet, daar branden ovens voor. --------------------------------- uit: 'Een huis verlaten', 2012.…

mijn mond vol woorden kauwend op taal met een schoon gedicht op de tong dat rondjes draait door mijn keelholte en wonderwaaierd naar buiten en jij toehoorder, span je tromvliezen en luister naar de trillingen van de ijle woorden vanaf mijn lippen op weg naar jouw gedachten baar ze innig buitelend in een tastend raken van een stoïcijnse…

Wie ooit begon over 't bijten op je tong, heeft echt nooit begrepen dat er echt mensen zijn, zoals ik die op het puntje van de tong bijten. Dat men tegenwoordig niet meer frank en vrij kan praten over wat je meemaakt, overkomt en bezig houdt.…

Verzwegen werd sindsdien het woord Meer gelezen dan gehoord Hoe was het land van herkomst Waar hun leven werd gesmoord Tot daar tong tong "merdeka" sloeg En Insulinde viel? Twee vaderlanden in hun borst, Maar één echt in hun ziel…

De scherpe sikkel van de maan verwondt een ieder die het waagt zijn donkere zijde te doorgronden wie zijn gespleten tong bekritiseert is een prooi voor de puntige ster die hij krachtig uitspuugt naar de kinderen van de zon een koude nieuwe maan dreigt hen te verkillen maar zij verlangen naar warmte en zullen blijven bewegen als eb…

Stil lig ik naast je Kijkend naar je gezicht Alle scherpe lijnen Die zich vormen Tot een krachtig persoon Zacht laat ik mijn ogen Glijden over je lichaam Alles wat ze zien Wordt ingezogen Tot een warm gevoel Vragend zoekt mijn mond Je warme lichaam op Kussend je gezicht Mijn tong zacht nippend aan je zachte huid Trillend van opwinding…

bezwaard versnij ik tot op 't bot verkluifd slijp ik mijn verhaal geslepen als een rat…

zij verzamelt het aantal, in rug gestoken, messen in de leegte die zij moedwillig achter lieten nog nooit waren woorden zo besmeurd geweest met dat waar de honden geen brood van lusten…

De koelte sloeg toe, zonder scherp te zijn geweest ze werd het ineens moe liep weg van het feest. 't verhaal dat 't mes bot was speelde heel geen rol zelfs de wijn in 't glas zorgde niet voor extra lol. Ze vertrok, net op tijd verloor zich niet, raakte niks kwijt waar ze later spijt van zou krijgen, op 't scherpst van de snede.…

Ik zie de schoonheid en weerspiegeling van het akkerland door jouw ogen de scherpe instelling van jouw pupil jij, mijn camera…

Ik heb een mijnschacht in mijn keel ik val omlaag vanuit mijn kamer zit als een pad gevangen in een bel van steen het is hier stil zo stil dat ik mijn dromen hoor ritselen als dode blad'ren ik gil ik heb een mijnschacht in mijn keel een tong van scherp gesmeed metaal en lagen gitzwart erts voor jaren ik hak met korte felle slagen…