Alle inzendingen over struiken

Het zijn de struiken die niet gesnoeid willen oei, dat is nou gemeen! Het moet mooi en synchroon lopen dat doet 't nou natuurlijk niet vandaar dat fluisterzachte wenen dat groene immense verdriet! Hard lawaai, verstomt het wenen, Ik kijk en luister nu maar niet kan er namelijk heel slecht tegen tegen dat struiken-ween verdriet!…

de lente scherpt haar profiel steeds dieper behaaglijke schoonheid in kwetsbaar zoet waterhoentjes zoekend hun heil in groen en riet meeuwen die daken bedekken met stront vlinders die hiphoppen van struik naar struik net als vroeger zoals de lente kleurt mijn geheugen zigzag fladderende bijen door bloemengeuren gelokt een dijk…

Onder de struiken schemeren treden, een trap -- Ooit voor toeristen.…

als een roos verborgen in het kruis als de lente spreekt in ruis de zomer komt o heilig geheim draagt liefde en pijn draagt duister en licht alleen feller dan dit hier nu en altijd paarden rijden alvast vooruit natuurlijk ben ik bang aan het het eind van de gang maar laat het maar komen poorten zagen wij opengaan nooit zijn wij overwonnen…

De struik die buigt. De stille struik die het prille nest beschermt en beschut.…

heb lang gezocht naar een stuk land waarop ik wilde leven bomen geplant voor schaduw en zekerheid bonte struiken in het half licht een heg gaf warmte en overzicht in beschermend omheinen pas later kwamen de bollen en bloemen voor wisselende seizoenen verhoogde borders en bakken om van dichtbij de bloei te ervaren heb mij…

In de voortuintjes van de straat groeien vreemde struiken Ze hebben rubber banden en spugen rook als vuur Waar mensen mee rijden, dat zijn zo de gebruiken Dat kost weer een paar levens, verwoest ook de natuur De rook is niet heilzaam, want het veroorzaakt kanker Dat wordt dan weer opgelost met een collectebus Want lopen voor geld, dat…

Er zweven onverzadigbare engelen door het park, ze dragen vleugels van angst en een kroon die pijn doet Hun hart is gewond, eenzaam Het weet niet meer in wie het woont De bomen kunnen hen niet helpen Zakkenrollers loeren in de struiken van de verborgen liefde De wethouder stuurt politie met boeien de nacht in De mensen sluiten hun huizen…

hier besta ik alleen tussen verre groene einders geplant in felpaarse golven van de geurige heidevlakte niets dan zoemende bijen roepen van hoge leeuweriken fluisteren van de wind in dorre ritselende struiken onder mijn wijde hemel duizend eeuwen geleden speelden stormen en zand een spel met de vormen van dit weidse landschap in de…

Vlinders en bijen wijlen bij de roze bloemen. De groene en paarse bramen zijn alleengelaten. Zijn zij zichzelf genoeg? Missen zij niet het diepe zoemen waarmee de bijen tot de bloesems praten? En 't sprakeloze, wankele evenwicht waarmee de vlinders op haar blind gezicht zich even nederlaten? ------------------------------------------------…

Jullie vrolijkheid In bekende huppelende draf Invoelbare tederheid Jullie zien is geen straf Dammetjes Dartelend als lammetjes Het oogt frivool en blij Mannetjes met een mooi schoffelgewei Schaufler, langlaufer Vluchten doe je amper Als een verlegen geit naar je kijkt, maakt het je blij Als ze uit de struiken naar je kijkt…

heb je wortels gezien hoe je struikte tot boom en bloeiend door lentetjes snelde groeide en jaarringen telde nu sta je daar met een vlek op je bast deskundige mensen gaan testen of jou het leven nog past je bolt al tijden het asfalt stuwt zacht de stoep bent een gevaar voor een begaanbaar trottoir snel zul je sterven onder protest…

Wat was het voor een struik? Ik kende hem niet. Mijn zoon ook niet. Hij had hem gekregen, als klein plantje. Maar hij doet het nu goed, zodat ik kijken moet. Ik wil altijd weten wat ik zie, dus zocht ik hem op: ‘struik met dikke rode knoppen.’ En ja ik had het kunnen weten. Camélia, het is de camélia. Om nooit meer te vergeten.…

Ik prijs mijn stad waarvan ik vruchten pluk, Mijn appels en mijn peren en mijn bessen, En waar ik uit de gracht mijn dorst kan lessen; Het kan gewoon niet op met mijn geluk. Ik ben alleen nog hongerig op zoek Of er ook huisjes zijn van peperkoek.…

Hier kan ik ademhalen met diepe teugen ademhalen Hier kan ik beelden drinken uit het blauw uit het groen Hier spreken aarde en lucht water en vuur wel duizend talen Hier staan struik en boom boom en struik in boezelaar en boezeroen Hier kan ik ademhalen.…

lage winterzon, vanuit verdorde struiken klinkt een roodborstje…

de voyeurs tussen de struiken meten jaloezie en verwondering in centimeters…

Verdwaald en achterhaald In de bloesem en in struiken Overschaduwd en gewaarschuwd In tweestrijd Voor altijd…

toppen van struiken geschikt in water gezet schoonheid afgemaakt…

Diep en dreigend, het zoemen rond de struik: "ónze frambozen!"…

Avondzon verlicht de toppen van boom en struik als wind takken zwaait.…

Mijn vriend gaat, geeft me een roos van de struik, helaas -- in de knop geplukt.…

Een rood kleurende boom in een traag levend land groene struiken aan de wortel een omhelzing…

Het waren zilvergrijze Novemberdagen daar in Zeeland, Geen zonlicht viel op bomen, Huizen, struiken, zodat ze In zichzelf rustten, Niet anders waren Dan ze zijn…

donker nu en stil het al te veel doorvaren watervlak geborgen het fel gejaagde waterwild in de strengeling van struiken en vergaande autobanden…

Ik was een jongen, een meisje, een struik, een vogel daarna een sprakeloze vis die opspringt uit zee. Weldra ben ik de vlinder die op de Etna sterft, doch onder al deze gestalten sterf ik slechts voor haar.…

Hij heeft haar overal gezocht: zijn vrouw Hij zocht haar achter boom en struik struik en boom Hij zocht onder pas gemaaid en sappig gras Was zij niet meer dan een droom zo vroeg hij zich af?…

heide koesteren zoals je het in je hoofd hebt wat struiken een heuveltje en een blauwe lucht dit kleurpalet in je opnemen en weten dat het voorbijgaat…

een rijk in tover bomen,struik daar... is het de aloude Vorst -blijkbaar- om begonnen.…

Een mulle zandweg gaat haast schuil onder struiken, ligt aan de hoeve, die, ongestoord, het oude reine landleven ademt.…