Alle inzendingen over verre vrede

meeuwen krijsen hongerend in vrijheid in de blauwe lucht naar gerechtigheid en verre vrede de grote kastanje draagt kaarsen in het bezette en grauwe amsterdam na de schrille dagelijkse kreten komen de zilveren nachtvogels weer dreunend de zekere dood aankondigen van kinderen die net als ik verlangen naar vrede en de betere wereld…

Oh ja ,dan is er nog die vriendschap waarover men wel praat hoewel men vaak die vriendschap aan anderen over laat Oh ja en de gelijkheid, van rang en stand of orde onbereikbare gelijkheid waarvan we wel eens hoorden Oh ja en ook de vrede, waar men de mond van vol heeft die o zo verre vrede die enkel in een droom leeft Oh ja dan nog…

vrede is ver van waar geweld, agressie, onrecht, hebzucht, en honger regeren vrede is dichtbij in samen delen samen strijdbaar opstaan bewapend met miljoenen lichtjes het dreigend duister weren vrede van binnen is leven respecteren…

meeuwen krijsen hongerend in vrijheid in de blauwe lucht naar gerechtigheid en vrede de kale kastanje wordt ooit groen in een donker en koud amsterdam na de schrille dagelijkse kreten komen weer de zilveren nachtvogels dreunend de verre dood aankondigen van kinderen die net als ik verlangen naar vrede en een betere wereld…

stralend over vrede en welbehagen eeuwig licht uit eenvoud er wordt nog geluisterd naar de vrede van de kribbe mededogen in gepaste stilte jullie zijn anonieme engelen en luisteren naar de medemens die zo welkom is in de stal voor alle anonieme hulpverleners…

Vrede, vrede, - van nu aan altijd - Liefde voor alle mensen, allen die klagen: Zij zullen allen smaken 't hoogst genot. Vrede, vrede op aarde! en wél behagen In alle mensen! Ere, ere zij God! Ere in den Hoge en Liefde in eeuwigheid! -…

Tot ver over de horizon schijnt ‘t licht Dat overal liefde en vrede brengt Zich zonder dat wij vragen tot ons richt En ons duister met zachte glans vermengt Een zachte stem die ons noodt te komen Roepend vanachter verre horizon Die ons vraagt om niet te blijven dromen Maar te komen tot de levensbron Laten we dan gaan in vast vertrouwen…

alle brieven die je schreef uit verre vreemde landen. Ze gingen èèn voor èèn op nieuw weer door m'n handen. M'n ogen lezen alle regels, en alle kussen proef ik weer. Want al die vele kussen, geef je me nog keer op keer. Al is het vele jaren al geleden, en is het reizen nu voorbij.…

ik wandel door het park ontmoet hier mijn wereld reis zo door jou en mij naar ver en diep van eindig en onbekend over dwaalwegen en uitzicht het heelal wordt hier verkend een zwaan drijft voort ogend naar haar kroost overziet dat wat moet omdat het zo hoort ik heb weet van verre landen zie daar de mens ontmoet hem in zijn tuin vraag…

Het is vreemd jou zo ver weg te weten te weten dat de adem die wij ademen dezelfde is. Om het stilzijn te omzeilen schrijf ik er om leen nacht krijgt een ander zicht en de dag legt zich in de armen van talrijke schrijfkronkels gedachten reflekteren gesprekken met het geheugen dat liefde leven is toch is er troost want jij bent…

soms wanneer je verre reizen maakt dan moet je soms noteren iets bijzonders misschien of misschien iets heel gewoons een mooie plek een speciale ontmoeting of zomaar een dood vogeltje op het trottoir dat je opeens verdrietig maakt een heerlijk gerecht een telefoonnummer reizigers die vrienden worden of misschien zomaar…

Als ik stil naast je lig Zo stil naast je lig In het vroege ochtend licht De geur van liefde nog om je heen De eerste vogels beginnen te zingen Een vroege auto die de weg opzoekt Weet ik dat het goed is dat je mijn plek hebt gevonden De plek die ik zo vergeten was .... Zo heel dichtbij Maar soms zo ver ... Zo vergeten ver Als ik naast…

we dansten zo licht verstrengeld zo zeker boven de tekens uit onder de laatste dwalende zon doken rondom het heden de duistere gevaren weg over de huizen van de doden galmden de spoken van het verleden de wind wiegde de kruinen van de bomen een lied sliep in de taal van onze lijven zo licht verstrengeld zo zeker boven de tekens…

door dreiging in verre landen welt de onrust op zijn we vergeten dat het as sneeuwde van verloren zielen die tussen hemel en aarde blijven zweven zijn we vergeten de hologige wezens die verdwaasd keken toen de vrede kwam hun "weten" diep weggestopt op een plek waar geen licht schijnt zijn we vergeten de woorden die toen gesproken…

Rosetta het eerste ruimtevaartuig in de geschiedenis in een baan om een komeet Rosetta Indemeij was 90 toen zij in de omgeving van Auschwitz overleed niet vernoemd blijft haar naam toch met die andere Rosetta verbonden…

Ze beleeft het zand, de zee sterren; de ogen van de nacht maakt leven in een handom- draai geluk in een doosje spreekt zomer met glimlach is overal, in de taal van ongesproken dromen in het vuur van de berg achter de zinnen van geliefden in het spoor van adem op glas tussen de tranen van het mos in mijn aquarellentuin van geweten; stilleven…

Ik ben van u zo verre, Ik waar bij u zo graag, En zeide u alle de liefde Die ‘k in de ziele draag! Ik fluisterde u in de oren Zo geren een enkel woord! -ik zong het reeds duizend keren! nog hebt gij het nooit gehoord! Ik zong het aan de rozen Wel honderd, honderd maal – Licht heeft het afgeluisterd De wilde nachtegaal.…

kwam jij eraan En ook al kleurde de hemel grauw scheen ons die hemel onaangedaan In de mooiste dromen kuste ik jou en keken wij elkaar met liefde aan In die dromen bezworen wij trouw en oneindig, vol liefde samen gaan In mijn mooiste dromen zag ik jou naderend in mijn eenzaam bestaan Je haar blinkend in ’t morgendauw kwam je daar uit ‘t verre…

Het was al een week vol schokkende dagen, de seizoenen zijn in de war onbegrijpelijk overweldigt het getij me dus mag het echt wel lang sneeuwen. Al zie ik ook de groei, veel bloeien hoeft niemand echt perfect te zijn, alles mogen ze gebruiken uit leven, geniet jij daar maar de geneugten. Warm je gerust in koele nachten elders in het tegenovergestelde…

dat gij nog eens mij waart nabij en ik u koel en zuiver vond en wel in droefenis verstond het verre tussen u en mij.…

Dit is een groet die een verre reis moet maken en waarvan ik hoop dat die aankomt bij jou Ver weg door licht en donker, regen, wolken en luchten zo blauw Ver daar voorbij waar wij niet bekend zijn, maar jij nu de rust vindt daar wens ik jou vrede zonder verdriet, zorgen of strijd daar wens ik jou rust in eeuwigheid…

Laten wij, mensen de duiven dankbaar zijn, want zij zorgen ervoor, dat ik rustig word en tenslotte amen en vrede zeg, voor de ingeslagen weg, te vervolgen met goede moed en zekere reden.…

Alles wat ik ben kan ik alleen maar uiten…

De kat staat voor de deur Naast me is een Marokkaanse bruiloft Bezig Me koptelefoon stoort nog wat na En vangt wat ruimte ruis op De doden herdenking staat vast In een prachtig gedicht In de taal van de reiziger Blijf bewegen zegt ze mooi In beweging blijven Voor vrijheid Voor vaderland Voor iedereen Wij samen Hier In een tuin…

In liefdevolle verbinding komen wij dichterbij de kerstdagen. Het is prachtig, als wij dan aan elkaar denken. In een wereld vol licht en donker heb je nou eenmaal liefde en kleine lichtjes nodig. Velen zoeken verbinding in tijd van donkere dagen. Zorg dat je ervoor elkaar bent en blijft. Het is eigenlijk een kleine moeite…

steel de liefde uit je ogen ontvoer de lach van je gelaat haal de woorden uit je lippen wis het gevoel dat jij achterlaat ben nog opgesloten in verwarring fluister jouw naam in mijn hoofd denk aan al die zoete dingen die jij mij al zo vaak had beloofd teruggaan naar recent verleden naakt en zonder schroom zag ik mijn prins verschijnen…

mijn hart danst van verlangen in het ritme van onzekerheid het jaagt mijn warme bloed in al mijn verliefde cellen gedachte aan dit erotisch festijn vult de nachten met dromen droomt de nacht die gaat komen laadt mijn passie met hartstocht vage contouren van zilverdraad in een web gevangen geraakt glij ik langs de ragfijne banen naar de…

Voor Dries van Agt is het dag geworden Hij heeft het licht gezien en laat dat heftig stralen vanavond in Rotterdam: "Dierbaren, makkers, vrienden, ik ben Christen, ik ben Europeaan, ik ben Democraat, ik ben ouder, wijzer ik hoop het mee te maken". Zijn voortschrijdend inzicht geeft een helder inzicht in een onhoudbare situatie:…

Jij schreef het verschil met vroeger aan voelbaar tijdsbesef voor vertrouwen in nieuwe kracht dat geen open boek bleek te leggen uit het zingen van de ziel waarmee enkel broodnodige aanhef de gerichte partner duidde op een rijke stand - zakelijk beginsel ter bescherming - Jij schreef het verschil met later aan tijdsduur gevoeld in winst…

Zo ver van huis, waar ook de hanen kraaien, de honden blaffen en de kinderen zingen, de mensen eveneens verlangen naar het licht, en waar ze - net als thuis - met veel te veel gewicht de daagse dingen doen. Hoe kan het anders? De mensen hier zijn vriendelijk, maar soms ook lui, of menen wij dat maar en kunnen ze niet anders dan door de grote…