inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 86.720):

Ruimtereis

De tijd glijdt zacht als stromend licht,
een fluistering die nooit wil stollen.
De uren rollen, dalen, tollen,
maar vinden steeds hun eigen zicht.

De ruimte spreidt zich wijd en vrij,
een doek beschilderd met miljoenen dromen.
De sterren komen, de sterren stromen,
En zingen traag een eeuwig wij.

Daar waar tijd de ruimte raakt,
ontstaat een dans van vonken en vragen.
Een fluisterend dragen, een eeuwig jagen,
een reis die nooit zijn doel verzaakt.

... Dromen en fantaseren over het verre niets ...

Schrijver: Johny donovan
Inzender: Johny Donovan, 7 september 2025


Geplaatst in de categorie: heelal

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 16

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)