Ruimtereis
De tijd glijdt zacht als stromend licht,
een fluistering die nooit wil stollen.
De uren rollen, dalen, tollen,
maar vinden steeds hun eigen zicht.
De ruimte spreidt zich wijd en vrij,
een doek beschilderd met miljoenen dromen.
De sterren komen, de sterren stromen,
En zingen traag een eeuwig wij.
Daar waar tijd de ruimte raakt,
ontstaat een dans van vonken en vragen.
Een fluisterend dragen, een eeuwig jagen,
een reis die nooit zijn doel verzaakt.
... Dromen en fantaseren over het verre niets ...
Schrijver: Johny donovanInzender: Johny Donovan, 7 september 2025
Geplaatst in de categorie: heelal