Umbra Stultitiae (Schaduw der dwaasheid)
En dan kwam hij,
de moordmachine Achilles.
En Alexander — hoe groot? —
die weende, omdat geen wereld meer
te winnen viel.
Door zijn schuld.
En Xerxes, die de zee vervloekte
omdat hij hem geen rustige oversteek bood.
De Hellespont geselde hij
slag na slag
terwijl de zon in zijn schande wegzonk
en beval de berg Athos
uit de weg te wijken
met schrille kretten.
Door zijn schuld.
Kleurrijke herfstbladeren
— zoveel mensen vielen neer
zonder ooit vrede te vinden
in die spreekwoordelijke verzoenende bries.
In Azië, in Europa, op elk modderig slagveld,
in de omgekeerde schaduw
van hun onrijpe ziel.
Door hun grote schuld.
Misschien wierp iemand van hen,
vlak voor zijn dood,
nog één laatste blik over de zee
om zachte woorden te fluisteren
tot zijn verwelkende moeder
als een gebed, gedragen door de wind.
6 september 2025
gmail.comGeplaatst in de categorie: actualiteit
oorlog
294
Geef je reactie op deze inzending:
@ Max: Beste Max, bedankt voor je geïnspireerde uitleg. Ik heb het meer dan eens gelezen en ik denk dat ik dat zelf niet beter heb kunnen verwoorden.
wie waren de winnaars en wie de verliezers? Europeanen en Aziaten - niet vrouwen, maar mannen streken met de eer, toonden het volk hun trots
en lieten poorten oprichten,
ter meerdere glorie hunner victorie...
verliezers werden, ook in Pyrrhusoverwinningen,
in blinde wraak al zwaardvechtend neergesabeld.
De waarheid van Eva is dat zij
aan al dat uiterlijk vertoon part noch dee had...alleen achter de schermen van hoven en paleizen kon zij als sfinks manipuleren...
Please correct me if I'm wrong, Efi!
Wat fijn dat je reageert. Ik blijf je
'uit de weg te wijken' een lastige
hobbel vinden in je gedicht, maar
je bent natuurlijk vrij om ermee te
doen wat je wilt.
Wat je schrijft over 'bronnen van trots'
begrijp ik niet, ik lees gewoon wat
mensen schrijven en lees frustratie
en boosheid.
Wanneer verschijnt je volgende gedicht?
@ Max de Lussanet: Hartelijk dank voor deze werkelijk inzichtelijke opmerkingen. Je conclusie over de symbolische functie van de held-de halfgod-de koning en de gezedge van Herakleitus is precies raak en heel mooi verwoord - vooral omdat oorlog zo'n groot en omstreden gebied van reflectie is (los van een wrede realiteit...) sinds het bestaan van de mensheid.
@ Simone de B.: Hartelijk dank hiervoor, je reactie heeft me aan het denken gezet. Ik weet niet zeker of boosheid de juiste emotie is, hoewel ik me kan voorstellen dat het zo overkomt. Er is zeker een ongemakkelijkheid of twijfel over concepten van heldendom etc., hier in verband met bekende verhalen uit de Griekse geschiedenis/mythologie, die doorgaans worden gezien als bronnen van trots.
Bijzonder gedicht, beste Efi,
blijkbaar ben je erg boos,
maar op wie?
En waarom schrijf je niet meer?
Een echo uit de klassieke oudheid komt niet alle dagen voor, en zeker niet in de bijzondere vorm die hier is gekozen. Een fraai staaltje!
Het wordt hier te weinig belicht, vind ik.
Ik ben er even voor gaan zitten en wat meteen al opvalt is de negatieve qualificatie die
Achilles the manslaughter krijgt toebedeeld, de stoere held die model stond voor de al even jong gestorven Megas Alexandros - Alexander de Grote, die de Perzische overmacht bedwong...
en verder, tot in Baktrië
en de Hindu Kush.
Hellenisme staat o.m. te boek als Alexanders erfenis,
maar waren zij, met zo veel bloedvergieten,
wel zo heldhaftig en groot, luidt de vraag...
Misschien staan zij, halfgod, held, koning en al hun slachtoffers in Eurazië,
symbool voor 'de oorlog als
de vader aller dingen', zoals de duistere Herakleitos eerder zei?
Lekker hoor, een nieuwe stem erbij.