Alle inzendingen over vrij ademen

alles alles wat ik nodig heb is vrije adem om te leven te spreken ook mijn longen willen wel de tralies echter van verstikkend geweld dat zich vlaggen laat als vrijheid van mening korten mijn adem knutselen ademloos mij puilend de ogen uit huiverig siddert mij sprakeloos de kou een traan denk ik heeft geen zuurstof nodig een bloedend…

Je bent weg Het had niet langer moeten duren Je bent weg Niet te laat Maar net op tijd Je bent weg Geen traan kan ik nog om jou laten Je bent weg De last van jou ben ik nu kwijt Je bent weg Vrije adem kan beginnen Je bent weg Blijf weg Mijn hart klopt Nu ruim en vrij van binnen Adem!!! Rust!!! En dan Ooit...…

adem te halen en te leven…

Seksueel onafhankelijke vrije uitstraling Als een gazelle kwam zij voorbij billen zonder string Haar poes vrij ademend hengelend naar kip Als zij eenmaal is gepasseerd, laat passie haar vulva in een zucht vollopen…

Mijn vel en mijn handen beefde van het onrecht in de verlatenheid toen ik bukte en naar mijn schoenen greep terwijl ik naar de modder keek die onder mijn zolen kleefde nadat ik weer was uitgegleden op de moerassige wegen waar ik het lied van mijn hart gezongen had voor jou Mijn vrije adem dat voor jou is uitgestort in het huis van jouw geborgenheid…

Proestend druipend voorover gebogen in de wind loopt hij op het melkwit grint Veegt de hangende tranen uit zijn baard terwijl het meisje voorbij galoppeert op haar paard Seizoenen komen en gaan het witte huis de bloesem stille boom onder de gouden maan De blauwe rivier ik herleef ze schilder met vrije adem de bruisende zee het…

ademen zoals altijd……

als genarcotiseerd staren we naar de beelden ze droegen rugzakjes dicht tegen elkaar gepropt in plaats van mondkapjes in 't land waar de dood woei onder de zwart witte wolken nog niet zo lang geleden waar de tranen stroomden de kwetsbare mens in zijn verlatenheid tot rust gekomen jouw vrije adem laait de vlam van barmhartigheid…

Donker gevangen of vrij ademend leven Onrust en angst of pure liefde ervaren kiezen om naar pijn of lust te streven zij scheppen verbinding met zilvergaren. Het bloemenveld reikt naar de horizon vindt vrede in verstrengelde zielenbron.…

Nu pas besef je wat vrij ademen is. Wat dankbaarheid is. De paradox van dat inzicht ontroert. Later besluit je zelf om terug te gaan. Journalisten wachten deze keer niet. Je nam en neemt je leven in eigen hand. Je besluit dat het genoeg is geweest. Lef, moed en inzicht dwingen respect af. Bij vrienden. Bij vijanden.…

(1962 - 2012) Vrije adem van vroeger boerenleven waait al een halve eeuw over de grond, waar heerlijk toeven bij rustige stond samen gaat met luisterrijk beleven. Hier mogen mensen zich overgeven aan kampeervreugd, eenvoudig en gezond. Blije stemmen, gejoel klinken in het rond, door wild woud en dierenrijk omgeven.…

in vrije adem, vrije wil een ieder even kwetsbaar een wereld die eenvoudig was, met drukte in de straten een oorlog ver van ons bed armoede ongezien in strijd en streven voor een succesvol leven klimaat en haat voor onkundige politiek, de rol van zorgverleners onderschat, weinig handen maar voldoende bedden waar zouden we dan zijn…

Dans het ritme van groei Vier nieuw bloesem Raak het nieuw Lach zon Adem blauwe luchten Vraag de wind koel zuiver zuchten Droog verdriet Leef het nieuw.…

ontmoet de dagen aaneen lengen de jaren waarvan ik de tel ben kwijtgeraakt, ik heb zoveel zonderlingen ontmoet dat ik één van de melaatsen geworden ben ik kan niet kaatsen tussen de reiziger in mij en de zwijger die in mijn woorden zichzelf herkent en de tijd probeert te vertragen opdat jij eens je dood erkent en mij in vrijheid laat ademen…

Een kei zit vergroeid zijn gezicht tussen wat mos en klei kijk, hoe hij vrijelijk ademt hij voelt zich een kei. Niet anders dan los grind waar dimensies minder tellen en de vriendschap wordt bemint.…

Laat, laat mij mijn weg maar gaan mijn ruimte is mij te verheven, mij te schikken naar diegene die de grenzen stelt en die eenzijdig te bewaken, en in eigen flexibiliteit verstrikt dreigt te geraken, zal ik stikken in verlangen, vrij te ademen denk ik niet dat je mij al kent.…

Stralend onbedekt ademen poriën vrij in een pirouette.…

Adem in…adem uit Voel…… hoe het is om te leven zonder warmte van liefde zo koel Adem in…adem uit Leef…… neem me mee naar jouw wereld zorg dat ik het leven beleef Adem in…adem uit Leef en voel ……. alleen dan weet je wat ik hiermee bedoel………

droom me, laat mij schuilen in stilte onder je weidse vleugels laat ruimte mij oplossen wanneer ik val zonder horizon, vrij van gedaante om op zilveren oevers te ademen een nest bouwen zal ik met tedere wolkjes en gouden zonlicht voor jou adem van mijn adem roep mij niet meer als schaduw van onvergankelijkheid maar draag me…

Je trillende adem tegen mijn huid Je lippen strelen, je kleedt me uit. Mijn knieën knikken en ik zoek steun en ik snak naar adem terwijl ik op je leun. Je sleept me mee naar een wereld van gevoel zonder woorden, je weet wat ik bedoel die echte hartstocht, dat maak jij in mij vrij. Dat intieme is er alleen tussen jou en mij!…

Ben de wind in jouw adem blaas tranen van je wangen zou je vrij maken van alle pijn als ik dat zou kunnen. Zal verdriet helpen dragen tot je glimlach mijn blik zal vangen je ogen weer stralen de zorgen verdwijnen. Zou willen dat je daar vrij van kon zijn laat mij je dus maar helpen ik ben je moeder jij bent toch een deel van mij.…

mijn borst zuigt zich bol dan slaak ik een krijsje en adem me vol ik glibber en bibber want fris is de lucht maar warm in mijn hemdje dan slaak ik een zucht…

Beitel met jouw handen een mij in de rotsen aan zee ver van de golven waar de wind niet ademt.…

Adem in, adem uit zo hoort het te zijn adem in, adem uit het doet soms zo'n pijn. Adem in door je neus adem uit door je mond zo zou het moeten gaan het hele klokje rond. Adem in, adem uit het doet pijn op m'n borst het is de adem waarnaar ik snak het is de lucht waar ik naar dorst.…

ik adem jouw zucht die waait als een wind door bomen in het bos ze gaan hun weg als een vliedend gerucht en landen stilaan op het zachte groene mos in mijn frêle gedachten ik hou ze even vast maar laat ook weer los zo gaat het vaak met bevrijdende krachten wat rest in jou blijkt de zielestempel die bouwt na iedere zucht, minitieus…

Jouw adem in mijn gezicht regelmatig door je slaap Je draait je ineens om ik hoor een diepe gaap Lepeltje lepeltje lig je dan lekker dicht tegen me aan Mezelf betrappend op de hoop dat je nooit meer weg zal gaan Slaap, leef, praat en vrij met me zolang als ik nog leef Dan beloof ik je hier en nu dat ik jou al mijn liefde geef…

Ondergedompeld in de stilte Snak ik naar een luchtbel lawaai Zo eentje die heel zachtjes smaakt (ook nadat-ie mijn longen is binnengedrongen)…

Bovenaan de dijk zit het leven rustig wachtend op wat komen gaat de groene bank geeft geen krimp biedt plaats aan herinneringen maar wijkt niet meer voor gewicht over zijn schouder kijk ik mee en door jarenogen ziet alles er schielijk heel anders uit rimpels tekenen hoofdstuk na hoofdstuk mijn hoofd stuk was ik adem ik zou schreeuwen…

langzaam oud, in het vergane licht blaas ik nevel buiten de wereld en kijk naar het stilstaan van de schemer wij hadden samen de nachten en ik weet mijn liefste de stilte kwelt tussen het raam van zon en maan verraadt mijn geween de eerste uren, de dagen van toen koude druppels in mijn hals sterren als oud zilver boven…

ooit zal ik je vinden en luisteren naar je pennengekras en zal je niet verloren laten gaan ook al ratelt het mij door merg en been bestuderen zal ik je,nauwgezet jouw verbijsterende poëzie zal ik ruiken in het zweet van liefde mijn neusgaten zullen zuigen en lippen wolken openbreken jij sleurt mijn adem door hemelse…