Alle inzendingen over water en licht

muziek water bloemen licht rivier in de vlakte van een klein gedicht harpenspel en dauw in 't gras een statige ruiter wijn in een glas mijn glimlach naar jou je weet hem niet onbeschreven papier van een avondlied muziek water bloemen licht pianissimo voor een klein gedicht…

jij dook als een nimf op uit zee schiep nieuwe kleuren in het breken van water en licht zag in je gezicht de lach van eeuwige schoonheid wist dat ik dit aardse bestaan zou verlaten om in de golven van je haar voor altijd onder te gaan…

Murmelend water spetterend licht kinderogen klein gedicht, adem van verre groet van nabij fris ontluiken lied in mij, bron van vertrouwen teder en goed woord dat zuivert leven doet.…

Het wit dat aan je lippen zit lijkt het blad dat je leven vormt onbekommert en in schaduwzijde met of zonder water en licht. Gevogeld opwaarts keer ik met vleugels stijf vanuit een onmogelijke hoek mijn snavel op je dan rode lippen.…

Dag gekleurd door waterige morgen licht, doet zorgen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Maar de in schaduw gehulde sneeuw blijf liggen. Een dag vol perfecte imperfectie.…

*De zin "Water, aarde, licht." staat van de benodigdheden voor fotosynthese.…

langs water licht schaduw ver ster water licht geen richting recht ster ver recht richting water ster geen water langs licht richting een licht schijnt op dit water zilver glimt langs water in een schaduw schaduw licht water lang geen ster ver weg val richting recht richting het schrift sterft kus deze geest weg vooruit onderweg…

schijn zonne schijn schijn licht maneschijn schijnt lichter zonder zwaarte zonder gewicht licht gewicht licht zwaar is de zee zwaar is het water dat stroomt naar de zee veel is de zee meer dan het meer meer naar de zee zwaar is het water zwaarder dan wolken neer gaat het water neer naar de zee hoog gaat het water hoog in de…

Vragend om iets anders dan stille donkere wateren meer licht, meer badeendjes. Muziek maakt ook mij meer dan licht van binnen ik dein zo met het ritme mee. De alcohol bijtend op mijn wonden echter zoetig op mijn tong ben ik ineengekropen, wel gebonden.…

een scheepje dobbert op de stroming van het water het licht speelt aan de kim een vuurbal van warmte schetst herinneringen in smetteloze wolken hoor de muze roept: “Schrijf, schrijf dit zeegezicht, als een herinnerend gedicht” een scheepje laveert zeilen manoeuvreren bollen op door de wind meeuwen vergezellen naar daar, waar de…

Lang is de zucht naar een hunkering tussen het zwarte water en licht verschuilt zich in ontmoeting daar achter in het vergezicht. verplaatst tussen hier en nu diep bewaard ongeleid en puntgaaf er bestaat eigenlijk geen rassenmenu een onbeschreven blad zonder vos die zegt tegen de raaf.…

Weer een ochtend begonnen fluiten van een gehoorapparaat geur van koffie en thee glas met water gevuld Licht geroosterd brood met groenten salade kiemen, tomaat plakjes kippenrollade Mijn moeder kraakt zucht, het smaakt hoorapparaten fluiten vogels doen het buiten Met een kom yoghurt toe manga, blauwe bessen banaan, witte druiven…

jij zaaide het zaad in de omgewoelde grond met vlakke handen dekte ik behoedzaam de wond water en licht baarden leven onzichtbaar onder het zand de spruit liet zich bewegen in het bezwangerde land het jonge groen zou ontluiken uit de bevallige schoot wij mochten haar vrucht gebruiken van aardse wortels ontbloot het recht op bestaan…

Vlammend schijnsel vanaf vroege morgen over nevel en dauw ontsprongen in straling en warme gloed bij je weerspiegelende deining over golven zit ik dromend te staren op het duin waar water en licht de einder voedt en in ritme van een eeuwige zang de getijden naar de kusten voeren de stem van het verlangen droom van vele eeuwen een lokkende…

water,vuur,licht!…

water,vuur,licht!…

poëzie tast naar die ene dode dat verwaarloosde kerkhof de vergeten oorlog die jij niet vergat zij mijmert bij de muur van gestapelde stenen waaraan de wijnstruik zich vastklemt poëzie gaat over haar woekeren overal heen de liefde van planten voor het wachten op water en licht zij vraagt om toegang zoekt woorden om te kneden te…

en licht weerspiegelen nu de dagen die mijn leven allengs verder dragen (zie ook youtube versie)…

versluiert licht niet om te zeggen dat ik dit of dat heb nagelaten maar om te vergeten ik diegene ben al duizenden malen bedacht het weggaan duidelijk maakt dat alles terugkomt in flarden mist en helderheid…

Kom gerust even uitrusten in de regels, de lucht is bedompt, rust op het talud, nu zelfs ook op de rietkragen bij dit water, het licht is er de zon heeft even pauze. Misschien kwam ik iets te dichtbij, sluit tijd voorlopig dozen met oudere foto's wist momenten, gesprekken vol heimwee.…

Zoek mijn mond niet op jouw lippen, zoek de vreemdeling voor een gesloten poort, er vloeit water waar licht in gloort, in zeven dagen waarin ik niet kon wachten op de zeven warme harten met ons bruisend bloed, ontsponnen in zeven dromen in zovele tranen van zeven rozen, één voor alle nachten gekozen, ruisend langs dezelfde…

De gratie van hun rennen en bewegen, half vliegen over het water, te licht voor zwaartekracht, samen alleen in lucht, nat zand en spiegeling, dat woordloze toebehoren aan elkaar en niemand anders - opeens zijn ze verdwenen zonder dat ik zag waarheen.…

Te zwaar was het water, te Licht is de wind - O, Christofoor, waar is het Kind, het kind - Alom, toen, geheim en Weg-stervende - Blijf bij me, bij me Zwervende - En, eindelijk, stijgend de Maan langs en heen, Een bijna zwijgende Wolk verdween.…

Zoek mijn mond niet op jouw lippen, zoek de vreemdeling voor een gesloten poort, er vloeit water waar licht uit gloort, in zeven uren waarin je niet kon wachten op zeven warme harten, die bruisend ontsponnen om zeven dromen te behagen even zovele tranen verwelkt van zeven rozen, één voor elke eenzame nacht gekozen, zoektocht…

zoals ik struin langs oester en blikken fanta hangt mijn geest reeds aan het verderf van moed te zwieren gelijk die witte reiger die me beziet vanaf de rijsdam tot aan de in verval geraakte steiger het is de overvloed die het lijden voedt met een onleesbare handschrift wiens tekst mijn mijmering in zwartgallige woorden in herinnering…

'k ben de druppel in de oceaan 'k ben de zandkorrel in de woestijn 'k ben onzichtbaar voor wie me niet wil maar druppel of zandkorrel, ik blijf: van m'n leven niet stil.…

licht laat leven waardoor alles stroomt het water door rivieren sappen die de bomen voeden zoals bloed dat doet door onze aderen alle wezens op aarde de aarde zelf en de zon allemaal zijn we stukjes heelal het klinkt dan wel wazig als in een droom maar alles beweegt komt en gaat allemaal verkeren we in een eindeloze stroom…

[Haiku] het water schittert een duizelingwekkend licht achter de duinpan…

licht wil ik einders voorbij gedreven mijn zucht verhuld in kabbelend water juventus speuren indigo dromen vol nachtviolen en langs de bedding echo’s verzaden naamletters raden in bovenaards blauw ongerijmd tijd met rijp camoufleren halfweg het water tijstromen spelen lachsalvo’s delen in aurora-rood naakt zal ik gêne voorbij…

Hoe zeg ik dit precies en goed, Op enig moment begreep iemand Dat licht niet in water ontstaat, Maar dat je voor het maken van licht Wel veel naar water moet kijken, Hij gaf de voorkeur aan mooi water Dat geen voorzetsels nodig heeft, Water dat een bloem is, een hand, Een paar schoenen, een mol, Er waren nog meer dingen Die hij meende te begrijpen…