Alle inzendingen over zwarte kraaien

Donkere dag, zwarte kraaien, het onvergetelijke gevoel. Je vocht, je worstelde... Hou vol! Konden we maar iets doen, om het weg te laten gaan. Helaas was dat onmogelijk. Donkere dag, zwarte kraaien, een pijnlijk, droevig gevoel.…

een avondconcert zwarte kraaien in de boom boven witte vlekken kraaien in het veld de merel schiet met zijn buit weg in het bosje nu net na kraainem is er geen kraai meer te zien? maar wel twee eksters bij het kleine graf een kraai met een noot zonder concessie…

We kunnen het vragen aan de zwarte kraai, die met 'het' onbevredigende antwoord in de treurwilg wacht.…

En de zwarte kraai kwam van over de zeven bergen gevlogen en bracht een brief in z'n bek: een zwarte omslag met een zwart kaartje er in waarop in witte letters het woord 'zwart'. Zo donker is de nacht van de dood en zo wit is onze schrik. ---------------------------------- Uit: 'De gedichten', 1998.…

ik telde dertien zwarte kraaien allen zwart, als dichte nacht maar één droeg witte veren en ik -onverwacht- zag hoop hij vloog er naar het hek daar langs de weg en in de berm bloeide geel een boterbloem op lange steel ze stond zowaar te zwaaien…

De taal der vogels in urgentie van jouw dromen merels, zwarte kraaien duistere vleugels naar de dood soms ontwaakt er een zombie op zijn grafsteen beitelt hij woorden over liefde er is geen onverschilligheid hoorbaar in het geluid van vogels komt het voorjaar nooit te vroeg.…

Zwarte kraai op tak zit sprookjes te verzinnen in de duisternis even bewegen boven paden van het park zomervleermuizen onder grijze lucht door de straten van de stad zwermen toeristen het maanlicht lacht achter gesloten ramen liefde ademt naakt.…

moeizaam wring ik me tussen de regendruppels door richting uitgang langs de lange oprijlaan staan mensen zonder gezichten de ruggen naar mij toegekeerd stampvoetend op de grond naast de bomen eikels vallen muziek van Beethoven wordt gefloten door het zangvogelensemble abrupte stilte als ik passeer wegvliegende zwarte kraaien krassen…

Zwarte kraaien vullen het mistige weiland met overwinningskreten over de voorbije winter waarin dagelijks zoeken naar het weinige voedsel of weerloze prooi lang en moeizaam speuren was hun schor gekras weergalmt in kale bomen slaat stram gebeeldhouwde takken is ondanks ruwe schreeuw bemoedigende zang wekt gezwollen bladknoppen uit een…

De maagre boom staat zwart verbrand. De onzaalge boom schudt zwarte kraaien Onwillig over 't witte land: Een groot penseel dat onheiltekens waaien laat over het geduldig land. Ik kan de vreemde tekenen niet lezen. Ze omdwarrelen mij vluchtig en verward. Misschien wordt mijn doodvonnis afgelezen.…

Hij zwerft eenzelvig op de werf kerft diepe krassen met zijn stem het scherpst van elke vlucht en trede breng de huivering in mijn lichaam het zijn de onbekenden op het erf, een zwarte kraai die schipbreuk leed.…

Hoe hij vloog met krachtige vleugels over wilde zeeën en door ondoordringbare wouden voor de allerzwakste wezens de sneeuwwitte vogel voor niets terugdeinzend voor niemand wijkend maar altijd ijzersterk op weg naar zijn doel hoe kon hij weten van de zwarte kraaien die hem op de rug met valse kraalogen al zo lang beloerden op één…

In deze gewelddadige tijd van terreur van de straat is een paradijselijke plaats in ‘t land van zwarte kraaien zeldzaam als een witte raaf Ik leef in ’n klein paradijs in genen geschreven driften bron van het aardse kwaad met het verstand beheert reikt ze mij haar slanke hand die geen mens ooit bezeert Simpel is de gouden graal:…

Het bestaan van één zwarte kraai stelt weinig voor en ik en alles wat ik zeg valt in het niet, schiet niet op mijn vleugels, blijf weg bij mijn laatste bomen, blijf af van mijn ziel.…

De bladeren bewegen traag als de wind even ruist een eenzame zwarte kraai krast schor zijn eigen lied achter de heg loeit een koe als antwoord op een andere met in zijn snavel een worm rent een merel hippend langs Lang staar ik naar de overkant van het beboste dal gehypnotiseerd door een roofvogel die zweeft met de stromen tot hij langzaam…

De Zwarte Kraai komt er aan U had er nog meer geroepen, o, daar hoor ik de bel gaan. We spreken elkaar nog wel zorg goed voor mijn meisje zij was alles wat ik had. Bedankt voor het luisteren. Die Kraai wordt ongeduldig ik ga even naar de voordeur. Dag Heer, tot de volgende keer.…

De reiger heeft gegeten als een vorst, de merel wist een wormpje te verschalken, een zwarte kraai die plukt wat aan een korst en eenden zijn de steiger wit aan ’t kalken.…

De zwarte kraaien houden een congres. Wat moet die vreemde man toch met dat mes?…

Ik zag een veld vol stevige zonnebloemen, verbaasd dat zoiets hier mogelijk was en daarboven zwarte kraaien, je kent het wel, deze keer als levend schilderij van mijn beroemde zielsgenoot Van Gogh, Vincent ja, een depressieve aap zonder prozac helaas, de trein raasde voort, maar dat gele beeld raakte mij als nooit tevoren, boezemde mij angst…

Hij zoefde de lucht in en met een laatste zwaai, Nam de kolibri afscheid van de zwarte kraai. De kolibri vloog weg en ging verder op reis, Voor een blind date met een vink in Parijs. De kraai besloot maar wat zilver te stelen Anders liep hij zich toch maar te vervelen..…

ik ga voorwaarts, de linker voet eerst kan ook de rechter zijn, 't is om het even een schrede die men voorziet en beheerst en traag een afdruk in het steengruis ververst zoals de dode even de adem mocht beleven het spoor naar de laatste toekomst wordt getrokken in de stoet vergezeld van verstilde zwarte kraaien zij kennen de mimiek van een…

Hij schudt de modder en de druppels van z’n huid, ik schudt het hoofd maar de gronderige gedachten willen er niet uit, door de polder over akkers, in het riet fluiten zwarte kraaien maar ik zie ze niet.…

Het zwerft eenzelvig op de werf snijdt diepe krassen met zijn stem het scherpst in elke vlucht en trede breng de huivering in het lichaam, huivering van onbekenden op ons erf, een zwarte kraai die schipbreuk leed die mij met beide klauwen beet, in eigen ziel zijn thuisland meed, toen ik zijn gouden kooi weer open deed, werd het een vogel…

Een vlieg in mijn gezicht blaast, haren opwaaien, eksters uit bomen, zwarte kraaien. Ik koud tot binnen in mijzelf ben, het ademen mij moeite kost, maar dat ik ademen moet. Dat jij er bent, zegt dat je me nodig hebt, wat ik betwijfel. Ik soms een lied hoor. Dat me meeneemt, meevoert. Breekt. In stukken.…

kraaien contrasteren okergelig riet valt op…

De zwarte kraaien krijsen contrasterend met aanzwellend geluid op de snelweg. De kleuren op vier of meer autowielen slaan vloekend het ruimtelijke grauw weg. De sloten voorzien van onbetrouwbaar ijs lijken afwerend, de ree naar de boerderij glad nog, onbepekeld, nors inviterend, ziet Jan en Alleman aan zich voorbij gaan.…

Alles ging terstond voorbij met zwarte kraaien die zij lichtte zachte lippen die zij stiftte met karmijn - het diepste rood om in betovering verheven koningin te zijn in steden met haar peperkoeken hart waarin zij lege zielen sloot Zij woonde overal en nergens in een tijd die nog moest komen strooide kruimels tussen bomen brak geloftes…

Maar, jonge kraai, je bent wel een totale loser, man! Onmiddellijk ben je verstoten, door ons, jouw eigen kraaientroep. Immers, je voldoet niet aan de norm, de norm van alle zwarte kraaien, de norm van zwart en stoer gekras, van schokschouderend bewegen,120 BPM! Nee, hee, jij loser, jonge kraai!…

Hij groet de blijde krokussen met buigend takgezwaai, een zwarte kraai schrikt op. Het kerkhof sluimert door, wachtend de Grote Zomer.…

kraaien aan de andere kant van duisternis, wervelen tot een genadeloze zweep de eerste slag weerklinkt ze genezen niet, nooit het einde is telkens anders; ik krijs…