Alle inzendingen over AMC laatste regel ec

Pas op voor onze woorden want ze vreten tussen de regels door en elke poging van een pointe onderstrepen wij met een knipoog.…

Poëzie is altijd in emotie je zinnen, een zoektocht tot in elke verloren hoek van een gestrekte ruimte ik dicht wie ik ben of worden wil en schrijf daarom ook de witte regels waar het denken zich niet door woorden kluisteren laat misschien vul ik wel die lege ruimtes als ik afdwaal naar het ijswater rond de kale keien waar lang geleden…

ik plaats de woorden hier en daar maar waar ik ze ook zet het blijven woorden naast elkaar niveau niet je- van- het gammel als een oude fiets een sonnet met lekke banden luchtig ledig helemaal niets poëzie met losse handen buiten zinnen ben ik zelden in de regel helemaal niet ik schrijf niet om te vergelden geen exploitatie van verdriet…

is liefde dan altijd aan voorwaarden gebonden je leert al jong de regels van het spel men vindt je lief als je gehoorzaamt je taak vervult een ander helpt later zijn er die op je rekenen voor wie je zorgt je nodig bent anderen die je bevelen gebruiken afhankelijk maken het blijft verbazen is er geeneen die van mij houdt gewoon…

zij die al mijn leed verwoordde ligt voor mij op de tafel inktloos, leeggeschreven hoe vaak kneep ik vertwijfeld haar vertrouwde vorm tot reddingsboei door stormige tijden stuurloos het noorden onzichtbaar in dreigende nacht gaf zij weer regel richting aan mijn hand verwarde gedachten gestold in woorden afbakening brengt tot rust…

En deze regels lezen nu al vreemden. -------------------------- uit: 'Bijvangst', 1999.…

Rechtop In De diepste Krochten van Haar lijf Staande ovatie Perfecte eenheid Ejaculatie *Deel van een zin uit een hoeveelheid aan prachtige regels uit de AWB-thriller 'Niets dan de waarheid' van David Baldacci.…

Ik heb vandaag vrijwillig hard gewerkt En was de hele koude vrijdag binnen Om weer iets aardigs voor u te verzinnen Natuurlijk weer door niemand opgemerkt En na zo'n dag ontwaak ik in de regel Ook nog eens met 'n vorstelijke kegel.…

Vanmorgen voor de klok van zes, werd ik wakker van Romeo, hij zong dat het een lieve lust was, echter was zijn geheugen ietwat beneveld, hij zong telkens dezelfde regel! Romeo was boven zijn theewater, zeg maar gewoon stomdronken en dat was jammer want, wie wil er nou geen serenade van Romeo?…

Vóór je die regel ter plekke uit kunt spreken, sta je nog versteld van mega anti-overwegingen... waaronder Realiteit: spelbreker bij uitstek!…

eenzaamheid vertrouwt het wit papier als chaos vlekt in tekeningen die geen letter zullen lezen zij bouwt op lijnen tussen regels wit fel uitgelicht doorziet gebrek aan zinnen en gevoel diep van binnen is het stil als wanhoop tegen muren krijst alleen-zijn geen respons meer krijgt wit weer ongelezen blijft…

De blaadjes vallen Dat doen ze elk jaar Steeds weer andere Maar wie let erop Een vogel misschien Nee die ook niet Is bezig met de trek Vliegt een heel eind Afrika in Wacht op z’n maten die Nog van alles moeten regelen Inentingen, verzekeringen, paspoort Dat ging vroeger wel anders Gewoon vertrekken, we zien wel…

Wat kan ik toch nieuwsgierig zijn Naar mijn nieuw' gedicht Welk metrum zal het krijgen Welk woord wordt er belicht Hoe zou de titel luiden Zou er rijm in staan Danst het in rode letters Of vloeit het uit een traan Waarover zal het spreken Wat komt er toch in Past het wel op de regels Taalt het wel naar een zin Wat kan ik toch nieuwsgierig…

Maar het regelen wil ik niet, ik ben niet van de partij. Ik ben voor meer ontwikkelingshulp - kloof tussen rijk en arm moet dicht. Maar ervoor zorgen kan ik niet, ik ben niet van de partij. Ik ben voor een wapenloze wereld - minder brandstof voor geweld. Maar hem scheppen mag ik niet, ik ben niet van de partij.…

schreeuw maar papier ik kus je woorden zwarter dan gedrukt in witte regels leid jij toch je eigen leven hier ik onthoofd je letters zet geen punten neer kan je tekens niet meer lezen weet niet waar de zinnen en de komma's zijn gebleven ik stapel je in tijd maar heb geen nijd want jij ligt bovenaan en zal daar blijven na jou…

De eerste regel lukt, om te beginnen Oef, één uur later pas volgt nummer twee Een heel getob, want drie valt ook niet mee Jee, na de vierde nóg twee stuks verzinnen Het distichon, een crime! Pas ’s nachts in bed Kwam ’t af, mijn wekelijkse snelsonnet.…

Na onze werkdag kijken we naar de Mooie Wereld, waar plichten en regels niet gelden en de Sterren kunnen stralen We zien tegen hen op We zien dat het bestaat en dat is een troost, zeker als er iets te roddelen valt Er mag dan meer zijn dan bewondering, vermaak gemakken en rijkdom, maar ik koop daar niets voor Zeker geen geluk als…

blauwe koelte gewacht op de avondval een duister peilen van verlangen zonder naam eindeloze vlucht de vlagen van het donker het zinken naar de diepte de angst angst is al het wit het suizen in de oren de rand van de nacht het stuurse zwijgen het onuitgesprokene angst is al het wit voor het onbevangen licht het wit tussen de regels…

vier vetgedrukte regels in het ochtendblad kruipen gelijk onder de huid ‘Drama in de Vogezen’ vijf jarige levenloos aangetroffen de aangeboden kat, die hij meisjes uit de buurt beloofde, een list deed het verhaal de ronde in het dorp fietsend op zoek, naar goed gelovigen een gemakkelijke prooi het kleine meisje honderd meter van huis…

De aria van het aureooltje klinkt zwaar en moedeloos Ze spreekt de taal der lichtekooien Vloeiend over de tong Een keelgeluid verklapt het einde Geen kik, maar hese windhoos…

De elektrotechniek kent geen grenzen. Soms zetten ze levende mensen met doden als doel op d' elektrische stoel, terwijl beulen hun stroomsterkte wensen.…

een spectaculair gebeuren dat tot in den treure al was uitgemolken door ieder wat in de wereld plaats vond raakte familie en bekenden in overleg en om raad om dan simpel de orde van de dag te volgen ik had uit vele decennia slechts een handvol goede jaren maar weet ik ben nog steeds driftig aan het sparen voor mijn allermooiste laatste…

Annabel uit Roosendaal nam laatst de laatste trein Daarmee dacht zij nog redelijk vroeg weer thuis te zijn De trein was verder helemaal leeg toen zij daar ging zitten Ze las wat in haar spoorboekje over het vertrek van laatste ritten Toen de trein eenmaal op snelheid was verscheen de conducteur Die Annabel vertelde wij passeren nu Etten-Leur…

Het orkest stort in een grijs gedraaid en krakend verleden met als enige zuivere van die avond een traan gevuld met het stille verlangen naar die laatste symfonie…

Je weet hoeveel ik van je hou, de laatste nachten van ons samen. Je had het eerder moeten zeggen, dan hadden we misschien nog plezier gehad. Had je me niets uit hoeven leggen, proberen er nog iets van te maken, is moeilijk lieve schat. Ik zal je blijven steunen in deze moeilijke tijd, een leeg gevoel zo om me heen. Ik ben je kwijt.…

Je liet de strelingen tot jou komen zoals de kinderen in de bijbel joelend in zijn open armen vielen. Jouw boodschap was minder blij. Mijn maanziek gejank kon jouw oor niet meer vinden Ik gooide die bloederige spons weg Die zoog aan de ribben (Tralies voor de blubber binnenin) En zocht de koudste steen. Samen wandelend naar nergens Knijp…

Met handen op mijn hart demp ik het gebons want jij mag niet horen wat nog bonst om ons Dit masker hemelsbreed zal geen spier vertrekken van wat jouw woord mij deed alle pijn bedekken Vaag nog de rook van je laatste sigaret achteloos uitgemaakt nooit wordend wat het werd…

Langzaam worden mijn gedachten woorden, Spreek ik onhoorbaar tot jouw bange hart, In flarden hoor je wat akkoorden het is een soort muziek, zo onverwacht. Jarig ben je straks en ik zou je willen kussen. iets fluisteren wat jou alles zegt ! Onzeker brandende gedachtes voor altijd blussen, met alle liefde die ik voor jou heb. Mag jouw…

Nog een keer deed hij zijn ogen open Ze waren groot en heel erg blauw Het was toen bijna afgelopen... Hij keek nog een keer naar zijn vrouw... Zijn lippen droog en ook gebarsten kwam hij van zijn kussen omhoog een opleving vlak voor zijn sterven keek hij ons aan en naar omhoog... Toen ging hij liggen zijn tijd was gekomen De engelen…

Als de dood mij heeft beslopen mij de tijd niet meer kan kwellen wil jij dan de stappen tellen die ik naast je heb gelopen? Als mijn lijf onder de zoden rust wil jij dan denken aan die keren dat wij elkaar mochten begeren aan hoe innig ik je heb gekust? Als je stemmen droomt in fluisternis die zuchtend mijn gevoel vertalen wil jij de…