Alle inzendingen over Ambitie of ideologie%3F

wind trekt aan regen tikt je tegen slaat je lam je vraagt je af hoe dit zo kan maar eenmaal uit het veld geslagen staat er een ander op jouw plek…

Droom zacht van het leven waarin je vruchten aanraakt zonder stuk te maken appels plukt van de bomen hun wortels niemand, nee niemand verwoest de geoogste velden verregent het gedroogde gras verdort het vruchtbare landgoed het zwaard past de hand iedereen wacht verlaat de droom door de deur van werkelijkheid het gordijn van de…

weer heb ik geprobeerd mijn horizon te verticaliseren het is mij niet gelukt droeg stenen aan voor babel talen spraken vloeiend hun cement op weg naar het ultiem moment maar woorden braakten stilte uit wij raakten onze hoogte kwijt in een chaos die geen hemel kent erosie heeft de klus geklaard ambities kennen weer hun aardse plaats…

Veel mensen hebben snel een oordeel klaar Omdat ze eropuit zijn te kleineren. Ze horen niet dat jij ze iets kan leren, En noemen je dan ongeschikt of raar. Voorkom dat iemand ooit je passie dooft. Je kàn het, als je in jezelf gelooft.…

Voor de sterren stoomt de kok door zijn leven Voor een interview heeft hij maar even Hij zucht en steunt en blaast, ziet bleek Is het wel uit te leggen aan een leek Ach, het is een manier van leven Ervoor gaan, altijd alles geven Wat ben je zonder sprankelde passie Hij verstaat geen kleurloze apathie Het is echt een keiharde stiel die niet…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Hij zette alles op alles, met het streven, om zijn zoon het beste te geven! Over bergen, over lijken. want kleine Jeffrey moet de top bereiken!…

Als een vrolijke versvoet ontlok je een saltato, ontbloot je de jonge jaren van de maestro. Dartelen ben je verleerd. Des te meer ontwikkel je een wonderlijk spiccato. Doorgaans valt een viola niet op. Blazers weten van zich af te bijten. Jij beroemt je op Klee: die kwam met kleuren die blazers vertederen! Lege cadenzen vul jij met warmte…

queeste van verlossing komt de spiegel van vergankelijkheid voorbij, even lijkt ik te zijn verlost van mijzelf, het dubbele herkent zich in eigen proces, herboren als overlevende kracht, wil ik niet met het bovenaardse delen, evolutief een wijze les waarin mijn open mind opensta, hoef ik alleen voor mijzelf te knielen, met die ideologie…

Je moet dit altijd in gedachten houden, mijn kind, en mijn onverwezenlijkte ambitie verwezenlijken. --------------------------------------------------------- Uit: 'Kinksteen van Ch'in' 2003.…

Dat biologen leven willen begrijpen, is een heel vermakelijke ambitie. Alleen Darwin heeft een tipje, een tipje van de sluier opgelicht. Leven ontstond ooit in zee. Leven beweegt en verandert. Dwazen verzetten zich. Wijzen leven mee. God is zo gek nog niet.…

Mensen trekken zich aan ons op om richting te geven aan hun ambitie. Voortdurend wil men hogerop. Maar kijk eens hoe wij roerloos op éen plek de wereld becommentariëren: beduidend, wuivend onze kruinen bewegen...…

veranderen velen in brullende beesten waar werkelijkheid woedend wordt verteerd en waarheid draait in gestoorde geesten in harteloze haat voedende berichten waarin gewelddadigheden worden vereerd ventileren ze verwarde vergezichten op zoek naar hun gillend schrille gelijk wanneer haatmail regeert over het ruwe rijk waar haat in naam van ideologie…

Tijdloos kunnen schrijven over geloof en waarheden, dichters dopen de pennen in hun ideologie wat als zand tussen de vingers door naar buiten lekt, woord en beeld waarmee papier is bevlekt, in de kantlijn van verstilde euforie en beheerst verdriet, omfloerst door, in zichzelf te blijven geloven, om bij het ochtendgloren weer te doven…

zonder toegevoegde waarde, onder mijn huid wonen de sterren en planeten, beleef mijn tijdloze zin in dat ene woord, neemt bezit van alles wat levend is en wat de liefde voor mij bewaarde, zo surfend over de goudverf van een herfstdag overzag Ik de tekens uit de letterdoos die de hemel voor mij koos, maar sloeg deze direct weer dicht, een ideologie…

traag schuurt papier woorden die vloeien uit de pen die ooit gevuld werd met potentie uit de bron vol inspiratie maar het parelmoer wil niet gaan blinken tussen puin uit de woordenschat en de fundamentele fouten in de syntaxis overals hebben de knaapjes opgehangen ieder zit gevangen in het vaardigheden kot zelfs de ambitie om…

Na het vonnis ‘kanker’ Werd het een gevecht op leven en dood Lichaamsdelen,kwaliteit van leven,trots, ambitie, zekerheden, idealen, zelfs mantelzorgers werden geofferd Op de positieve uitslag volgde geen applaus, maar; gehavend in een nieuwe strijd: Heden, verleden en toekomst; nooit meer hetzelfde Vol dankbaarheid, pijn en onvermogen…

Gevlucht, zomaar een mens, die opnieuw zijn grenzen trekt waarvan hij is verdreven, z’n heil en haard over hem zijn uitgestort, de ideologie vermijdt die hem reeds de rug heeft toegekeerd, niet te geraken waarna hij heeft gestreefd.…

ongelijke dogma’s achterna in slijtende verlangens op het lang verwachte dier, Het is om het even hoe dat heten mag, maar ik zal je blijvend strelen, met in hoop gedeelde dromen, beide uit de ongeneselijke kracht van kwetsbaarheid, De tijd zal tot ons spreken gezamenlijk zullen onze betraande ogen breken om te stranden in een ideologie…

die ik zoek, altijd komt de spiegel van vergankelijkheid voorbij, even lijkt alles verloren van het zelf, het dubbele herkent z’n eigen proces, opnieuw geboren als overlevende kracht, wil ik niet met het bovenaardse te delen, evolutie in één wijze les waarin ik tijdloos voor opensta, hoef ik alleen voor mijzelf te knielen, met die ideologie…

Mist heeft op de eigen bank plaatsgenomen de stoel van pad blijft leeg de hond moet op zijn poot spelen aangezien de pan waarin normaal hersens zijn gehuisvest als schoteltje fungeert overvliegend ambitie uitstraalt de huid van de olifant verdikt prikklokken ontregelt het gewricht een kom aanbiedt met stemmen die gevorkt in een buis gedwongen…

Wat ze ook spottend van je zeggen mogen, je werkt je vaak alle standjes in het rond stijf van ambitie tot de morgenstond, al moet je wat ondersteuning gedogen. Is het weer eens tijd voor een kruisverhoor, dan kies je steeds de juiste toon en maat die tot bevrediging leidt op kantoor.…

De beste suggestie voor deze amfibie is daarom zonder ambitie maar wat kwaken. Padden-poëzie te maken. Het ritme radbraken. Zich niet te vertillen, geen energie te verspillen en vooral lichtzinnig door te kwaken.…

Maar ik besef wel dat ik niet de ambitie, het lijf, de uitstraling, de gladde huid, de D-cup, de lenigheid, het inlevingsvermogen, het libido, de troostende woorden, de kunst om een zweepje te hanteren, de zin om een dergelijk beroep te overwegen heb. Ik blijf gewoon sparen, gedichtjes schrijven schilderen en geen vreemde mannen.…

de tegenstelling van het doel, staan alle voeten in een niemandsland, de oevers gescheiden tot aan de overkant, de littekens te begrijpen, te omarmen als tektonische platen van verschillen drijvend nader tot elkaar, een brug te bouwen om niet meer op te halen die kleine tevens grote stap gevoel vrij te uitspreken te erkennen, die ideologie…

Wat mensen scheidt, verleidt door angst door dezelfde sociale deur te gaan, het verroeste harnas van willekeur te ruilen om de eenkennige kleur te verlaten, de moed te vinden ons te verhullen in de mantel van diversiteit in een tijdloze loyaliteit, de opmaat naar een duurzame zekerheid het lijkt heel ver van ons vandaan, blijft de ideologie…

Tijdens een of andere slag viel Richard van z’n paard en deed hij de beroemde uitspraak, waarbij hij dus zijn, door onbegrensde ambitie (moord,doodslag en verraad) verkregen, koninkrijk wel wil ruilen tegen een paard om te kunnen ontsnappen. Dit even voor die enkeling die het niet helemaal kan duiden.…

Wie niet handelt, wordt gehandeld en mijn eigen voorkeuren komen niet uit de lucht vallen Ik heb ervaring Ik hak en veeg de spaanders weg Ik ben een doener, daad- krachtig, geen zachte heelmeester die bange patiënten geruststelt met dure doekjes voor het bloeden Ik weet wat ik doe, er zijn doelen te bereiken en werelden te winnen met ambitie…

De gele narcis breekt in de donkere nachtmerrie de gladde vijver maakt furore als intelligente lachspiegel landwegen kronkelen zich in zijn sombere gedachten bij het hek waar zijn slaap de stille droom hervat neemt het landschap de vrije hand in vreemdsoortig droef verlangen beginnen landerijen met ochtend boerderijen kraaiende hanen…

Er wordt geschilderd en gemusiceerd En hier en daar zelfs ook nog beeldgehouwen Ze hoeven aan geen loopbaan meer te bouwen Toch wordt er onvermoeibaar gecreëerd Het doel verandert, maar er blijft een streven: Een drijfveer om intens te blijven leven…