Alle inzendingen over Door een wond omstot

Eenzaamheid had een te diepe wonde in zijn ziel geslagen verlaten in zijn droefheid baande hij zich een weg in het nachtwoud waar hij fantaseerde over erotische dwergen kabouters hielpen hem met het opruimen van zijn verpauperde uitgewoonde woning de huurschuld werd betaald door een stinkrijke mecenas die begon te kwijlen bij de neurotische…

Zij keren nooit ofte nimmer terug toch levenslang met ons verbonden ook dood - vliegt de tijd heel vlug moeizamer genezen - de open wonden van die te jong of plots zijn weggerukt een naam op een steen zijn gebleven een foto op een gedachtenis gedrukt zo houden wij hun afscheid ten leven hun ziel die naar 't hogere is gestegen onder Gods…

merels floten er hun hoogste tierelier geheimen hulden zich in bomen wilden enkel stilte vangen als klankbord voor een bede waar ik enkel van kon dromen doch het antwoord bleef tussen wiegende takken hangen wat mij zeer verdroot een lang verdriet raakte vlot en in serene stilte trok huivering over het water van de rivier als open wond…

Ik heb hem geslagen omdat hij op mij ging lijken geëist dat ik alleen hem wou in onze driehoeksverhouding van aandacht, aanraking en liefde we hebben er over vergaderd punt voor punt in bed elke zenuwcel in mijn huid aangesproken, gekieteld, gekust laten gloeien van eeuwigheid en toch is de kou gekomen zonder dekkleed over mijn wonden…

De stilte werd in mij gewekt om te luisteren naar het ruisen van de luwe wind haar verhaal waarvan ik vind die luister van de natuur bij mezelf te zoeken rust op mijn oude dag om te genieten van dat vleugje schoonheid en adem het zuurstof in dat verwondering wekt wanneer vertrouwen gaat bloeien die een open wond nodig heeft om dicht…

daar ligt hij dan, de murw geslagen hond hij jankt een wraaklied in het doodse oord waar bitter bloed zich mengt met zwarte grond is er geen ziel die zijn geweeklaag hoort weer bijgekomen likt hij al z’n wonden hem toegebracht door een verloren zoon die er in gruwelzonden per seconde zijn vader overtrof in bruut vertoon diezelfde avond,…

Isis ontsluierd, niet haar masker van goud, maar echt, haar ziel in mijn naakte lichaam de energie van de wereld kleedt mij van binnen uit trekt knopen los, strijkt inwendige bulten glad vult deuken en scheuren en draait de deksels los van mijn wonden, likt ze langzaam met liefde weg tot dunne littekens van verloren eenheid met…

veilige tuinen in het licht bij het vallende donker geen kreet van een meeuw boven een demonische zee dringt hier door mijn raam staat open en ik laat als iemand die daar ginds de brand bespeurde mijn venster hier wijd openstaan met het brandmerk van een vervolgde in de rug met het keer op keer weer openrijten van een wond…

ik wolk weer in mijn kleuren schilder bloed uit open wond op je lippen proef ik geuren uit een frisse morgenstond je haar drapeer ik als een lente op het doek in je hemels- blauwe ogen speelt de zon de zomer zoek je stem blijkt een verrassing waait met alle winden mee in haar diepste ondertonen klinkt de branding van de…

De liefde schreeuwt zich uit een hart een rugzak vol gebroken dromen een roze bloemenzee ontwaakt geur van nectar kust de broze velden alsof de natuur de mens liefheeft zonder aarzeling, onbevangen puur likt moeder Natuur haar tere wonden vaak wreder dan de mildste tederheid in de wildernis zoekt vrijheid een weg een lentehart roept…

Van Nazareth had het beloofd Zijn Vader kon een derde vorm Aannemen, één die elke storm Hielp te doorstaan totdat gedoofd Het vreselijke woeden was De mens zijn veerkracht weer hervond Kon verder leven met de wond Dat Jezus hem verliet zopas Die maakte Zijn Belofte waar Tien dagen na de Hemelvaart Gelovigen bijeen, verblijd Onaards…

Een lijfwacht moest Kabila‘s lijf bewaken, Doch strijdig met de eer van zijn beroep Greep hij naar zijn geweer tijdens de coup Om zelf een gaatje in dat lijf te maken. Wanneer mijn lijfwacht zoiets had gedaan Dan zou ik hem op staande voet ontslaan.…

We hielden het dit weekend lang niet droog. Maar goed dat het als regen is gevallen, Want anders was het schuiven met zijn allen, De sneeuw lag dan een halve meter hoog. Met dank aan dertig millimeter regen, Een witte kerst is niet altijd een zegen.…

Hij was een vaste waarde op het veld, Zijn plaats was zeker, hem kon niets gebeuren, Dus dat juist híj z’n kruisband af moest scheuren, Heeft ook Oranje’s keuzeheer ontsteld. Ten teken van Louis' mismoedigheid heeft hij z'n beide armen uitgespreid.…

Het is bijzonder triest als een acteur maar niet gezien wordt. En triester nog wanneer door tranen overmand hij echt niet meer om aan te zien is. Het is bijzonder triest wanneer een zanger niet gehoord wordt En triester nog, wanneer door boegeroep des zangers stem gesmoord wordt. Maar het triestigst is wanneer een dichter niet ervaren…

Er zijn van die dagen, dat je zonder te vragen, vreemden ontmoeten zal, en wat wil het geval, ze lijken zo bekend, iets totaal ongekend. Er zijn van die dingen, die je uit wil zingen, maar toch voor je houdt, want dat is vertrouwd, voor altijd in je hart, ook al brengt dat smart. Er zijn van die mensen, waarvan je zou wensen, dat…

De geur van vers gemaaid gras doet me dronken even drinken van een aroma van nieuw, van groen, van hergeboorte en morgen, zomer. Hoe kan je dit vertolken in kreupele zinnen, in een scheef beeld dat maar niet recht geraakt, dat voorbij de woorden ademt. De sprietjes richten zich alweer op, en vertellen een nieuw verhaal.…

Uit koele kalme schaduw van het bos, Treedt langzaam-aan kopschuddend-schomlend, de os; Treedt op het blinkend zandpad, dat gevlekt Met tak- en bladeren-schauw, is overdekt Van brandend zonlicht, zomer-zon-gegloor De hele dag, van vroeg tot 's avonds, door. Hij keert naar stal en ziet het open hek... Een korte ruk aan 't leidzeel... Uit…

Stropdas Hoe levensvatbaar is hij, Stropdas wanneer hij echt tot leven komt in een gesprek dat op een dag verstomt. Hij heeft je leven kleur gegeven, het grijs een weinig rood geschetst. De losgemaakte zijde spoort je tot actie aan, bewogen in je ingeslagen weg zet iets zich in beweging na het dodend niets. Uit je cocon, je…

Daar ik in Amsterdam de weg niet ken, Besluit ik die aan Mokumers te vragen. Waarna ik ras met stomheid word geslagen: Alsof ik in Japan of China ben. Ik trof daar slechts Japanners en Chinezen, Die mij de weg naar Artis feilloos wezen.…

Beetje beperkte Sinterklaas dit jaar, Wel scheelt mij dat behoorlijk in contanten En met drie ‘klanten’ weten wij van wanten, We zijn, vermoed ik, daarom heel snel klaar. Kan ik daarna nog snel de boom versieren, Er valt dit jaar altijd wel iets te vieren....…

“Na al die jaren bij de voordeur zitten, steeds zonder ook maar éventjes te maffen gereed om bij het minst gerucht te blaffen, vind ik ’t welletjes, ‘k ga lekker pitten. Lang was ik waak-hond”, zei ’t vermoeide beest, “Nu word ik pit-bull, het is mooi geweest”.…

De inval van politie en ME die in Maastricht de boel op stelten zette, was imposant en maakte korte metten met het gedoogbeleid van pais en vree. Als 't leger straks terugkomt uit Irak kan het meteen in Limburg aan de bak.…

Het zou het lot van allen moeten zijn Terechtgesteld, doorboord door hoorn of tand Verpletterd door een kwade olifant En leeuwen malen je tenslotte fijn Het welverdiende lot voor elke stroper En trouwens ook voor handelaar en koper…

Ik ga van de hak op de tak Maar als sneeuw voor de zon Ruim ik op Ruimt mijn huis op Ruimt mijn kop op Gooi ik weg Geef ik weg Ga ik wandelen En bewandel dan graag Het smalle pad!…

De conducteur, geboeid door de politie. Hij wist dat je een vrouw nooit schoppen moet, Op straffe van ontslag op staande voet. Dit kost hem dus zijn baan per definitie. Al is zijn loopbaan grondig naar de knoppen, Hij wist het wel tot conducteur te schoppen.…

Ongegeneerd 't Is en blijft: koning, keizer, admiraal in een wereld van ontiegelijk veel wetten Ledigheid is des duivels oor- kussen; leidt dus tot allerlei kwaad Ook al is er ruzie op velerlei gebied; 'n geslagen wond onmiddellijk betten Hoe het uiteindelijk ook wordt gewend of gekeerd; wonden helen ten langen leste, ooit weer structureel…

De klimmer had een rotsvast zelfvertrouwen, Dat bijna leidde tot zijn Golgotha, Hij kreeg de zaak weer in control zodra Hij, met zijn mes, zijn arm had afgehouwen. Beneden sprak de arme man ontdaan: ‘Groeit dat dan niet gewoon vanzelf weer aan?’…

Steeds ben ik in mijn boekenkast op zoek Om daar alle papiervisjes te vangen Die zich uit een diep literair verlangen Te goed doen aan de wereld van het boek. Behalve aan het werk van Zwagerman, Want daar houdt zo’n papiervisje niet van.…

Samen helen we de wond die de tijd telkens splijt. Als een spons zuig ik je op en jij knijpt me weer uit. Als slakken slinkt ons slijm in de hitte van zomerse schijn. Er blijft ons niets meer over dan ons volkomen leeg te drinken. Zwijgend voeden we cilinders met het vuur van vlammende tongen.…