Alle inzendingen over Drukte OR juk

Wijde rust beheerst de ijlblauwe avondlucht met witte strepen, waar wegen van vliegtuigen elkaar luid brullend kruisten.…

Werk van de dichter: een wild golvend korenveld, waar geen maaier komt, somtijds landlopers toeven, rustig wat aren pellen.…

Al die drukte om me heen, De meesten hebben het beste met me voor, Maar toch voel ik me alleen. Elke dag lijkt zwaar, Je wilt het liever voor jezelf houden . Omdat niet iedereen zit te wachten op je bezwaar. Je voelt je raar. Wat je wilt, Kan je zijn.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

haardhout smeult nog op zijn laatste adem de kamer beweegt mijn handen onbedaard uit de muur rollen ogen op een kapotte vloer glazig en opgezwollen worden wonden bekeken huiver breekt uit de gaten in mijn huid, ik schuur de beenderen van het juk en leg ze op de as van wat was…

Die nacht, op bed met koorts dacht ik aan de reizen in jeugdigheid verzonnen zonder antwoord in jouw huis en de stilte in de nacht dwong mij te luisteren naar de vreemde signalen die mij in mijn droom vervreemdden en dit kleine huis omringden met een zwaar juk van intimiteit in mijn nachtboek volgeschreven.…

Ik vlei me neder tussen borsten om mijn lippen te verzegelen tot een afdruk van geluk in aarden korsten mogen stollen tot sporen zonder geluid of juk zal mijn levenslot bezegelen ga ver van alle vuige vorsten die mij bestempelen als gedrocht ik ben aan hun edelvrouw verknocht.…

Op de rand van geluk en juk van verleden. Ik balanceer het heden met een manke tred voort. Mijn klein kwijnend zijn, een hanzenpad gestippeld. Een bouwwerk van kruimelend zelfmedelij. Aan de zelfkant sta ik graag, Het houdt me op de been, Maar waar moet ik heen?…

in dit pak zal ik dirigeren ken elke maat bevrijd het land van juk en tirannie groots zijn de melodieën waar de wind zich aan vergaapt steden in puin legt en zich verlustigt op het land ik ken de klank van opwaaiend zand ze is het lied dat bij eb sliep…

Zo druk vlak voor Sinterklaas: twee oude mensen, arm in arm, temidden van de grote drukte van mensen die hen voorbijlopen, want ze hebben haast... Ze zeggen niets, ze kijken maar te midden van de grote drukte, van mensen die hen nauwelijks opmerken want ze hebben haast...…

ze liefhad menig keer Kan maar slecht meer tegen drukte Zei ze en ik schreef het neer…

In Nederland voelt iedereen het juk van Zalm met zijn beperkte huishoudboekje. In stilte uit soms menigeen een vloekje. Toch zwichten we voor Europese druk.…

Maar zíj droeg het symbool van onderdrukking: een hoofddoek, waar het juist over het juk ging waaronder vrouwen zuchten wereldwijd. Zo’n hoofddoek, nee, da’s echt geen vrouw gegund. Een stofdoek, dat had dan weer wél gekund.…

De thee op bed is letterlijk gelukt Daarna een luchtje, net als vorig jaar Een tekening, de oude hangt nog daar En dan naar zee, kom kinders, ingerukt De file was, net als vandaag, heel lang Alleen nu is het leuker, ben ik bang…

It's B-Day, Back to Splendid Isolation Bevrijd van Brussels juk en de EU Met Branie en Bravour kwam Boris' zege Het middernachtlijk uur is slechts Uur-U Westminster zwijgt nu net als de Big Ben Met stomheid is geslagen, zonder end…

Laat de zwerven z’n juk maar dragen, Terwijl wij om méér en méér vragen. De wereld draait rond, vol met dwazen, Die zich nergens meer over verbazen. We heffen, blind, de champagneglazen, Zelfs nu de crisis maar door blijft razen.…

Wat ik zo stellig bewonder gedurende mijn ademhaling; is de snelheid van de slak. Je zou ook kunnen beweren: de traagheid van de slak. Maar, in zijn slakkengang, draagt hij de wereld op zijn glibberige, natte rug. Zijn lucht, zijn leven en tempo: hij draagt de lasten met gemak!…

teken aan de wand onderdrukking drukt geweld spot verbroedert niet…

de tuin in verval het seizoen drukt zijn stempel alles gaat voorbij…

Alles wordt stopgezet De deur vergrendeld Ongeloof werd op de Voorgrond geschoven Onbegrip als een juk ervaren Waarom…..…

Mensen lopen gebukt, als ware het onder een zwaar juk, mensen kijken naar de grond, alsof er geldbedragen liggen, mensen lopen gehaast, alsof de trein van kwart voor drie moet worden gehaald, mensen lopen met een gezicht van ouwe lappen, alsof ze de globe op hun nek hebben hangen, mensen zijn onvriendelijk,…

ze vlogen binnen wolken schaduwspreeuwen voor de zon zo ver het blikveld kon bestrijken werd het kijken, naar een gapend zwart gelag vanuit die onbestemde sfeer ging elk keeltje zwaar tekeer blue monday krijste hard en zwaar: misbaar tot op het juk althans zo leek het me, maar hier hier schommelden gedachten op het wit van dit…

linksaf en ik ga naar de stadse drukte, rechtsaf en ik ga naar de bosrijke stilte. in de stadse drukte jagen we op tijd, die we niet inhalen. in de bosrijke stilte onthaasten we in tijd die we genieten!…

geen dwingelandij die haar hoofd beneden drukt zij wil samenspel zonder eenrichtingsverkeer doch heen en weer rotonde…

Water drukt opwaarts zwaartekracht doet ons vallen vogels lachen luid.…

groen krijgt vat op wit langzaamaan drukt het seizoen zwaar op november…

Morgenvroeg zal ik als een pop Mij ontdoen van al het oude Alles wat ik zo vertrouwde Keurslijf en juk, ik geef het op Ik ga stad en taal verlaten Laat vijand en vriend in de steek Zomaar ergens in deze week Niemand heeft iets in de gaten De feniks ontwaakt nu beslist Zoek mij niet meer, ik ben heen Slechts as rest vanwaar ik verdween…

alles dicht in mijn chaotisch leven vol gaten dwaal in de realiteit zoek naar hemelse zaken op een aarde waar onkruid gedijt kan de vleugels van engelen raken maar het klapperen is geen paradijs als zij ontvouwen kijk ik vol vertrouwen naar hun gracieuze vlucht zonder lucht ja ik wil mee maar zucht in dit ondermaanse onder het juk…

Vele groeiringen later laten je duizendmaal golgotha vergeten om het zwijgen van de dood te bevrijden van het juk dat je schouders hebben gedragen in tijden van nood jij schiep jouw eigen hemel kristalliseerde je beeltenis op de flanken van het kruis herschiep het besef dat het sterven slechts een hoorspel is in het theater doch jij…