Alle inzendingen over Een nieuwe adem?

Moedig knipogende gevels vertrouwen elkaar hun geest toe, zetten nieuwe schreden, vereend om schone toekomst op te bouwen.…

opengegaan onder blauwe lucht, de maan schuift de rivier, een koude voorjaarswind waait door het raam anders dan toen het nieuwe seizoen; donkere holen geheimzinnige bomen exotisch gegeurd de vogels gekleurd; een zeurend lied is aangekomen och, arm zwijgzaam murw gemaakt besmet volk dat naar adem moest hijgen meegesleurd in de corona…

ornaat, een bonte stoet om het beste van wat we kunnen te gunnen in een alles omvattende zin om in een adem te benoemen, dat moment nog niet bestaat, onbelemmerd op verstilde kousenvoeten verder glijdt, over de datum van de houdbare tijd.…

Hechte muren en wenkende zalen omvatten rijke kunst van Vlaamse grond, krijgen nieuw aangezicht, versterkt, gezond, zullen meer schatten naar zich toe halen. Herboren adem strooit ware verhalen van jarenlang timmer- en metselwerk rond over heel de wereld, toont dat de wond in bedaagd gebouw heling mag uitstralen.…

Ik krijg geen adem meer, wat heb ik nu toch weer. Er gaat van alles door me heen, maar de adem blijft steken in mijn keel. Naargelang de minuten weg tikken, sta ik hier werkelijk te stikken. Radeloos probeer ik adem te halen, loop van de kamer naar de keuken te dwalen.…

Laat me je adem horen fluisterend in mijn haar. Ik laat me meevoeren op het ritme van je stem. Er spint zich een zachte waas om ons beiden heen. Onbereikbaar voor de wereld. Wij tweeën, samen alleen ademen we onze liefde in. Voor altijd, voor eeuwig zweef je in mijn diepste ik.…

Een adem in de ochtendnevel. Soms verloren dagen voorbij en stemmen die schreeuwen... Eeuwen gaan voorbij oneindig, maar de adem stokt op een dag. Vergeten alle wezens, alle dingen, het verdriet, ook die lach. Niets is er nog van dat alles, maar men plant zich voort.…

Geest kolkt, watert grachten zalft oude wonden gorgelt uit monden ontmantelt klachten Geest kaskades van woorden fonteinen uit mijn stem blije akkoorden Geest tongt talen tot Hem naar heilige oorden het nieuwe Jeruzalem.…

Gelukkig is iedereen hulpvaardig en een luisterend oor Dus lig niet wakker en adem maar rustig door. Niemand is iets teveel of iets te gek En ga bij een probleempje (uitdaging) gewoon met elkaar in gesprek. Nog even dan is er weer een nieuw jaar met een nieuwe kans Terug naar normaal, zonder virus en alles open, zelfs de restaurants.…

De Zon verschijnt als warm kompas Hij wijst ons nieuwe wegen Een winter-wandeling-avontuur Door onbekende stegen…

Men neme een wat stoffige premier, Vijf dames in beschaafde stijve kleren Alsook een tiental uitgedroogde heren, Dan heb je samen Balkenende Twee. Bestuurlijke vernieuwing is hun eis, Maar zelf zijn de bestuurders oud en grijs.…

Ons staatshoofd heeft haar nut weer eens bewezen, Want zij las ons als voorleeskoningin Voor uit de bijbel, maar met tegenzin. Ik kon tenminste haar gedachten lezen: Met Prinsjesdag had ik een rare tekst, Maar die vertaling hier vind ik het gekst.…

Hij nam de beker en Hij brak het brood. Hij sprak het woord dat onvergeetbaar klonk Door de eeuwen heen. En onheilspellend blonk Op Judas’ rosse lokken ’t avondrood. En elkeen at van ’t brood en elkeen dronk De purpren wijn, die hem Zijn liefde bood. Doch ’t brood was Judas bitter als de dood, In elke wijndrop gloeide een helse vonk. Kalm…

Leven lag ademend in onze schoot neigend naast ons stond de dood, en in de verte zwol een klagen: Wee! dat het licht ging uit de dagen. - Nu zinnen wij af de lange uren en fluisterspreken tot de geburen en wel begrijpende zeggen zij voort het zacht verwijtende dromenwoord.…

Toen zag ik Liefde en Zonde, hand in hand, Met rode rozen in het gouden haar. Zij wenkten mij met vriendlijk handgebaar: - ‘Kom met ons mede naar 't Beloofde Land!’ Ik trilde stil van weelde en zoet gevaar. En Liefde gaf me een passiebloem tot pand En Zonde bond mij met een rozenband De lokken saam en 'k volgde... ik weet niet waar.…

Geel is het blad, geel zijn de lichte bladeren, Ver is de lucht, - 'k durf haast niet dat ik 't zeg - Niet blauw, niet wit, wèl licht, - het snelle raderen Van waagnen hoor 'k op blad-bestrooide weg. Maar angstig is mijn hart, want in mijn aderen Voel 'k 't leven leven, wetend dat ik weg Eens moet, en dat ik mee-weg-dorrend leg Onder de…

Zo, eindlijk ben je kant en klaar, Al had je 't niet gedacht. Ga nu maar gauw naar Grootmoe heen, Die zeker je al verwacht. Dag, meisjes! Goed nu opgepast, En maak maar heel veel pret. Zeg, Anna, denk als oudste er om, dat je op Marietje let. En jij, mijn drukke Janneman, Mijn kleine Spring-in-'t-veld, Grootmoeder is al oud, dus vrind…

Zo graag hadden we Het jou gegund Meer dan wie ook - Altijd verblijdende Glimlach met ondeugende Knipoog naar ons aan Het eind van je verhaal Aan ' t slot van het Achtuur Journaal Toch ben jij het niet geworden Geen reden voor tranen van Verlies - jij hebt jezelf Behouden, leeft je ik Zoals alleen jij dat kan, Hoeft niet te…

Hier zijn we met ons vijven, Vijf zusjes op een rij. Zo wandlen we elke morgen Gezellig zij aan zij. We hebben lichtbruine ogen En allen goudblond haar, Daarom staat er voor ieder Een mooie goudsbloem daar. We hebben eender kleren, Eén kleur en één fatsoen, Dezelfde mof en mantel, En strik op hoed en schoen. We lijken,…

er was grote onenigheid geweest bij mijn buurmeisje aan de overkant ik herinner het me nog al had ik eerst geen idee wat er aan de hand was daar kwamen we gauw genoeg achter dat kwam ervan als men zo graag Vadertje en Moedertje wilde spelen..zei men dag kindertijd ja , boze woorden en akelig was het allemaal geweest.…

Op volant, omhoog, omhoog! Vlug naar boven Heengestoven, Op volant, omhoog, omhoog, Vlug naar boven en uit mijn oog. Weg, volant, weer in de lucht, Op en neder Telkens weder Vangt 't palet hem in de vlucht, Kijk, daar raakte ik de bal geducht. Opgevangen door 't pale, Mogen ballen Nimmer vallen, Handig moet dat steeds…

Maar daar is Lijden schoner dan de Dood, - Want niet om niet wordt 't mensenhart vertreden, De brand der zielen is het morgenrood Waaruit licht-stil zal dagen Hemelvrede. Des Vaders Strijd en Zijn Vertwijf'ling groot Wordt in het hart der kind'ren uitgestreden, Híj wordt verheerlijkt door de Zielen-nood Der martelaren, die Zíjn Naam…

Het kind werd na veel aarzeling verwekt De zwangerschap, meer dan 200 dagen Maar eindelijk is het dan toch voldragen Er heeft zelfs hier en daar al wat gelekt De allerlaatste persweeën en zie: Vier blije ouders trots op Rutte III !…

0, verre beemden, draagkracht mijner vreugde. Er staat een reiger met mijn blik te staren: Een visser schrijft de lijn der piramiden En knielt voor zoete Boeddha, nu hij inlegt. De Griekse krekel des te luider roept, Nu 't christlijk vesper de avondkerkklok luidt. Eens leg ik af de oogopslag der ziel.. 'k Reik u de hand, mijn allerschoonste…

ik maak je wakker en borstel je zintuigen ik wek je tot leven dwing voorspoed af magische leeuw jaag alle kwade geesten weg spuug al het eten uit breng me geluk ik borstel je manen Het is zover! je bent tot leven gewekt nu dans ik een machtig mooie leeuwendans met jou dierbare leeuw van Chi Chi Lau…

Naar nú blijkt, loop ik tóch weer uit de pas. Ik dacht oprecht dat ik goed bezig was, Loop liever achteruit, dat is een zegen. En loop vooruit, maar dat is dus een ding, Trouw maak ik elke week een wandeling, Het is noodzakelijk om te bewegen,…

er zitten lacunes in de lucht waardoor ademen moeilijker is en horen bijna onmogelijk is geworden daar waar emoties altijd jeugdig vleugden lijkt het ontbreken van jouw aanwezigheid te resulteren in moeizaam gehijg jij was al eten en drinken voor mij maar zonder jouw adem voelt je afwezigheid als het einde na een onverwachte…

Zwaar ademend proberend Zoekend naar de kracht Proberen lucht te vangen Ging zwaarder dan ik dacht Met vol meelij aan mezelf Denk ik aan wat komen gaat Ik zit vol zelfzuchtigheid En ik ben wat verlaat Zwaar ademend proberend Ga ik nog een keer voort Ik laat mijn kracht verzwakken En loop door de hemelpoort…

wezenloos, als al ver gestorven maar ademend zo de adem wil heeft zij haar status verworven in vergetelheid, monddood en stil twee wielen op wat leder veronderstellen nog beweging mijn hart schrikt, maar huilt ook teder toen ik haar glazige ogen haast gedwongen in mij opving van harte gefeliciteerd schreeuwde de gelukwens op haar gesloten…

onderhuids verlangen dreef ons beiden tot bijna waanzin hartstocht streelde warme handen zweetpareltjes over blote huid adem mijn adem kus me , til me tot over jouw regenboog voel mijn hart bonzen tegen jouw behaarde borst laten we dansen in de liefdespassie stil mijn honger ik ook van jou…