Alle inzendingen over Eigen melkweg

als je je weg in de eigen Melkweg niet meer weet als je bent verdwaald op zoek naar de waarheid die jou heeft achterhaald als je het juiste pad vergeet en niet meer weet hoe kom ik uit dit dal waar het toch ooit eindigen zal nestel je dan tussen de sterren overzie net als hun alles van verre en ervaar samen dan de ware bedoeling…

die hem is belooft dat de sterren waar hij zich moeiteloos mee verbinden kan voordat door het tikken van de klok van z’n fantasie wordt beroofd, stipje aan de hemelse vooruitgang, verankerd in het mondiale onvermogen, ontmoet hij het vuur aan eigen horizon, iets fluistert hem dat zijn natuur daar begon.…

Ik nestel mij diep in een mantelplooi En zweef de Melkweg tegemoet. "Wil je nog koffie?" Vraagt zij die hier met mij verblijft. Ik donder met een klap weer op de aarde En zeg: "Nog koffie? Eh... nee." Zij zegt: "Dan doe ik ook de melk weg."…

Je kunt in de wei uit een melkweg van wit één takje fluitekruid plukken om thuis in een vaasje te zetten en van dat takje één twijgje afbreken en daarvan één steeltje en daarvan één bloempje en van dat bloempje één pointe van het godganse pointillisme.…

Onderweg door de Melkweg op de vlucht voor de tijd; stoppen de wijzers en verliest de klok zijn strijd. Alles lijkt te zweven in een oneindige nacht; lichtjaren verwijderd van tijdsbesef en zwaartekracht.…

De Melkweg strekt zich lenig uit. Onder de curve van onze planeet, baadt ze in een flauw rood licht. Een dartelende wolk met fonkelende sterren, ook obscure, donkere slierten van interstellair stof. Dat ontsiert haar prachtig lichaam. Ik zie haar als een stoffige, gassige verwrongen schoonheid.…

De kruin open als een bloemkelk de huid die naadloos aansluit op het drumvel van het heelal draagt de huivering van verre langs de ruggengraat van de melkweg een supernova barst extase en achter deze façade onbegrijpelijk het brandgat van de schepping het doorgronden te gronde aan eigen vuur.…

In geritsel van herkenning Langs onbetreden paden Damp van vervlogen kiezels In aan te hechten aarde De flonkerende bedding Van schaduw en licht Over melkwegen en achterstallig Gerucht van deinende oersoep Kan ik Hemellucht omarmen Me aan eigen honger verwarmen In mooiheid, lichtvoetig In grijste van ogen…

een lek in de melkweg zuigt sprankels en stof nevels duiken in een kolk die naar binnen toe versnelt naar een gebald middelpunt kleiner dan de zandkorrel een ineengeplofte ster verpakt in een schil houdt alles gevangen traag verdampt het onzichtbare tot niets…

Je zag met de x de spokig toov'rende i Meefladd'ren, als de zwevende exponent Neerstreek tot reeks, die naar 't oneind'ge rent In stormloop naar de kringperipherie: Omsmolt dan algebraïsche alchemie Tot tweelingen twee legers, en 't quotiënt, Vervloeid tot optocht van kentauren, ment De magiër Logarithme voort naar pi. Ontzaglijke triomfpoort…

de meteoren ze slaan in op het vrachtschip de melkweg roert zich…

Ik krijg miljarden gedachten in mijn leven -- een Melkweg, zo veel!…

ik kijk naar je voel ontoereikendheid in aards communiceren zie planeten en verre melkwegen op hun zonnewindenwaai jij in je laatste zwaai van vurig licht tot het zwarte gat je dicht in enkel energie ik kan niet zijn waar jij nu bent voor mij ongekend wentelen kosmisch uit elkaar ieder in zijn eigen draai op zoek naar…

loop naar de maan, zei je en zonder aarzelen deed ik wat je vroeg ik zal de melkweg nemen, dacht ik misschien slaag ik er nog in een ster voor jou te plukken…

en dan neemt de melkweg alles over draaiend zweven rond de kruin kometen spatten uit elkaar adembenemend dooft het ondervuur schokt en smeult het nogmaals na…

Bliksemsvlug jij wil vlijmscherp tussenweg omhoog heel ver melkweg ster zijn flonkeren stralen bliksems lang laat mij jouw geliefde zijn…

Heeft geen rust Gedachten spelen door mijn hoofd Attractieve, maar dromen *Hemelrivier = Melkweg…

te halen, ons eigen hart huis te maken voor de ander (en ja, soms een orkaan om te breken wat onze handen niet kunnen, opdat we daarna samen rustig verder slapen naar de volgende dag) – (langzaam, meer en meer) op mijn gemak kan ik landen in ons leven samen onderweg in ons eigen aspect…

Zijn werk is van een andere planeet, Zoveel heeft hij zijn lezersvolk te bieden; Vandaar dat voortaan een planetoïde Ver in de Melkweg Harry Mulisch heet. Het is terecht om hem zo te belonen Als hij tenminste zelf daar ook gaat wonen.…

In onze Melkweg zit een groot zwart gat. Nu geef ik u te raden, beste vrinden, wáár of dit fenomeen zich zal bevinden dat Chandra’s telescoop gevonden had. Tussen de sterren ? Neen, u bent abuis: tussen twee oren, in het Witte Huis.…

Monsterachtig pikdonker in een uur bereikt chaos van het zaad bijeen geraapt klassieke resten van een doorwoelde aarde daar waar alleen nog gedachten zweven tussen kosmos en universum eeuwige honger gaapt hangend aan de melkweg welke zin heeft dit alles is het muziek wat ik hoor of stemmen van mijn eigen grond waar het zaad begraven ligt…

Kilometer per uur Door de ruimte raast, Als ik hem zinloos Door het grote niets zie gaan Besluit ik terug te keren Van het uitspansel Naar mijn eigen hersenpan - Hoe zinloos is het de ruimte Te leren kennen daar waar Ik voor mezelf Nog een grote Onbekende ben…

De rijzende Zon Op rijdende horizon Bestrijdt het ozon.…

Ik wil een foto van je maken zodat vaststaat hoe de sterren uit je ogen stralen En dan wil ik nog een tweede foto: je ogen stralend tussen sterren- stelsels, melkwegen ondoorgrondelijk universa onbegrijpelijk en zonder grens (maar wel van mij)…

Die winteravond in de Achterhoek keek ik met veel verwondering naar boven, waar zonder lampen die de sterren doven, de melkweg zich liet lezen als een boek. Blik op oneindig. Ik viel in het niet en zag de adem die mijn mond verliet.…

op golven te leven dichter bij het licht dwalen langs de melkweg ademen zonder lucht reizen met hoge snelheid dwars door alle tijden zou het zó zijn wanneer mijn geest het koude huis verlaat?…

Ik wil het, ja ik ben er aan toe, ik weet nog niet waar of in hemelsnaam hoe? Maar ik wil het samen met jou, schat, ik weet heel zeker dat ik nu genoeg van je houd. Komt het uit vanavond, kan je dan? het moet heel speciaal zijn, ik word er echt gelukkig van, het word vast heel fijn. Ik steek kaarsjes aan, geef je een behaaglijk gevoel,…

Ik voel mijn schouders schokken van de ingehouden snik mijn lichaam krom gebogen dat is mijn eigen ik.…

Is dit democratie Waar men een stem heeft Die niet wordt gehoord Maar wordt bestraft Met financiële moord Is dit vrijheid Waar eerlijk hard werken Leidt tot het omhoog gaan Van andermans salaris Die feitelijk slechts stilstaan Nederland is tolerant Maar iedereen weet Wie zich in ons verplaatst Ziet dat in nederland is het zo Eigen…

tegen ’t raakvlak van licht en schaduw leunen mijn ogen aan op momenten, zo heftig of luw die na een ogenblik vergaan blikvelden zie ik, volgroeid van gedaante in vol ornaat fluisterend en luisterend geboeid naar het bestendige waarom 't gaat…