Alle inzendingen over Gebeuren

en eerlijk is eerlijk, we hebben er samen aan meegedaan Het leek alsof het nooit kon gebeuren...…

ontdekkingsreis die volwassenen zelf nooit hadden genoten ingrijpende verschuivingen kwamen van boven langs ongeziene lijnen leerden marionetten lopen dansen en met frames bewegen op vrolijke muziek onzichtbaar speelden handen een wereld vol verandering van kleding en kleuren waarbij mimiek en stem het aflegden tegen dit nieuwe gebeuren…

Het holst van de nacht Kan het daglicht niet verdragen Lege hoofden, allen dwazen Het donker voelt zo zacht Op straat is het stil In het café gebeuren dingen Mensen dansen, vrijen, zingen De warmte voelt zo kil De gordijnen zijn open Een hoer begint te lonken Ze spuwt vuur, ik ben dronken Ik betast haar knopen Wanneer…

En wat er verder ook zal gaan gebeuren, hij geeft het leven kleur, speciaal voor jou.…

Zegt hij nog met een diepe zucht “Wat een kwaliteit Voor zulk een fraai gebeuren Die grandeur, Alles is fantaaa…stisch En dat voor deze zeer speciale prijs Wat een onvergetelijke reis Er valt toch zeker niets te zeuren Dat ik dit allemaal beleven mag En dat nog op mijn ouwe dag Verrukkelijk, Subliem, Die reis naar oud Egypte Dat…

wij hebben alles gedeeld ook uit de beginjaren van de schepping de evolutie en het ontstaan van de mens het altruïstisch erfgoed is overgeleverd op tal van manieren waarbij de chronologie van het gebeuren speelt in de verhaaltrant zich het eenvoudigst laat begrijpen en lezen door de eeuwen heen jij bent geschiedenis je ogen…

Kwam tot de conclusie: verliefd op een hele bijzondere vrouw Daar zit ik dan met mijn gevoelens en scheep jou daar ook nog mee op Ik laat het wel even bezinken en haal me niets meer in mijn kop Als het bestemd is zal het gebeuren en anders moet het vast niet zo zijn Maar dan nóg zal de herinnering winnen van de mogelijk nog te komen pijn…

stond nu, poëzieliefhebster met gekrulde kop en zinnen bloeddoorlopen ogen, lallende tong egotripper, verdoken rebel zonder maatschappij wankel en alles verloren te luisteren naar wat ze zelf ook had gekund mijn gedicht al niet meer nodig in haar uitzonderlijk verschenen leven op een schilderij van jeroen bosch ik wachtte op wat moest gebeuren…

liep hij links en zij rechts lachend door de bladeren maar op het jagerspad dicht onder het lover vonden hun handen elkaar zoals zonlicht soms de grond onder een eik allengs verdween de mist werd het warmer op het plekje bos waar zij samen, omzoomd door de vlierbes naakt waren en elkander bewonderend streelden en wisten wat er ging gebeuren…

het rond ik heb de geest niet maar gevoel bekoort me vanaf van ochtend vroeg het is nu avondstond de klanken janken door mijn hoofd en ziel dat nu eindelijk eens het kwartje viel ik zit te piekeren tobben en te zweten ik had het allang en grondig moeten weten de horizon huivert me tegemoet de zon wordt kleiner het moet vandaag nu echt gebeuren…

richting geeft aan mijn gevoel en aan mijn zekerheid dat ik de goede koos Soms kies ik voor een harde tint Meedogenloze strepen komen fors uit mijn palet Maar ook is er de zachte streek voorzichtig op het lint met tederheid gezet Zo schilder ik mijn wereld vol Een wereld vol met kleuren Zolang ik dat mag blijven doen kan mij toch niets gebeuren…

ik geef die mevrouw groot gelijk dat ze een geding aanspant het zal je maar gebeuren dat zo'n prijs in jouw straat belandt je zou er bijna om verhuizen maar ja, waar moet je heen overal tref je gelukzoekende lotgenoten gescheiden door een wand van steen het leven is gewoon één loterij - al zeggen ze dan - het lot heb je zelf in de hand…

Ik weet niet veel, ik ben niet dapper of heel sterk maar nu de herfst komt met zijn gouden kleuren nu zie ik weer dat lachen kan, dat onverwachts veel gaat gebeuren, maar merk ik ook dat harten schreien om wat niet gezegd werd, niet gezien, en dat er weemoed hangt tussen de huizen om zomers die voorbij zijn, kansen weg, en klanken die niet…

In mijn dromen kan alles gebeuren, of het nou bewust is of niet. Feiten doen er niet toe en je fantasie heeft de vrije loop. Door mijn dromen verheug ik mij op de slaap, de hele dag door bedenk ik wat nieuws. Ik verheug mij op de nacht, zodat ik verder kan leven in mijn droomwereld.…

soms denkt mijn hoofd heel anders, dan wat ik in m'n hartje voel, dacht niet dat 't kon gebeuren, maar er gebeurde tóch een heleboel... jouw zwijgen heeft me kil gemaakt, dacht dat niemand dat ooit kon, heb jij me toch echt héél diep geraakt, is jouw hart soms van beton?…

Het was de eerste keer in duizend jaar Jij verscheen in wolken omringd door licht Ik wist niet wat ik zag het trof me als de bliksem Jouw schoonheid was al snel voorbij ik zag het voor me gebeuren Ik voelde onzekerheid ik dacht dat je weg was Maar daar was je weer ik zag jou daar lopen Ik verzonk in jouw schoonheid het was al snel…

even bij stilstaan Ik hou me sterk, ik hou me groot Wil niets laten merken Geef me liever niet zo bloot Moet dit alleen verwerken Toch het gevoel blijft maar komen Houdt maar vast en laat niet los Het blijft maar in mijn achterhoofd zoemen Met als gevolg, leegte en een complete chaos Eens achterhaal ik de waarheid Waarom het moest gebeuren…

In jouw wereld van de blauwe zee met al zijn kleuren en zijn warme wind, daar zal het ooit gebeuren. Poseidon, o God van de zee: Smelt onze harten ineen! Ik heb je lief mijn kind.…

Negentien is ze, fris en ongeschonden, nog in plastieken staat van Barbie, maar iets staat te gebeuren, iedere vezel in haar lichaam schreeuwt om een uitéénvallen. Deze wereld voelt aan als een immanente inconsistentie. Deze staat van zijn is een vergissing.…

Drie jaar, wat er in die drie jaar niet kan gebeuren... Liefde, ruzie, dood, ziekte, vreugde, positieve spanning, negatieve spanning, uitdaging, tederheid, creatief omgaan met geld, huilen, lachen, schateren, samen intens kunnen genieten met koken maar ook je leven vergooien door drugs en drank...…

gaten die gevallen zijn verrafelde mijn leven ging kapot aan onderhuids venijn waar ik schaduw als bestaan zag donkerden de mooie jaren uit zicht omdat ik dacht dat licht niet voor mij was weggelegd spelend met frivoliteit en lach mocht ik mijn leven niet vullen alleen mijn dromen konden dat intense verlangen nooit verhullen in dit gebeuren…

Waarom moest dit nu gebeuren, alles is opeens zo zwart. De beelden die we zien zijn afschuwelijk hard. De straat bedekt met mensen, vluchten kon niet meer. Hartverscheurende taferelen steeeds opnieuw, telkens weer. Het is niet te bevatten, wat daar is gebeurd. Deze grote ramp heeft menig hart verscheurd.…

Het bijbelse verhaal schetst de schepping der aarde als een gebeuren van slechts zes dagen waarna God een korte rust genoot mogen wij deze beeldende week als de ontluikende wereld zien de jonge mensheid leeft dan in de morgen van de zesde dag door zonnige vragende nevels daalt een pad van zilverblinkend steengruis langs bochtige hellingen…

verdriet stoppen bij leed, dat doet de globe niet maar in je hart, alsook in je ziel is ’t soms net, alsof er een stukje afviel van die mooie planeet die gewoon ‘aarde’ heet Telkens weer, komt het terug is het niet langzaam dan gaat het wel vlug of er een schip zinkt, een bomaanslag geschiedt de aarde, stopt met draaien niet of drama’s gebeuren…

op een veelheid van insecten duiden Laat de natuur maar zoemend gedijen Op vingerhoedskruid en wilde aardbeien De roofvlieg kiest er z’n prooien uit Een bladjager die zoekend op z’n gading stuit Onbedachtzame kevers die hij niet vergat Zweefvliegen op een blad Bijzondere landschappelijke voorkeuren Voor sommigen moet het in het grasland gebeuren…

aan Elke dag met verdriet en pijn geen toekomst meer voor hen weggelegd overgegeven aan een lot zonder welzijn terwijl ze zo aan het leven waren gehecht Of God dit nou gewild heeft of niet het blijft een groot vraagteken de familie blijft achter met groot verdriet op de begrafenis zal niemand ontbreken We weten dat dit eenieder kan gebeuren…

Grijp je kans, ik blijf niet altijd rondsluipen, het moet een keer gebeuren, anders is het uit! dan staak ik de jacht, ga ik eeuwig wegkruipen.…

Het is mij nog niet ontkomen, misschien zal dat gebeuren, het blijft vluchten voor verdriet, zonder om te kijken dromen aan de beide zijden van de toekomst, zichzelf in spiegels bespiedt.…

Was Jezus' intocht groots gebeuren geweest, dan had Zijn boodschap korte tijd gewoed, was daarna heen gesneld als een schuw beest. Dankzij ingetogen, verspreide broed, zonder opzien, leeft de werkende Geest: een steeds wellende, zegenrijke vloed.…

Ach dichter wat er ook nog mag gebeuren droom jij maar elke dag en nacht je dromen fluister jij je zachte woorden door deuren laat je wens van vrede overal komen zodat geen hart door verdriet zal verscheuren waar door geweld levens zijn ontnomen.…