Alle inzendingen over Geen verlies van tijd?

ik weet van het lot de meetbare tijd en de dood ik maak plooien in Chronos haal het lood uit zijn lineaire schoenen ik vind balans in tweestemmigheid ik vier mijn Kairosdagen…

De tijd Tijdens een diner werd me de tijd voorgeschoteld. De wijzers ontbraken, en van evolutie was er geen sprake, als nagerecht een glazen bol, met mijn leven in de hoofdrol, even koude rillingen, transparant en genuanceerd, ontwaakte ik bij het dessert beleerd. verleden en heden werden samen gesmeden.…

Verjaren: even kijken met dankbaarheid naar wat achter je ligt: de pijn, het verdriet, de lange nachten maar ook de zon die straalt en lacht. Het weten dat het leven een geschenk is al voelt het soms als een uittocht, een door de zee moeten gaan zonder te weten of er ooit een morgen komt. Het voelen van de vragen, de verwijten, de onrust…

Die het leven neemt Dat de ander als grootste Geschenk gegeven is, Gewetenloos en zonder Maar het minste recht Het hoogste goed vernielt, Heeft moordenaarsgedachten Die zonder uitzicht op beter Worden gedood Met de tijd…

Een kwestie van tijd wind en regen jagen door mijn tuin bij vlagen…

Het is donker en koud de avonden worden sneller oud weer meer rimpels in de tijd voor je het weet glij je de hemel in tenminste als je hebt gedeugd onderwijl lacht je jeugd je uit.…

dit is de tijd van angst en moed van wanhoop en van hoop van licht en duisternis van waarachtigheid en nep dit is de tijd van vasthouden en verwaarlozen de tijd van vergeten en herinneren van goed en slecht dit is de tijd van onschuld en vertrouwen wat is tijd wat een tijd…

In de toekomst ligt de tijd verborgen ongedacht en ongezien met kleine of met grote zorgen een helpende hand misschien De natuur kan zich ontplooien zonder tijd geen rol voor de klok dat is het mooie Voor ons ligt een zee van tijd die wij met ons schip bevaren neem als bagage wat hartelijkheid deel het uit en niet te lang bewaren…

De tijd trekt ongenadig aan mij voorbij. En wanneer ik hem stil zet, ben jij weer bij mij.…

ze gaan de tijd voorbij de tikken van de klok het was maar even nu voor mij toen ik van later schrok het verleden wordt steeds langer de toekomst daarentegen niet eeuwigheid maakt mij nog banger omdat men daar geen eind in ziet zit het er voor mij nu op? of krijg ik nog respijt?…

Ik ben van die tijd; van voor deze tijd. Ik heb geen spijt te hebben geleefd voor deze tijd. Want de tijd voordien heeft mij ingewijd; en de tijd van nadien heeft mij van zijn beklemming bevrijd. Ik ben van die tijd; zonder voorkennis van deze tijd.…

Er is geen tijd. Of alles, om het hier en nu weer te verliezen. Intense liefde, verdriet en zorgen voor, het houden van, de keuzes om te kiezen. Een ander jaar. Bedekt, of bloot gegeven. Er is geen tijd, of juist, om waarheid echt te leven. Langzaam keer ik af, mijn raam verliest de gloed die het eerst had.…

De arme schapen weten nog van niets, Ze hebben allemaal geen flauw vermoeden, Dat velen morgen liggen dood te bloeden, Conform de oude teksten of zoiets. Maar vroeger ging dit bij het godsdienstvak, Niet over Ismaël, maar Isaäk.…

God heeft de mens veel kennis gegeven In deze tijd verandert er steeds meer En wat er geweest is komt nooit weer Maar zo is het nu eenmaal in het leven. Toch heeft God alle tijden in Zijn handen En in kennis gaat Hij alles ver te boven Op Zijn woord kan men Hem geloven Hij zij geprezen, hier en in alle landen.…

Lonkende katten bevolken de straat, het is al april maar ze spelen nog maarts.…

Tijd leek even stil te staan in de veste Grave Bezet door de Fransen een legertje ingehuurd Op de veste geweren en kanonnen afgevuurd strijd met slechts verliezers Sinds jaar en dag is strijd hier gestaakt de veste Grave slechts decor voor hen die de klok hebben stilgezet de Franse Tijd hebben 'nagemaakt.'…

mijn zelfgemaakte beelden die maar even voldoen om de tijd te meten Geen atoomklok kan me helpen om het beter te doen ik gooi alles op éen hoop lijden, verspilling, vrede en mijn belevenissen, samen één tijdloze energie…

Geen tijd meer voor onbenulligheden. Geen aandacht voor domme tegenstrijd. Voor nieuws over onenigheid. Voor reclame, die ons wil verleiden. Kijk, de kastanjes zijn al bijna klaar. De eerste vogels trekken naar het Zuiden. De zon schijnt tegen de verwachting in, terwijl ons regen was beloofd. Tijd is ineens weer tijd.…

tijd voor één keer afremt of toch traag aan mij voorbij rijdt…!…

Als men terugkomt is men een ander denkt men terwijl men het huis sluit het licht inpakt de zomer verzegelt het tuinhek prijst om zijn ijzer deze slak op de drempel zal er nog zijn de ijskast zal blaffen de hitte blaten de hond zal zuchten en zijn sterven hervatten als men terugkomt denkt men ------------------------------ uit: 'Vallende…

De tijd, neergevlijd op een velours divan, aanziet nagenoeg achteloos een optocht van mensen vol als boeken. Met een geresigneerde handbeweging, laat hij de stoet des levens passeren, hautain wuivend, met gebogen pols. Zelfgenoegzaam ligt hij erbij, woordeloos manend tot voortgang, zonder fatsoen en zonder geheugen.…

het is tijd het is tijd kom schiet toch op voordat de tijd verglijdt laten we dansen laten we proosten op een nieuw vruchtbaar jaar het is tijd het is tijd doe het voordat ’t te laat is anders rest je ‘n een leven lang vol spijt…

De tijd wist zichzelf uit, langzamerhand. Ik vlucht naar mijn jeugd, herkenbare tijd. De morgengeluiden in het huis, de feestelijke zondag. Daaraan klamp ik me vast, in diepe tijdnood. Een reddingsboei, voor even.…

De zorg, hulpverleners politie enz, laat hun hun werk goed doen, zij hebben het ook moeilijk in deze tijd. Respect voor alle mensen, die voor een ander klaar willen staan. Onzeker is de tijd maar blijf alstublieft wel een beetje positief, ook al valt dat niet mee.…

kunnen ze nog wel die standbeelden van oude helden die boeven bleken kan het nog zoiets als ‘Us Mem’ – het beeld * van vruchtbaarheid en voorspoed voor de boer - ze strekte ons land tot eer nu het symbool van uitbuiting uitsluiting vervuiling van en wie weet wat nog meer ? of zullen standbeelden ons blijvend doen herinneren:…

Vergankelijkheid stimuleert ons steeds verder te gaan in de tijd.…

met een hark zorgvuldig bij elkaar geveegd net zolang totdat waarheid niet meer zichtbaar oogt vliegen verdwaalde woorden onhoorbaar in het rond zij vleien zich neder op onontgonnen kleuren nooit zal iemand weten van de hoed noch van de rand tot de storm eens haar ware aard zal laten zien…

Zo zie je hoe de tijd alles doet verschuiven en Slauerhoff straks een soort Virgilius voor ons is, een vage schim uit de oudheid, die nauwelijks nog tot de verbeelding spreekt, die over enkele eeuwen door niemand meer gelezen wordt.…

haast en zonder stress Want alles kan en alles mag Wat houd ik van deze vrijheid Die gaat niemand me afpakken Ze is zo kostbaar geworden Meer en meer, door de tijd…

in de luwte van het riet en kleine berken groeit mooi ijs in ondiep veen boven ons weifelt een waterige maan beneden een meer van verliezen waar de wind het ijs splijt tussen ons de afgrond de nacht komt op tijd…