Alle inzendingen over Glans

Aan het oost baadt de trans Schoon als ooit dan in glans En zullen de vog'len haar prijzen, Die na 't duister steeds lacht - Maar wanneer na mijn nacht, Wanneer zal mijn zon weer verrijzen?…

De heide wordt gevuld met een licht die een warme glans aan de herfstkleuren geven. Zijn voetstappen achter hem verdwijnen door de warmte die de zon nog heeft in oktober. Hij geniet van de stilte vandaag. De zon en de bijna onzichtbare rijp schrijven een handschrift die vandaag in zijn hart staat gegrift op die stille herfstdag.…

De zwoele nacht doortrilt uw majesteit, de aarde is een matte weerschijn van uw glans; zacht om mijn slapen vloeit uw stralenkrans; mijn zwellend harte vult de onmeetlijkheid. 1892…

Veel in 't duister Soms pech, maar altijd een goed gevoel Als abonnee op tijd krant kan lezen Schrijver van 'Ochtendkrant' Wil slechten die muren Eind aan de strijd Ver voor de eindtijd Versmolten culturen Soms een zucht met weer een erg'lijk' insteek Als echter de laatste krant in De bus ligt: altijd luister* *glans…

Wijn dient van goede reuk en goede smaak te wezen, Dan nog een klare glans die wordt er in geprezen, Ook dient hij niet verschraald, maar vers getapt te zijn, En vocht aldus gesteld dat noem ik goede wijn. Maar wijn van rode verf dient niet te veel geschonken, Want 't maakt de buiken hard in overmaat gedronken.…

Selfkickers praalhansen nu uitsluitend voor etalages En Oergedichten zijn op=op, bijna uitverkocht en goedkoop Johnny, waar is toch je geest gebleven Die is wel erg ver van deze plaats gewaaid Het plein is grauw en grijs als een koud bord pap zo bleek als je gezicht en het ontbeert je krullen Alleen jouw naam geeft dit roerloos plein nog glans…

je slechts als tekstlichaam intact gebleven men las liefde en seizoenen af aan je gegroefde huidstructuur winter duurde eeuwen; kou vrat je niet aan wat strijd om het bestaan was werd de kunst van overleven nog zijn de tijden guur en wij al voor de oerschreeuw aangetast nu ik je aanraak met mijn ogen zie ik weer de glans…

Toen rees een grote en rode maan En bloesems blonken in haar glans. Ik heb lang aan een raam gestaan En warm geluk vulde mij gans. Gij moet niet komen als ik roep: Ik spreek soms luid voor mij alleen. Mijn denken draagt mij als een sloep: Gij staat aan de oever op een steen.…

Het moest zo zijn, wij zijn de reizigers die de glans deden verbleken in een oceaan van de voorspelbaarheid, in het wakend oog welt een traan als een liefdevolle bezinning, in de wederkerigheid ligt de kiem tot inzicht, een dialoog die wij tot heilsgebied hebben verklaard er was alleen de huid van aarde om ons heen.…

Eten is beter dan gegeten worden, ook in de glans van Lucas 2.. Zeg 'nee' als mensen je te eten vragen, want in een anders gelukkige gezin daar is de kerstboom enkel te verdragen met een uitslaande brand erin. Wees niet zo bang voor Kerst.…

Kònden zij het blauw bevolken Met hun beeldende gezichten, Tuinen zouden door de wolken, In een teelt van rozen, lichten; Ieders ander land ging gloren In een glans van zomerweders, En zijzelven, nieuwgeboren, Zweefden op ontploken veders.…

Veulens bij een hek terwijl de schemer valt, koppen dichter bij elkaar, de ogen kool getint waarin blikken vol vuur om de warmste glans te stelen hun hals getooid met fiere manen, opgetuigd in een land waar de hemel haar onbelaste lichaam torst, een onbeschilderd stilleven, in het web van de vrijheidspin met zijn penseel de ware…

vloeibare film van pixels samengebracht tot één fragment, zinnebeeld als decor op het fluwelen doek van de nacht, we zochten naar de duizend vensters van lichtzinnigheid, gevonden in de magische paringsdans van elk mens en dier, ondeelbaar tijdloos houdbaar ongeacht de strijd het moest zo zijn dat wij als reizigers die de glans…

Wijn dient van goede reuk en goede smaak te wezen, Dan nog een klare glans die wordt er in geprezen, Ook dient hij niet verschraald, maar vers getapt te zijn, En vocht aldus gesteld dat noem ik goede wijn. Maar wijn van rode verw dient niet te veel geschonken, Want 't maakt de buiken hard in overmaat gedronken.…

Luisteren is voor mij niet moeilijk een en al oor zijn voor jou we gaan het bos in om samen te zijn je klemt je teveel vast aan het leven luister niet meer naar die boze trom je komt steeds dichter bij de waarheid hoe meer je er over praat en nadenkt je bent echt wie je denkt dat je bent ik zie al weer die vertrouwde glans in jouw ogen…

weet voltrekt zich dan het wonder van het bijna altijd dicht bij elkaar vergt de tijd van ons geen groter offer of de zindering van het totaal in de schemer van onze lichaamstaal is de stilte in de ban gedaan Waar je nu ook bent, ik richt mijn blik niet naar buiten, waar je in het veld naast mij opeens verdwenen was de zomer is zijn glans…

En de ClinicClown pakt zijn gitaar speelt voor haar alleen een wiegelied vol zoete strelende akkoorden die teer liefde voor haar verwoorden en klagend huilen van verdriet Ongeschminkt las hij in de krant zwart omrand en klein geschreven: “Vera`s glimlach is gebleven als glans voor elke nieuwe dag wij vergeten nooit haar lach”…

Hun handel en hun wandel liegt, hun leven is één logen, met schijn van deugd en eerlijkheid en ijdle glans omgeven, maar door uw blik die niets misleidt, het brandmerk ingedreven, uw blik die nier en ingewand doorgrondt en, vrij geheven, hun al de schande in 't voorhoofd brandt van hun inwendig leven.…

hij Homerus voor Hij laat haar smeltend zijn stormen felle kleuren geel heeft hij nette fantasieën en houdt niet van extreem Hij huilt niet van geluk trilt nooit als hij haar ziet of valt smekend op zijn knieën hij ziet haar verliezen niet Hij drijft haar naar orgasmen gloeiend op de hete plaat deelt met haar geheimen ziet de glans…

Je naakte lichaam voelt klam en zacht je streelt langzaam het mijne zo glijden wij door deze vochtige nacht waarin we in elkaar verdwijnen Je huid zo vol glans als satijn je zweetdruppels glinsteren als dauw het is heerlijk om hier met jou te zijn en ik besef hoe veel ik van je hou Je lichaamsdelen die mij beroeren maken mij buiten zinnen…

Al dragen zij niet meer die zomerse glans en geuren voor Kerstmis bloeien ze in steekschuim. Waar rozenbottels,rode bessen en klimop moest prijken staat nu een verkeerd kleurenboeket. de kerstboom die kan het niet begrijpen die vindt dit maar een raar gezicht.…

en hoe ik ordende, zelfs chaos van mijn hart, maar wat men zien wou waren halve plaatjes want veel te snel ging heel hun beeld op zwart in het begin was alles echt veel lichter ik had een doel en was ‘t geloof nabij en toen ik eindelijk de wereld zag zoals hij was bleek er slechts honger dorst en doodse woestenij daar was geen glimp van glans…

Hun handel en hun wandel liegt, hun leven is één logen, met schijn van deugd en eerlijkheid en ijdle glans omgeven, maar door uw blik die niets misleidt, het brandmerk ingedreven, uw blik die nier en ingewand doorgrondt en, vrij geheven, hun al de schande in 't voorhoofd brandt van hun inwendig leven.…

Kom geeft ons een aanblik met een ploegende aard Waar tij vliegen laat dansen met vleugels vol glans Want alles roept al lente dartel als vurig paard Wens domweg alles weer in de juiste cadans.…

Zij glijen voort waar, 't laatste licht weerstralend, De wereldstad, de bruid der waatren, troont; Haar huizenrijen nog met rooskleur pralend, Haar koepels nog met glans gekroond.…

Hoe blinkt uw dons, als sneeuw zo fijn, hoe is de glans op 't hermelijn als van de zonne zelf. Gij vaart en scheert onder blauw 't gewelf en laat de zachte winden gaan, en doet de blanke vleugels staan als blaren van 'n bloeme.…

Nu ziet hij de wereld door tranen, de glans schijnt weg te zijn. Het leven lijkt nu een eind'loze tijd. Dit heeft geen enk'le zin zonder haar. Hij is haar kwijt, want weet je, zij is een gemis. De nachten zijn lang, de dagen kort, het leven een grauw bestaan. De dood heeft erin rondgeslagen, ervoor gezorgd dat zij wordt gemist.…

Zou je de Haagse Hofvijver overeind zetten rechtstandig als een majestueuze wand van water om het licht de diepte te laten doorstralen om de stad een doorzichtige spiegel te bieden een oudgouden glans zou over de huizen strijken en iemand roept als eerste 'kijk' en wijst toeterend komt het hele verkeer tot stilstand abrupt worden alle vergaderingen…

't Was de glans over je haar je zacht en lief gebaar of was er iets in jou verscholen dat mij altijd had bewogen? 't Was voor ons beiden een wonderlijk ontluiken wij die ons in elkaar gingen verschuilen wij werden in elkaar verweven en ieder was een stukje van zichzelf gebleven.…

duisternis in deze dagen de wind is guur, de dag maar kort nog even voor het weer kerstmis wordt weersvoorspelling voorspelde geen paradijs regenen, stormen vandaag en morgen overal om mij vluchtig wolkenspel versieren de dag met enkel grijs guur schraalt de wind donkere dagen worden volop verlicht de lichtjes krijgen met kerst een extra glans…