Netgedichten

netgedicht (nr. 9.108):

Verweven hartstocht

Hij versiert haar bed met geuren
van beminnen zijn kus valt lief
geen bloemen of liefdesbrieven
nooit leest hij Homerus voor

Hij laat haar smeltend zijn
stormen felle kleuren geel
heeft hij nette fantasieën
en houdt niet van extreem

Hij huilt niet van geluk
trilt nooit als hij haar ziet
of valt smekend op zijn knieën
hij ziet haar verliezen niet

Hij drijft haar naar orgasmen
gloeiend op de hete plaat
deelt met haar geheimen
ziet de glans langs haar gelaat

Hij verliest zich niet in liefde
of sterft voor één moment
hij neemt haar in gestolen uren
niet te veel niet frequent

Hij wordt niet angstig wakker
kent niet de sfeer van de magie
fluistert kort haar warme naam
met een vleugje licht chemie

Hij neemt haar niet mee op reis
geen diner of artistieke romantiek
haar lippen haar ogen haar lach
zij is zijn maar niet zijn exclusief

Hij zal haar nooit aanbidden
zoals jij haar aanbad
hij zal haar nooit bezitten
zoals jij haar ooit bezat