Alle inzendingen over Gloren

De berk treurt naast de wilg beroofd van hun laatste bladeren die langzaam liggen te vergaan tot humus voor het nieuwe jaar dat teert op oude resten Maar het gloren van het begin van wellicht een nieuwe lente ligt nog ver in het verschiet terwijl de ene bijna-dode voorrang vraagt boven de andere Niemand zei dat het makkelijk was maar…

mijn spel in grote lijnen etst de leegte jouw beleving wel je afdruk die in lachen kaatst het flonkeren dat de sterren in je ogen plaatst hoe kan ik dat ooit uit me wissen ik voel je adem langs de waarheid gaan proef je tranen in mijn eigen waan om je nooit te hoeven missen ik hou van je berg je sterren in het onverwachte gloren…

Volle maan In de nacht met volle maan is mijn geest enigszins ontdaan Gedachten onderhevig aan yin en yang door yin energie verleid door yang balans weer recht gebreid Als ik het ochtendlicht weer vertrouwd zie gloren voel ik me als herboren Voel me sterk en krachtig zie de nieuwe dag als prachtig De yin kracht blijft me trouw in het…

De ondraaglijke pijn het intense verdriet is zo reëel wordt soms teveel het voelt niet goed roept om warme gloed Dan komt de ommekeer verdwenen is het oude zeer je ziet weer een horizon wist niet dat het nog kon er zal altijd weer licht gaan gloren als een nieuwe dag wordt geboren en de zon je weer verwarmt die je wezen omarmt dan…

Als bomen hun takken versieren zangvogels zich laten horen de eerste slakken aansporen raak ik in gedachten verzonken als bermen bedekt met klaprozen verstilde harten doen opbloeien samen met elkaar verzoenen raak ik in gedachten verzonken als weelderig uitgestoken halmen hun warmte de dag laat gloren op oogsten vertrouwen morgen…

Ik ben geboren uit zonne-gloren En een zucht van de ziedende zee, Die omhoog is gestegen, op wieken van regen, Gezwollen van wanhoop en wee; Mijn gewaad is doorweven met parels, die beven Als dauw aan de roos, die ontlook Wen de dag-bruid zich baadt, en voor 't schuchter gelaat Een waaier van vlammen ontplook.…

Zwenk het gloren met `n heftige brand rond het korte ademen van mijn horten Wentel me als een glas geringde wijn. Reflecteer al mijn rondingen schuin verslingerd aan je tenen tot je kruin.…

pijn zoals zwart zwart zoals een nacht vergeten verloren als de pracht van het gloren van de ochtend na een nacht zo warm zo wil ik zijn voelen tot in jouw hart streel omhels jouw smart tot in het donkerblauw van mijn hemel ons bestaan kom laat mij verdergaan verder dan de nacht dan de hemel ik ontwaak in de morgen in…

Het avondrood dat eens zal gloren. Elke dag brengt ons dichter bij dat doel. Beleef het leven hoewel beschreven als een blad dat opstijgt met het juiste gevoel.…

In de nachtelijke dromen mijner leven staat de “7” ver en vaag omschreven als stil verlangen op wat geluk doch het valt in zeven delen stuk bij ’t hanen kraaien in ’t ochtend gloren die mijn droom wreed komt verstoren mij de dag laat zien zonder fantasie tuur nog zoekend rond of ik de “7” zie dan in ’t zonlicht gewaar ik een vriend en zag het…

Ze verscheen voorbij de dauwval met het licht dat werd geboren in betoverende woorden die geen mens ooit had verstaan toen hier de dag -zacht als een vondeling werd neergelegd in gloren en in armen van de liefde die haar wiegden van de maan Het was te vroeg -te vroeg voor woorden die geen mens hier ooit zou horen zelfs de haan hoog op de…

Weet ik, het klinkt steeds zo vertrouwd hoor ik het luister naar het heengaan van het treurlied onder regen valt een leven te verlaten het is nog niet te laat, toe droom op een ander verlaten eiland in een wildvreemde stad waar treinen niet meer rijden waar nergens een weg toe leidt begint een betekenis te gloren het is nog niet te vroeg…

Ik mag het gevelde bos niet raken zoals de dij van een vrouw, de draken daar zijn sober en zoals het lijkt voor eeuwig ontrouw even dacht ik nog dat er hoop zou gloren een vluchtig verlichtend moment dat de liefde opnieuw werd geboren en dat ik alsnog word bemind nu gloort er slechts nog herfst in de sintel van mijn kruis en worden herinneringen…

Ben ik pas weer gelukkig, wanneer ik onbezorgd het daglicht zie gloren? Is de ochtendstond mijn beste keus? Je weer bewust zijn bij gestrekte benen in een stevige ochtendpas bij frisse wind; hoe fijn is het zo wakker te worden; en een nieuwe dag te winnen met iets van een naïef kind.…

de late kou brengt me nog geen lente-gloren ik mis het groene lover aan de kale bomen geen ochtendlied van de merel wekt mij op alleen tegen het raam spat een trieste regendrop toch ben ik in de woestijn van mijn gedachten diep verbonden met Hem die ik mag verwachten nog houdt Hij zich in het naakte hout verborgen maar bij d' eerste knop…

kon men haar kreunen en klagen horen hoe kon zo’n lijdenskelk ooit worden verwerkt toen Jezus van het kruis werd afgenomen en op de schoot van Zijn moeder gelegd ook andere vrouwen die erbij waren gekomen schrokken hoe gruwelijk zij hem hadden bewerkt had Hij woorden van troost in hun harten gezegd spoedig zouden zij Hem in Verrijzenis zien gloren…

En in jouw bedroefde ogen, zag ik weer een begin van hoop gloren. Ik kwam die dag, zomaar toevallig langsgelopen. Eigenlijk was ik zelf, op weg naar niets. Maar heb toen wel een stukje pijn van jou, met mij meegenomen. Op dat moment betekende ik, als mens voor iemand daadwerkelijk iets.…

Waar zonder hoop de verlatene smacht, Schemere uw gloor. Waar, na troosteloze afscheidsklacht, Blij herenen de minnenden wacht, Breke uw glinstering door. Schoon is de dag, als zijn purperen gloed Vorstelijk stijgt; - Als hij zingend de ontwaakten groet! Maar uw komst is de peinzende zoet, Gij, die flonkert - en zwijgt!…

ach de arme paalzitter hij ontwaakt uit diepe luimer kil en stijf het lijf fijn druppelig de nevelsluier bij gekwaak en gesnater gegons gezoem geplons eend gans zwaan kikker libel waterhoen ver weg een kippenhaan elke dageraad bij het gloren van het eerste licht raakt hij treurig en ontwricht van zijn dagstaat zo paalvast bij al dat…

langzaam loop ik leeg gedachten verdwijnen als ik de zwaarte van mijn gevoelens weeg zij zijn omrand met gekartelde lijnen wegrollen kunnen ze niet dan wel morgen in enige hoop verwijlen ik zie de zon schijnen maar het leven niet herrijzen de groene bladeren gloren maar blijken onmachtig mijn ziel te bekoren traag valt het doek…

nu de herfst lijkt te smoren in onkundigheid is het gloren van de nieuwe zon verdwenen in de trage dimensie van mijn vlijt hoe het boek ook schreeuwt zich wil laat lezen dwars door het doffe kaft is mijn vlucht langs dode vogels iets wat ik nooit had bedacht het hart, de pionier van mijn reis de ingezetene van het verdorven vlees blijkt…

Ik geniet na, mijmer over het gloren en het carillon. Ik mijmer hoe de dag zo heel vredig begon. Krokussen vormden vandaag onder het stralende licht wel een wonderbaar prachtig lente gezicht. De onzichtbare kou trekt nou in de avond op, zou er nog rijp komen op de nog kalende takken, krijgen we nog vrieskouongemakken.…

Struinend door de morgen Een mysterie voor jou ontbloot Sferen die ontzorgen Ook al kleurt de hemel bloederig rood Een lange weg van gaan Waar mensen nooit zullen komen Ver achter de maan vandaan Het leven mag dagdromen Zonlicht wordt ontleed Met daadkracht zal het tegenscoren Als stof met waterdampen streed Zal wit licht straks weer gloren…

Die gloor is met dat goor in strijd. Daar gaat zelfs geen verloren meid. In mij is net zo’n stille straat. Waar niet één lamp te branden staat. Waar sedert lang geen mens meer gaat. 1922…

Dat goor is met die gloor in strijd. Daar gaat zelfs geen verloren meid. In mij is net zo'n stille straat. Waar niet één lamp te branden staat. Waar sedert lang geen mens meer gaat. 1922.…

Tussen beton en steen en stinkend gas In nauwe engtes opgesloten En neonlicht vervangt de zon Slechts hier en daar een sprietje gras Tussen klinkers of asfalt ontsproten Geen notie van de horizon Het gloren van het ochtendrood Geen geur van bossen of weiden Inspanning vergt slechts ademnood Voor iedere ruimte strijden.…

1 mei ik kijk uit het raam bomen zwiepen regen vlagen hoeveel trieste dagen hebben we als deze nog in de wachtrij staan heel voorzichtig zie ik toch iets gloren wolkenvliezen breken het eerste teken dat er weer mooi weer wordt geboren met dit vooruitzicht heb ik het spel eens goed bekeken waaruit mij is gebleken dat die bomen die…

Met de huidige wind, uit dit zonnige gloren zijn weer een reeks nieuwe kansen geboren. Ik kijk naar het talud verander in dat grasgroen, kijk daar naar een kleine bloem, mag vervolgens ook lila wiegend als krokus een lentedansje doen. Zal leven steeds zo zijn tot in de eeuwigheid.…

het rusten is je zo gegund Laat de aarde rondjes draaien slaap het tollen uit je hoofd morgen is te vroeg voor zorgen het zonlicht lijkt voor jou gedoofd maar zal opnieuw zijn stralen zaaien Ik weet het wel, het is nu nacht toch….,als de ochtend is geboren zal jij je baden in haar gloren en opstaan om gesterkt te gaan naar de vloedlijn…

Eens, toen ik mij vergeten dacht, de nacht zo donker was dat ik mij trachtte te verbergen en wachtte op het gloren van de dag, was haar stem zo zacht, de lamp die zij ontstak zo ’n zon dat het leek of ik opnieuw begon te leven, het strelen van haar hand het beven van mijn hart bedwong.…