Alle inzendingen over Gloren

Ogen dichtgeplakt Met korrels slaap, Ooglid dat nog Van geen wijken Weten wil - Na veel inspanning En ongewoon veel tijd Begint het licht Voorzichtig te gloren, Niet veel, maar toch - Door een waas van Verlies en verlangen Kijk ik bij onszelf Naar binnen, en zie Het huisgezin waarin De vader ontbreekt, Waarin hij althans…

Ode aan de Tolberter kerkklok Nu eens in het gloren Van de morgenstond - Dan weer bij het Vallen van de avond Maar evengoed als Het eind van de morgen Overgaat in het aanbreken Van de middagtijd Wordt heel mijn wezen Opgetild door machtige Golven van geluid die Geleidelijk aan mijn Gevoelens weg doen ebben - Wordt wie ik…

Wentel mij in de weelde van je dauw teken mij in het tasten van je leden tondel mij met de warmte van je blik zegen mij in de volte van je gloed rooster mij in de hitte van je kracht balsem mij met de mirre uit jouw kelk stijg met mij naar het hoogtij van je vuur droom met mij in de holten van je rust gloor met mij…

Als de zon haar kracht heeft verloren maar haar gloed nog even de rimpeling van de zee zacht streelt en laat gloren verdwijnt zij langzaam achter de horizon golfjes kabbelen ongestoord op het strand zij wissen alle sporen van de dag uit het zand alleen het geluid van de branding ruist zacht en de avond gaat over in nacht…

'wat ik graag zeggen wou o lief je bent mijn wonder ik kan geen adem zonder wat houd ik veel van jou wat ik graag zeggen wou o lief je bent mijn zegen je bloeit op al mijn wegen wat houd ik veel van jou wat ik graag zeggen wou o lief je bent mijn gloren door jou ben ik herboren wat houd ik veel van jou'…

Ik zet het het alarm in mijn hoofd elke ochtend bij het gloren uit dan ontspruiten mijn gedachten vanuit de vele nachtelijke prachten schrijf ik met plezier al mijn dromen op papier en deel ze geïllustreerd hier.…

Hoe ook mijn energie de toetsen ranselt: Mozart, je naam is nacht, geen licht komt gloren. Mozart, je maan is zwart en stil. Niets hoegenaamd komt mij ter ore.…

Klei schemert door het wit de weg langs Rottum uit De wind giert vlokken in 't gezicht De landarbeider voor om haar te hoeden, tornt en zwijgt totdat zowat na zestig roeden de vrouw opnieuw haar weeën krijgt Ver weg ziet hij wel Warffum gloren, maar in Bethlehem is 't Kind geboren.…

Het zijn gelukkige dagen zonder broodnijd ademloos het tot stand komen van vredigheid blijkt bij het gloren nu ongetwijfeld inspiratie en steun dat en die dingen zijn die niet te vergeefs zijn gekomen. Het zijn de dagen dat je niemand uit je hoeft te weren dat en die je het leven spontaan durven laten begeren.…

Want aan de horizon gloren verharde paden waar ‘t water zachtjes schroeit, en vogels in gevonden dromen pikken, waarvan de mooiste worden doorgegeven, aan zij die niet mee konden, aan zij die bleven.…

krijg ik weer eens de geest en trek mij terug Vreet de letters frenetiek spui mijn woorden fanatiek pers het proza op de lijnen en poëmen in kwatrijnen op de maat van beatmuziek En al voel ik mij niet ziek -touch wood- toch trilt in mij de snavel van de specht die hamert op de kale bast de lokroep in het gloren…

Blootshoofds heb ik het nieuwe levenslicht zien gloren. Gedicht bij het gelijknamige boek van Gilles Rozier.…

Een gloren, waarin het eerste licht als traan geboren wordt, handen verleggen de zon over mijn oud gezicht, gesteven gordijnen verhangen zich aan ringen,gewogen, maar zonder gewicht,de maat van kwetsbare dingen.…

Als je even met iemand zou kunnen praten misschien werd je dan gerust gesteld, je zou de zo'n nacht dan ook niet haten en door de slaap al zijn geveld, dan ontwaken met het ochtend gloren uit de de schaduw stappen in het licht, misschien niet helemaal herboren, maar laat laat dan de zon toe op je gezicht.…

En verder trekt een rij dagen geregen tot jaren ontsproten in nieuwe ochtendzon uit warmte van talrijke kleuren vormen en klanken als sierraden om vrouwenhals de dagen die groeiden in lichtend gloren als smaragden snoer een gordel om smalle taille gedragen zwierend in warme dans tot gouden kroon bezegelt de uren voor het nijgen van de avondzon…

schittert ontstaan in licht van verlangen opent een mond witte kristallen gloren daarin sprankjes hoop passen en meten een hechtere vorm gedragen in de verorberkom tot op zonnewende kaatst het licht in lach over en weer buigt een prisma verleden tijd keert witschijn om in eindigheid vlakken getuigen van slijt in gele…

Het weer is het weer over en weer de regen de regen de hogere wolken, de wolken soms de nevel in het gloren. Is het wat we al lazen in jullie ogen proefden in de niet uitgesproken erfenis van het straks in jullie denken. Want al wil de dag met weer zon opgaan, wat bindt ons in deze nadagen, houdt nog steek.…

En verder trekt een rij dagen geregen tot jaren ontsproten in nieuwe ochtendzon uit warmte van talrijke kleuren vormen en klanken sierraad om schone vrouwenhals de dagen die groeiden in lichtend gloren als smaragden snoer een gordel om smalle taille gedragen zwierend in warme dans tot gouden kroon bezegelt de uren voor het nijgen van de…

en deinzen, deinzen en gloren, Door schijnbre dood heen nieuw geboren, Tot nieuwe sfeer en nieuw bestaan, Totdat zij àlles zal verstaan, En eeuwig 't Licht zal toebehoren: De ziele, licht uit Licht geboren, Kan niet vergaan, kan niet vergaan .... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .…

och keek ik met vogelogen en had ik vogelstem had ik licht het zwerk bevlogen zong ik slechts voor hem vloog ik om de traliekooi lijmstok en het net mijn lied klonk meer dan wondermooi een gedicht op toon gezet hij zou het moeten horen mijn lied hem gewijd mijn wieken in het gloren voor ik vaag word door de tijd wat weet hij ook…

het is nog vroeg in Munnikenland als de nacht eindigt en een zwarte stern ginds aan de oever landt ik schuifel naar een plek, nog droog, en gelegen nabij de waterkant en neem plaats in het gras ik zie de dag traag dagen; het licht kan en wil geen schaduw meer verdragen op deze woordeloze plek schept het gloren haar…

Mijn zicht werd bevangen door haar pracht bij het gloren van de paradijselijke klanken die haar benamen. Cheyenne Haar blonde haren omlijstten haar even mooie gezicht, waar een egale en zijdezachte huid het lieve en onschuldige karakter dat het sprak bekleedde. Ik heb Cheyenne mijn hart gegeven.…

gegeven wit rijpte vorst zijn herfstige oogstkleuren aan de al enige tijd kalende takken bij bevroren vlakten onder een zon die op een krakende ijsvloer zijn scheve schaats aan het uitproberen was tot in het wak waar de wind rimpelend vertelde dat zon zijn krachten had verloren omdat het licht al te lang niet langs wolken kon gloren…

Bloemen en jeugd ... een kort rood gloren Zien wij langs onze tranen slaan. God, als zij U niet toebehoren, Waarom blaast Gij hun lichten aan?…

Maanden waren ze Zwanger geweest Van hun derde kind Hoop begon te gloren Op voltooiing van Het gezin toen er Geheel volgens protocol Een scan werd gemaakt En het vruchtzakje Leeg bleek te zijn Zwanger van alleen een Voller wordend vruchtzakje Dat leeg bleek te zijn Voor de artsen een Doodnormale constatering Met als dooddoener…

In jou zie ik de toekomst gloren, die zich door storm, regen en wind niet laat storen. Met jou wil ik tussen de sterren zweven, over sneeuw witte stranden gaan. Met jou wil ik opnieuw weer leven, op de hoogste bergtoppen staan. Ik wil met jou huilen, ik wil met jou lachen.…

Gaudete klinkt vandaag het lied, Gaudete, wees nu maar heel blij want God de Heer, Hij is nabij - gelukkig wie het gloren ziet van 't komen van het licht op aard, van 't Rijk dat alles eens doorgloeit, bevrijding voor wie is geboeid; gelukkig wie die hoop bewaart... Gaudete, 't kind speelt bij het hol van slang en adder onbevreesd...…

zo'n balkenende op z'n gemak van de hak op de tak bij de haard in Beetsterzwaag buiten waait de wind alles komt los ijs breekt met woelige gebaren de gulle lach zonder bedaren zoals bij matthijs met grote tranen z'n dochtertje de hele klas och arme arme woutertje bos verkiezingen al verloren lauswolt gorter zonne-gloren…

Bij ‘t gloren van de dageraad telt men opgelucht tot zeven Ogen als planeten staren strakblauw naar de zon Men dringt aan op verbintenis De rijkdom is enorm!…

Genadig toch, volgt er dan een gloren, een nieuwe dag en houd ik nog wat stand. [dizain als interpretatie van een werk van de Belgische kunstenaar Harald Calle]…