Netgedichten

netgedicht (nr. 26.607):

Onvergetelijke liefde

Weet ik, het klinkt steeds
zo vertrouwd hoor ik het
luister naar het heengaan
van het treurlied onder regen
valt een leven te verlaten
het is nog niet te laat, toe droom
op een ander verlaten eiland

in een wildvreemde stad
waar treinen niet meer rijden
waar nergens een weg toe leidt
begint een betekenis te gloren
het is nog niet te vroeg, toe droom
vergeet die andere mensentaal
blijf geloven achter de horizon

leg ook jouw ander oor te luisteren.

.