5288 resultaten.
Koningswater II
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 110 Als een jager kijk ik naar het woud
bevend en onzeker treed ik het binnen
ik weet waar het goud ligt
kan het delven
Zij heeft haar ogen gesloten
haar zwarte manen dansen langzaam
op en neer, ze weet het niet,
maar ik ben gekomen om mijn schat op te graven
Eenmaal uit het woud
onder de modder,
voel ik mij de koning te rijk
In het badhuis…
Afscheid van een zomerdag
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 155 Gouden zon
schildert wolken en horizon
in parelmoeren kleur
dan gaat ze langzaam onder
en sluit haar hemeldeur
wind laat het lover zwijgen
alle geluid verstomd
en in stille omarming
verglijdt de nacht
tot de morgenstond
weer op ons wacht…
Usain Bolt
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 167 hij kwam
hij zag
hij overwon
sensatie
concentratie
alom
één schot
een kogel
één doel
een race
met zichzelf
en tegen de klok
winnen
overwinnen
triomferen
staande ovatie
eremetaal beheren
harten stelen
ja,natuurlijk
olympische wonderboy
Usain gold!…
het gouden meer
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 52 terwijl de zon ten onder gaat en zachtrood licht het landschap kleurt
weerspiegeld in een gouden meer dat kabbelt in de milde wind
vergeet ik voor heel even alles wat er om mij heen gebeurt
gevangen door de schoonheid die mijn ogen en mijn hart verblindt
een onverstoorde witte zwaan die statig door het water glijdt
een schichtig hert dat aarzelend…
Dagen van goud.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 290 Omring je steeds met goede mensen
en vergeef me telkens als ik zeg:
dat ik ontzaglijk van je houd
en dagen van zilver, dagen van goud.…
Een schreeuw in de nacht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 60 de blues heeft mijn emotie bedwongen
en het land gegeven waar ze recht op had
door de bui wist ik dat men pa niet vergat
die als jochie de Klamath had bezongen
in een grot hoorde je het alsmaar klagen
van de trompet die een stotend ritme gaf
zijn uithaal was voor mij zeker geen straf
ook toen het stof hem begon te plagen
de vlakte waar ik…
Sluitstenen der eeuwigheid
netgedicht
4.0 met 35 stemmen 969 jij en ik
groeiden
aan de zonzijde
van het vrijgekomen land
de nacht viel
langs glooiende
trechterheuvels
enkel ons einde
droeg een krans
van stenen
in de oase van
samenhorigheid
stapte ik
over ijzige dagen
en zag
hoe vlak keien
mijn graf omsloten
in de weidsheid
van stilte
vlak voor het portaal
naar een vrije wereld…
Even, voor een eeuw
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 398 rusteloos
beweegt mijn adem
ergens laag boven
de grond
of is het mijn stem
die niet meer
bestaat
omdat ik zwijg
onder natte rouwkransen
van gras en water
te vroeg komt
elk geluid, als hagel
op getelde uren
alsof duizend nachten
drukken op het landschap
van één dag
ingezwachteld
onafgebroken stil
draag ik
de transparante…
Krishna
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 100 Blauwe god zo hoog verheven
Afgebeeld met gouden banden om zijn armen
Heeft de mensheid inzicht gegeven
Waar gelukszoekers zich aan warmen
Vroeger zag men hem in de wolken zweven
Afgebeeld met een witte koe
Als symbool van wijsheid en het leven
Het spelen op zijn fluit nooit moe
Zijn allerhoogste persoonlijkheid
Liet legers eeuwen terug…
Altijd al, in de eeuwen ( J. )
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 223 Voor de eeuwen, de vrede en gelukzaligheid
die nog zullen komen,
ik hoop ze door te brengen
in jouw warme nabijheid.…
Knekels rollen
gedicht
3.0 met 3 stemmen 2.791 Klei is eigenlijk het enige dat helpt
in een eeuw van afbraak en wederopbouw
in een eeuw waarin niet alleen de schoonheid
niet schoonheid alleen haar gezicht heeft verbrand
in een eeuw die ieder van ons baarde, grootbracht
en voedde, een eeuw weer van doorbraak en woede
een eeuw die ons doorgaf tot waar we staan, in
een moegeprezen moegestreden…
Nieuwe Rembrandt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 98 Eeuwenoud mansportret
Lijkt op een Rembrandt, toch
Jammer alleen
Van die lelijke hand
Toch is Jan Six hiermee
Hieperdehyperblij
Dadelijk was er
Een schatrijke band…
Verjaardag
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 2.381 De dag waarop ik
elk jaar denk
aan je geboorte,
Godsgeschenk.
Je bestaat, ademt, leeft,
straalt, lacht,
ontvangt en geeft,
je groet, omhelst,
kust en wordt gekend,
kind wat ben ik blij
dat jij geboren bent!…
[ Ik zat in de kast ]
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 71 Ik zat in de kast,
opa was dood, hij schreeuwde:
gouden tand eruit.…
[ Zo'n landschap als dit ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 18 Zo'n landschap als dit
op unieke middagen --
eeuw na eeuw gezien.…
Het Waterloo van 2015
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 186 Er zijn immer eeuwen die eeuwig duren
In alle eeuwigheid beschamende eeuwen
Eeuwigheid verkregen in immense gruwel
Begaan bij de mens in alle eeuwen
Wij kunnen er op wachten…
AALMOES
snelsonnet
3.0 met 10 stemmen 1.599 Poserend als de man van 12 miljoen,
zo zit de burgemeester op zijn stoep.
Een stille demonstratie vormt de groep,
gezien de machtsverhoudingen van toen.
Jan Steen heeft toen het beeld al neergezet
van Balkenende’s rampenkabinet.…
Op wieken van de stilte.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 137 Molens malen meel
verrijkt het goud uit aarde
in een ongelijk deel.
Fossiel gelaagd steen
zover de stem kan dragen.
over eeuwen heen.
Tijd vertraagt de dag
op wieken van de stilte,
zonder vooroordeel.…
Knekels rollen
gedicht
2.0 met 7 stemmen 3.806 Klei is eigenlijk het enige dat helpt
in een eeuw van afbraak en wederopbouw
in een eeuw waarin niet alleen de schoonheid
niet schoonheid alleen haar gezicht heeft verbrand
in een eeuw die ieder van ons baarde, grootbracht
en voedde, een eeuw weer van doorbraak en woede
een eeuw die ons doorgaf tot waar we staan, in
een moegeprezen moegestreden…
Oude visser
poëzie
3.0 met 5 stemmen 578 Waar avond-zon op 't koele blanke zand
Goudene gloed in plassen blinken laat,
Een oude visser onbeweeglijk staat,
Turend naar zee, op het verlaten strand.
Het stompje pijp geklemd in grove hand,
De helmhoed boven 't stoer, verweerd gelaat,
Dat half in rode halsdoek schuilen gaat
Staat hij daar groot in late zonnebrand.…
De zang der zee.
poëzie
5.0 met 4 stemmen 427 Ik teken het leven
Inwendig gegeven
Inwendig gebleven
Vol vorstlijke trots.
't Onkenbaar gekende;
't Onweetbaar gewende
't Onschendbaar geschende
Der heerlijkheid Gods.
In paarlende randen
Langs fulpene stranden;
In kuivende branden
Op rotsige kust.
In zwijgende nachten
Van star'lende prachten
Vol donkre gedachten…
Rust
poëzie
4.0 met 3 stemmen 641 De lucht wordt ijler, de eindeloosheid schijnt
Door 't eindig huis, waarin wij, aardsen, wonen.
Uit een ver dorp rijzen de stille tonen
Van de avondklok, hoog in de lucht verreind.
Zie: voor mijn blijde blikken baadt nu heind'
En ver de wereld in de glans van 't schone,
Hier: bomen met de zilvren bloesem-kronen,
Aan d'einder 't scheem'rend…
Zonsopgang
poëzie
4.0 met 3 stemmen 774 De nacht is oud; door de stilte, de lamp die suist,
En de branding, die op de rotsen,
Ver, ver onder 't venster, bruist;
Vóór moeë ogen een hand;
Op gezichts verduisterde veld
Beelden uit jonkheids land; -
En 't vertederde hart ontwelt
Erinnerings dankbaar loon:
‘O leven,
Gij zijt zoet, gij zijt schoon!’
Door 't venster schemerings…
Eenzaamheid
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.129 En zal dit leven mij dan buitenwerpen,
En zal ik, met mijn eigen nood alleen,
Mij zelf verteren in de ijdle, scherpe
Knel van mijn trots, de smaad van mijn geween,
En heeft de lucht zich voor mijn ziel gesloten,
En heeft de stad zich voor mij toegedaan,
Draag ik de kneuzing van wie werd verstoten
Uit de gemeenschap der vertrouwde pâen…
Nocturne.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 413 Bij 't opene venster Pierrot, zo bleek
Alsof al het bloed uit zijn wezen week,
Staat te dromen in 't licht van de maan
En Colombine triest, ontdaan,
Zit te schreien.
Pierrot voelt de honger en kommer niet
Want nu van de maan het blank schijnsel vliet
Voelt die dichter zich koning te rijk,
Maar Colombine zorgelijk
Zit te schreien…
De zon hing laag.
poëzie
3.0 met 11 stemmen 4.127 tussen de witte muren
verbloedde goud en zwart
het avondrood.
hij, van zijn hoog terras,
volgde de lange strepen,
het vluchtig zog
van nooit geziene
nooit gedroomde schepen
door het gemarmerd
zilver van de zee.…
Waar wij middeleeuwden
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 439 ben weer
teruggegaan heb
eeuwen van vooruitgang
van de hand gedaan
uit de gouden driehoek
mayaat de cultuur in het
zacht glooien van hun heuvels
helaas nog maar van korte duur
ik azteek hun geniale bouw
in schitterende tempels
daar waar wij middeleeuwden
bleven zij beschavingstrouw
matte riet tot boten
met hun ronde neuzen
paasde…
Maritiempje
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 362 hier eindigt het land
en groeit het water
als een vrije gedachte
van een zomerkind
wie zwijgt legt goud
in de mond
een schrijver haalt zilver
maar over de golven loopt Hij
die ik ken, zo lang ken
geoefend door eeuwen
houd ik Hem te vriend
een verdoolde jogger
rent zich de dood op de hielen
hij bidt om winst
om knarsloze…
Bijbel en toekomstpoëzie
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 202 Het gouden kalf van de maatschappij,
is onze farao, we aanbidden het.
Zo komen we nooit door de Rode Zee.
Messias, elke Kerstmis wachten wij.…
[ Blijf, ik beloof niets ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 56 Blijf, ik beloof niets,
maar blijf, blijf vannacht bij mij --
bij mijn liefdespijn.…