Alle inzendingen over Grijs

Weg zijn de gedrochten met hun verstikkende felle kleuren alles is vergrijsd in zalige onwetendheid kun je rustig slapen wat loop je dan te zeuren…

grijs heeft wit-zwarte ogen ziet alleen macht grijs heeft lange armen regelt ook nacht grijs heeft wit en zwart nog nooit gemogen grijs wacht liever af en zal gedogen kies maar wit of zwart voordat je grijs met goed verwart…

de kleur ging heen, de klank verdween: grijs is het land. grijs is het land. de hand grijpt haren samen in een dot. het richt de lippen en het lijf wordt zot. het breekt het open, duwt, en strandt: grijs is het land. grijs is het land.…

Grijs bleef altijd maar grijs tot de trein daar eindelijk was toen streepte grijs zwart Hij kwam, zag maar kreeg een valse start Geen mens die hem kon helpen.…

Lange staken grijs en grauw groen mos hier en daar de kilte van de dood straalt er af en toch: het leeft van binnen het stroomt naar alle vezels het groeit er zijn weer knopjes nog een wijle: teer groen jeugdige overmoed snelt naar volwassenheid maakt plaats voor nieuwe knop wat gaat het leven snel Revitalis.…

onbewogen staan de bomen als skeletten hun takken een smeken hemelhoog gericht zonder schaduw werpend op in het naakte verstilde land waar de lucht van dode wintersloten ons beroert als wij de grijsheid weerspiegeld zien in een zwarte omlijsting van vergangkelijkheid.…

wanneer de dag ten einde is en verandert in de nacht dan weet ik dat ik je weer mis jij die zoveel vreugde bracht telkens als ik denk aan jou en de eenzaamheid me kwelt wordt mijn wereld grijs en grauw ben ik alleen en uitgeteld vaak droom ik dat de lange wegen die liggen tussen jou en mij onder luid geweld van regen verdwijnen…

Grijsbreier, snel uitgebreid, Lacht zich geen kabelsteekfrivoliteit. Jacquardpatroon speelt nimmer de baas, Hooguit visgraat, Uitgevoerd in zwart en wit, Toelaatbare grens benaderd. Inslag weert aangeslagen Rood, blauw en geel, Breit zich grijsreeks Een kleurloze trui.…

Dikke donkerheid en laag grijs Niet zoet, niet bitter Waar is de melancholie? De foltering van pijn? Het is het niets, dat brengt me van de wijs Altijd nacht en de maan mijn gezel Zonder lach, licht en vreugde Wie gelooft mij als ik dit vertel?…

Rennen in een wereld zonder licht ondoordacht zonder te beleven wat het donker bieden mag. Alsof we morgen willen sterven zonder te hebben gevreesd voor het felle licht van de dag. Met miezerige woorden in een wereld zonder taal vertellen we met trots ons eigen zinloos verhaal. Alsof we willen tonen dat we écht hebben geleefd intens…

Voor mij heeft liefde geen kleur ik hou van jou in zwart/wit ik hou van je grijze haren en je kin waar een kuiltje inzit Maar als je het heel graag zou willen schilder ik voor jou een mooi gedicht in een lijstje met goud omrand en geniet dan van jouw blozend gezicht Onze liefde heeft geen kleuren nodig geen palet en ook geen penselen we…

We lopen door de duinen heen, het is lang geleden, dezelfde lucht, dezelfde golven, dezelfde halmen, knikkende zeepaardjes in de wind, daarbuiten de zee waant zich alleen, dezelfde kinderen hand in hand, maar anders, wikkend en gewogen op het inwaarts land, blootgesteld aan kritisch zand, daarboven de zeewolven, grijs van de tijd…

Grijs en gebogen, Gerimpeld en oud. Zie laat haar praten, Een schatkamer vól goud!…

de tijd vergrijst mijn haren in een jachtig bestaan ik probeer wel te slenteren maar kan niet blijven staan de kleur van het leven schenkt mij maar even een net gekleurde kop met een volle bos erop ik veins mijn evenbeeld in getemperd licht die het spiegelbeeld in valse hoop verlicht…

Hoezeer ze steeds vervreemdt en gaat van mij Een bizar ritueel, een dans met haar dood Zoals ze lacht, van haar word ik weer blij Een kille blik, een schreeuw, de keel is rood Een park, een vijver, een eendenkooi blauw Ik was de lucht door haar vergrijsde haren We liepen hand in hand, haar ogen grauw Ze keek me aan, dacht aan wilde jaren…

De avond is grauw, grijs en nat de wegen lopen leeg voortschokkend als met een paardenkar rijd ik zuidwaarts Toch blijft een hitte hangen in mij een warmte die me verschroeit die zo afsteekt tegen die kille nacht dat ik de slaap moeilijk vat licht priemt door mijn gordijn..…

overheersen In een tomeloos bombardement Van prikkels dat ons de mond wil snoeren; Vooral dit giftig roze etiket Dat jou ongevraagd wordt opgeplakt, Een jongensachtig meisje ben je hooguit, Of een jongen met een zachte, vrouwelijke kant, Maar gay, of lesbo, absoluut niet, Volmondig is je antwoord nee, Geef mij dan liever het grote grijs…

Wit op de straten Grijs eroverheen Probeer ik dit te verlaten Ik, mijzelf, alleen Verspreiden doet het snel Als paren gaan zij door Struikel ik in een kuil Zoals ik hoor Het wit is overal Waar je het ook ziet Maar waar ik het vinden zal Ligt liefde niet in het verschiet Ik schrijf mijn initialen Met grijs op wit Mijn eenzaamheid…

vibratie leidt schaduwen steeds zwakker klinken, de naald voorbij het nulpunt van het geweten lokt, we slijpen het geluid langs de voorgeschreven groeven, uiteindelijk is dat er maar een, z’n arm kruipt als een trage spin naar zijn buit tot aan het gaatje van de oneliners, waar z'n adem stokt, populisme vertaald als gruis en herhaald en grijs…

en zij samen grijs geworden zaten samen op een bank en keken naar hun zee hun lucht was zilverblauw zilvergrijs glinsterden hun golven…

’s nachts zijn alle wolven grijs alleen het licht brengt het bewijs zolang de zon maar over ons wil blijven schijnen geeft zij kleur aan ons bestaan maar ’s nachts zijn alle wolven grijs…

Trek de eerste uit, de tweede en nog een paar elke dag Misschien denk je dan verven is beter en je probeert wat vlotte kleuren en je kijkt vaak in de spiegel Dat is het dan Tot je lege vlekjes krijgt waar een grijze haar niet opvalt Tenslotte trek je de laatste uit…

laten we dit liefde noemen dit tasten van de handen naar elkaar onze schaduwen die samenvallen grijs haar tegen grijs haar ik zou je eens lekker willen vlooien maar je wijkt steeds weg als ik dat zeg…

driedelig grijs en modieuze mantelpakjes leggen beslag op Sint Nicolaas in een gretig Maison de Bonnetterie verpatsen Sinterklaas aan de Kringloopwinkel, wat is nog echt het grijs en de pakjes hebben hun dassen en sjaaltjes uitgeschud in splijtstof…

Daarboven is mijn grijs, Ik trap de ruit eruit. Verlost spring ik mijn vrijheid tegemoet. Haar grijze vleugels strelen mij. Haar ogen stralen, zeggen mij een laatste groet. De auto zwart gevlagd. Een schone witte plek verraadt waar grijs gelegen had.…

de stengel plukte riet uit m’n schouders stille jaloezie op een dinsdagavond de regen vulde grijs de wolken in uit pure balorigheid werd ik grijs achter een antieke scheerspiegel vulde ik de poriën met haar zoals de tandarts m’n gaten…

Sinds er een vrouw boeken over schreef, is grijs niet meer hetzelfde. 50 tinten, weet je wel. Dat weten ze aan onze kust natuurlijk al lang. Lichtgrijs, dolfijn grijs, beton grijs. Je geraakt gemakkelijk aan 100 op een doordeweekse dag.…

Grijs wit-glimlachend staat hij daar -achter glas- mijn vader hoe verder ik van het raam weg moet temeer komt hij me nader vermoeid beweegt hij beide handen en ik denk dit is de laatste keer een zaaiend grijs geschenk ------------------------- uit: 'Schiereiland', 1979.…

Zwart, Maar soms ook grijs Of wit Ik weet niet wat ik zie Weet niet wat ik voel Weet niet of ik leef Of ik doodga met een doel Zwart, Maar vaak ook grijs Of wit Ik weet niet waar ik ben Wel, waar ik wil zijn Maar weet niet of ik wil Waar de regen en de pijn In mijn hoofd Maar nooit daar buiten Zijn wij, Of allemaal Wie we…

Open deur een lege kamer wanden grijs de vensters halfgesloten ik twijfel zonder woorden weet ik mij zonder gedachten ken mijn hoofd een lege kamer wanden grijs de vensters halfopen dan laat ik woorden in in volle zinnen laat ze lopen…