Alle inzendingen over Haar dracht

verbleekt en te zwaar woog het als regendruppels van het leven op je afgematte vleugels, evenwel geen dracht met belevingen versierd kan beletten je bestemming te dragen op de ademscheuten van de wind, vleugels opgekruld en roerloos voor even, het rood, de draad van je leven in vlinderstijl meer luchtig dan vast gaf je over de wolken…

ik ben van jongs af aan gekleed met maatschappelijke drachten waarvan men kan verwachten dat zij affiniteit en een groepsbinding hebben in leven taal en opvattingen maar in de loop der tijd is het strikte van scheiding verlaten en vrijheid heeft al vele gaten gedicht met keuzes die richting geven aan eigen leven door het persoonlijk…

mijn raskat met haar zijdezachte vacht kleur beige en bittere chocola kon paraderen in die chique dracht met meer gratie dan een catwalk diva de pluimstaart elegant gebogen veroverde ze iedereen compleet met de blik van haar helblauwe ogen ze was amper twaalf toen ze overleed al telt dat aantal in zo’n mooie jas misschien voor wel tachtig…

Elke winter die valt is als een huis dat smelt wat we moeten vasthouden en iedere vorm van spel Gelaarsd en gepakt gaan we de boer op spreken we van nestwarmte en een nieuwe dracht Koperen onderleggers, smaragden vazen elke kast heeft recht op haar uitzet O u kan niet tegen knus het maakt u wee en naar Dat u dat dan uitlegt aan die man…

ik kan de werkelijkheid zo raken hoef niet eens een lange arm te maken waar verleden door mijn vingers glijdt raak ik langzaamaan mijn wortels kwijt nog opent de dag met zon in een weidse polder maar wind vlaagt scherpe kruiden waar rust en stilte heersten lopen nu jong en oud in exotisch lange drachten hun avondwachten luidruchtig…

In een flits neemt hij waar één starende moeder in somberbonte bollende dracht. Het verleden sterft geleidelijk. Thuis staart een voormoeder hem dagelijks aan op een overbevolkte foto anno 1900. Als enige draagt zij nog de Alphense muts. Verkwikkend dat wit temidden van al dat aak'lig zwart.…

Onverwacht Wonderbaarlijke Dracht Muzikale Vracht bodemloos diep uit Zee ge-Bacht onverdacht Hemel en Aarde verpacht Zalige Klacht van de Nacht Licht doorheen de schacht Gegeven Pracht,zonder macht Kracht van’ t gedacht zó eloquent Zacht gebracht welk ook één betracht vanuit de gracht tot Wel-Geacht Oog dat aan ’t tranen placht Mond…

Haar geest ontvangt ondernemende krachten van het strijdlustig bloeiende Drachten. Bestemming roept naar het hart van Nederland. In een lieflijk dal bij de heuvelrand van Utrechts grond mag een winkel wachten op wonderbare toekomst, zal trachten geneeskracht te scheppen, door sieraad omrand.…

talenten je specifieke subtiliteiten ruim tentoon verrassing golfde door de groep men wist goed van van de hoed maar ook de rand bleek interessant het stukje schoon van hemelse allure stond ademloos met de mens voor hetere vuren in adoratie van ongekend je bent gegaan op de jou bekende mystieke wijze met lach in hartstochtelijke dracht…

de neus die almaar langer wordt in almaar langere doses wacht steeds banger tot haar dracht hoogzwanger van niets dan de waarheid is tot men hem stout de hoek in zet.…

Drachten soest vredig bij stille dageraad. Hoge gebouwen staan dof te wachten; kleine huizen tonen eeuwige krachten: nietig leven, dat bestendig bestaat. Lome wolken, in plechtig grijs gewaad, hangen laag boven de schaduwstad, trachten haar te houden onder sluimernachten, maar zeilen weg, na wijs beraad.…

teder overboog, Rees teerder nog de ander naar omhoog, En als twee zwanen tot elkaar gegleden, Omsnoerden zij elkaar de bleke leden … En als twee zwanen, een bleek zusterpaar, Bewegend licht, bevoeren zij elkaar, Beheerst, in een stil vloeispel, in een vlijen En als met zachte zwemvliezen de dijen Wegwentelende, enkel vrezend om Te diepe dracht…

ziel zich weer opnieuw in grift of zal het laatste mij eeuwig naken een nog verdere vulling van mijn testament wraken soms, kijk ik willoos in het veranderlijke en ervaar de sfeer van het vergankelijke in hedendaags zijn zal ik opnieuw opstaan in de ouderdom, maar als immer in aanvang kinderlijk klein of is de lucht open mijn dracht…

In verrassende vormen van velerlei pracht schijnt het stralendste licht na duistere dracht. O, zie al die kleuren en ruik ook die geuren! Ze zijn weer gekomen de lente-lichte-dromen de gouden beloftes van de eeuwige jeugd.…

Leer stil zijn en leer niets doen en leer wachten: 't geheim der sterken school altijd daarin, dat zij zich instelden op lange drachte' en intoomden d' ongestuime dadenzin.…

iedere morgen ontroert mij het ontluiken wat 'n aprilnacht aan magie heeft gebracht elke bloem en plant krijgt zijn eigen dracht ook de bomen staan bol met groene pruiken zon en regen doen het gras frisser ruiken waarin madelief en paardenbloem glimlacht iedere morgen ontroert mij het ontluiken wat 'n aprilnacht aan magie heeft gebracht…

om zo uiterlijk gedwee van kijken in illusie te komen ik heb niets meer nodig. stel dat de fantasie wordt verstoord in mijn verzoeking van dagdromen ik reik haar de hand die ik in gedachten met haar deel en alsof het past, ontspruit aan een zachtgroene steel de frêle knop die zich langzaam opent bij de oplichtende dageraad; haar dracht…

Leer stil zijn en leer niets doen en leer wachten: 't geheim der sterken school altijd daarin, dat zij zich instelden op lange drachte' en intoomden d' ongestuime dadenzin.…

ben ik doof als jij je adem tot me richt hoor ik dan een echo die ik mezelf in ongeschreven geluiden alsmaar toedicht ik hou van schoonheid die verwondering vertaalt in sprakeloze zinnen en draag het zachte wil het onzichtbare beminnen zo ervaar ik mijn weg langs kronkelige lanen waar volmaakte bomen naargelang hun aangeboren dracht…

I De zon bestraalt het rosse beukengoud, Dat in het water glanst met felle pracht, En beukenstammen in licht-grijze dracht Verheffen schitt'rende armen boven 't woud.…

Naast het nieuwe geroezemoes van Drachten leeft de kleine oude, verstilde buurt, in zichzelf gekeerd, door wijze zorg bestuurd, sluimert steeds vol dankbare gedachten. Trotse hoeve, bescheiden huis verwachten sterke bescherming, die voor altijd duurt. Hemels blauw, met zonlicht doorweven, tuurt door forse eiken, wil muren verzachten.…

Eens was de grote tuin welke zijn helende adem over het woelige Drachten deed waaien en mensen riep om hier te genieten van bonte bloemenpracht waar vlinders en bijen hun leven kracht gaven een geliefd woonoord van eenden en zwanen die in en rondom de vijver rust en vertier vonden de graag bezochte lusthof behoort tot het verleden…

Gelukkig, meer als die die ooit de Heer behaagden, De zuster van haar kind, de dochter van haar dracht, De bruid van die ze zelf ter wereld heeft gebracht In wiens ontvangenis beid' aard' en hemel waagden.…

nooit heb jij je echt aangekleed kleuren accentueerden jouw huid en in dracht kwamen je vormen er altijd schitterend uit spectaculair droeg jij nouveautés met het air van de coolste ster veroverde jij totaal onverwacht de catwalk pracht er was geen venijn of jaloezie want in vrienden maken schiep jij het grootste behagen in deze…

land doch vaak evenzeer wanneer het water zijn kracht doet gelden terwijl het weder soms onberekenbaar het strijden duchtig overmant en als de raakvlakken eigenlijk in elkander overgaan is de bodem zacht van aard ontdaan van vastigheid uit kwellend slib gebaard bij voortduring komend dan wel gaand stoeien zij om de zwaarste dracht…

Blootsvoets de uitdaging om aan te gaan was er maar één paar voetstappen te zien, ... als zaden in het zand op de grond, een dracht van gouden ochtendlicht. Slechts gesluierd hopen wordt alleen gedragen door het zonnenlicht.…

GEDICHT VAN FOPPE VOOR SINTERKLAAS Er was eens een kunstenaar uit drachten die had eens avondgedachten ik voel me wel eens schizofreen en soms heel alleen en wat was er eerder de kip of het ei ja daar kon hij lang over denken en toen dacht hij eindelijk hoe kon hij het bedenken maar waar komt eigenlijk die haan vandaan wie ben…

Soms uit de kennel van de concubinen Wringt een hoogzwangere zich en werpt haar dracht Voor 't hemelrecht van mijn gebonden voeten. Haar blik kruipt op naar mijn emaillen gelaat En tracht door 't scherpe split der donkere ogen Binnen te dringen tot mijn heersershart.…

Omhul me, o Slaap, in uwe vale dracht, En doof het felle gloeien liefd'rijk uit Dat in mij brandt, de gouden poort ontsluit Die leidt naar rust, hernieuw mij met uw kracht. Slaap, schoor mij die vermoeid ben van de dagen, En sterk mij met de balsem uwer nachten, Stil 't angstgevoel, verdrijf de doodsgedachten.…

In coma enkeltje Mars en na de termijn van een onbevlekte dracht rozig ontwaken mijn wedergeboorte op een aards laken gebakerd door een apparaat met slangen en draden die in mijn haren hangen stilte ver weg op de telefoonlijn Ik kan opeens vloeiend Spaans spreken, mijn moerstaal slaapt daar beneden, maar hoe legt een Hollander…