Netgedichten

netgedicht (nr. 9.516):

in de buik van Moby Dick

de neus die almaar langer
wordt in almaar langere doses
wacht steeds banger tot
haar dracht hoogzwanger
van niets dan de waarheid is

tot men hem stout de hoek in zet.
was hij maar een echte jongen
in volks- en vaders lied bezongen
en geen touwverlamd skelet

zelfs in de buik van Moby Dick
of hoe men dat gevang wil noemen
wou hij huilen, bloeden, verbloemen,
van vlees vervallen in dagdaags gehik...

maar daar hij in wezen
vanbinnen een boom was
dacht hij aan dromen
gaf hij geen kik

Och pinocchio, hoe groots ook het leven,
wat je fee ook verzwijgt of belooft
verlangens, vermoedens en overleven
beginnen, eindigen bij kronkels in je hoofd