42 resultaten.
te zeer te vaak
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 396 voor tactiek
heb je geen tijd meer
je woorden ruiken nu
naar angstvalligheid
de inkt verbleekt
in een mistige poëzie
het grimmige wat je had
slaat over in kokhalzen
je onstuimigheid zwijgt
in alle talen
of ben je soms een simulant
aan de kantlijn…
In de kantlijn?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 24 het beloofde dichtersparadijs
alweer ver voorbijgeschoten
alles vermeden met het krijt
van schone schijn, als dicht-lakei
op z’n onbeschreven blad
z’n alinea’s presenteert
van voorname woorden, een
eenzijdig verbond sluit met de
onschuld van nog maagdelijk
papier, waarop de pagina's vrij naar
binnen zijn gevouwen om in
de kantlijn…
Opmaak voor het dier.
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 55 Bij het inspringen
zag ik de berggeit vooraan
in de kantlijn staan.…
kantlijn
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 847 het heeft iets van een spin
wanneer ze een web
van torens bouwt
ze klost kanten kathedralen
ik rouw maar wat
in mijn vrije tijd
haal de linkse steken uit mijn trui
maak er een wensknoop van
uitbundig roerloos zit ik
uit mijn bol te gaan
lentegedachten toom ik in
iedereen slaapt
het bruist te stil in huis…
Waar blijven ze -
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 550 Of is het wat het is –
sporen
die vervagen
in de kantlijn
van Geschiedenis?…
Langs de kantlijn
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 102 Waarheid die tussen
Woorden hangt zonder
Te zijn uitgesproken,
Die langs de kantlijn
Omhoog kruipt waar
Ze niet wordt gezien
Maar wel degelijk
Aan de oppervlakte komt…
Binnen de krijtlijn ?
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 176 Schrijven over geloof
en waarheden, dichters
nemen het brein in eigen
hand, woorden kaarsvet
lekken op geschreven
tafels, waarmee papier is
bevlekt, in de kantlijn van
een verstilde melancholie
omfloerst de glorie als
zij de nacht weer doven,
tevreden achterover leunen,
om daarin zelf te geloven ,
steunt op een onvolprezen
goed…
Voorbij de kantlijn
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 171 Zo mag ik hopen dat zinnen
zichzelf blijvend herschrijven
om ze naar behoefte in te
lijven naar de geletterde dingen
die ik lief heb en naar alle vrije
verzen waarin het hart geneest,
voorbij de kantlijn van de dood.…
I.M. Jennifer Willems
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 373 Ach, Teuntje...met de jaren anoniemer
Al werd ze op TV nog vaak herhaald
Haar ster was al 'n tijdje uitgestraald
Het nieuws was echter des te legitiemer
't Is in de kantlijn van het harde heden:
Alweer 'n stuk verleden overleden…
ijle zielen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 251 Steeds minder
word ik
langs buiten
het dunne
een muur
waar ik langs leef
steeds meer kantlijnen
het werkvlak het zwijgen
alsof er een oude stiel is
bewaker van een leeg bed
op de rand met het sprekende
hoeven geen lakens meer uitgedeeld…
Fenix
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 109 Die uit grauwe
As herrijst
Met strakke kop
En fonkelende blik,
Samenraapsel van
Verkoolde resten
Van dit menselijk bestaan
- Het dodelijke lijf ingekapseld
Door de blauwe kantlijn
Van hoop - omgeven door
Een oceaan van zacht
Oranje die mij het
Ademen mogelijk maakt…
Zelfkant
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 92 Voor mijn naaste
In de kantlijn
Van de samenleving
De zelfkant van het bestaan
Naasten die wegkijkend
Oversteken om jou
Niet te hoeven zien
Leef jij van Hem
En haar die juist
Oversteken en die jou
In liefde willen zien
In liefde opgedragen aan de bezoekers van de Open Hof in de stad Groningen - zomer 2012.…
in de kantlijn van de tijd
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 120 waar nu het oude jaar eindigt
kijk ik terug op voorbij de tijd
aleer het nieuwe jaar begint
ik geniet weer de vrolijkheid
van familie en vele vrienden
ik gedenk wie mij vertrokken
naar de overkant van de tijd
waar het nieuwe jaar begint
ter herinnering en houvast
pak ik dit alles voorzichtig in
om ze graag weer te openen
in de mij frugale…
Voorlopig niet
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 270 zijn het enkel en alleen nog woorden
waarmee ik jou als vijand
weg kan zetten, jij monster
dat mij gluiperig belaagt
zodat ik in de kantlijn van het leven
mijzelf als makkelijke prooi
terzij zou laten schuiven
of hou ik je nog op een afstand
om vooralsnog zelf te bepalen
hoe schoonheid zich beschrijven laat
door oog en oor te sturen…
terzijde
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 71 het mag geen naam hebben
zodat benoemen geen woorden achterlaat
toch bevat een boek haast evenveel kantlijn als tekst
evenveel ongeschreven geschiedenis
waar het verleden niet in past en de toekomst nog
niet rijp voor is, dan maar als voetnoot
vergelijkbaar met een beetje leven en half sterven
zoiets als dovend daglicht
een zijdelingse…
september
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 132 druppel voor druppel
verjaart regen in de oceaan
atomen van haperend vlees
verwarren zon met maan
o, hemel nergens zichtbaar
in wolkenloos rookgordijn
onbeschreven blad, leeg
door verregaande letterpijn
kantlijn klinkt als evenaar
lachen als een hard gelag
alle huid, mergel, aarde
sterft op deze laatste dag…
Een pose?
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 218 En slapen ze als rozen, dan richt
een zich op in een vage moraal,
roept iets onbestaanbaars, ik
geeft die betekenis een pose,
tegendraads, ongehoord met
enige schroom, dan zal ik
de kaars aanlaten, anders blijf ik
steken in de kantlijn wat ik heb
gelezen, zin na zin, zonder gewin.…
tempeliers
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.974 wat tempel
er is de geur
van zure tepel
rebellie
zonder hartevuur
dove netel
kwartel op tafels
gedoopt in gierst
bij boeren
geruild en opgedeeld
in kavels
besproken
niet anders dan
gedane zaken
in luiletterland
duf gepriegel
in kantlijnen
van schuldeloze
burgers met salie
in hun gerstenat
groene knoppen
al uit de tak
monsteren…
singulariteit
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 304 Wie zal mijn vel nog lezen
krakend uit zijn voegen
alles besloten
op het perkament
van eeuwig groeien
zal mijn huid
zich sluiten
voor een zee van leven
zal ik niet
uit de nerven barsten
als vochtige ogen
de matrijs van het verleden
nog eens openen
zal ik dan
van papier worden
op de kantlijn
krioelt het
van ongeboren poëten…
Beeldvullend
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 90 Het onvervangbare, toevertrouwd
aan rustbarend papier
om te bewaren in kantlijn
aan randen van doortast
in grensgebied van geheugen
als zinkput in wankele bodem
waar we onze gangen natrekken
berusten in een doolhof van twijfel
verweren tot goudkleurig zirkoon
ons opdelen in halftijd
Het oprichten, het nabouwen
vertellen uit losse…
Zelfzaamheid?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 72 De aarde is een zeldzaam
beest met een gelooide huid
gedierte in z’n pluizige beharing
z’n wetenschap te ontplooien
straffeloos ronddrijven langs
de kantlijn van de evenaar
geen soort vertrappen onder
beide polen van de zon
haar leegten te verwarmen
spiegelbeeld van ‘zelfzaamheid ‘
gemaakt in de scheertijd van de maan
om nieuwe merktekens…
finaal
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 101 het schijnt me soms toe de keuze
is een mond in de einder
om er vaagweg in aan te belanden
maar naargelang de monding
met spaarzame passen
uitdijt in een meanderen
van het oeverloze
naarmate
het gewicht van hetzelfde water toeneemt
word ik steeds minder
bijna drijvend naar de afloop
minderend als de loop van een kanon
steeds meer kantlijnen…
Rorschach
gedicht
3.0 met 41 stemmen 13.504 Letters gingen kopje-onder
en verdronken in de kantlijn.
Vlekken stolden tot jouw ogen.…
De oude koning in zijn rijk
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 254 Je leven legt
een kantlijn in mijn tekst
waarlangs ik meer
en meer ontdek
’t belang van deze fase.
Ik ben ontroerd
door hoe je bent geworden,
zie in je ogen
de voldoeningsglans
als je me joviaal bedankt,
mijn schrift betast.…
Tegendraads?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 27 In onschuld slapen ze als rozen,
dromen richten zich op in een vage
moraal, als iets onbestaanbaar, ik
geeft die betekenis een pose van
gelijkheid, tegendraads, ongehoord
met enige schroom, ander de wereld
over mij heen, anders blijf ik steken
in de kantlijn in alles wat leesbaar is,
beeld na beeld, zin na zin, brengt inzicht,
om…
Binnen de krijtlijnen?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 23 Tijdloos kunnen schrijven
over geloof en waarheden,
dichters dopen de pennen
in hun ideologie wat als zand
tussen de vingers door naar
buiten lekt, woord en beeld
waarmee papier is bevlekt,
in de kantlijn van verstilde
euforie en beheerst verdriet,
omfloerst door, in zichzelf
te blijven geloven, om bij het
ochtendgloren weer te doven…
de goede wereld
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 67 in mijn testament dat ik
nimmer zal schrijven
is de leegte onherkenbaar
aanwezig in het grote niets
woorden ontbreken, zelfs
het vel met die kleine lijntjes
die je schoonschrift bepalen
zetten de kantlijn buitenspoor
ik heb niets weg te geven, al wat
mij bezit zijn slechts koude
harteloze dingen, mocht mijn
eind aan de orde zijn
leg…
Sleets
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 297 Je tekent de kantlijnen vol
Met woorden die ik niet ken
Ik wou dat ik je begreep
En dat je nooit zou weg gaan
Ik begin sleets te worden
Het als alsof de nacht valt
En de sterren doven
En alles langzaam wegglijd
Je haar ruikt naar suikerbrood
En de veren worden paars
Je sloeg een vlinderslag en verdween
Dit noemden ze liefde
Je handen…
Krijtlijnen van talent,
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 311 Te schrijven over geloof
en waarheden, dichters
ze nemen het brein in
beide handen, verwoord
kaarsvet lekt op tafels,
waarmee papier is bevlekt,
in de kantlijn van verstilde
melancholie en beheerst
verdriet, omfloerst door
glorie als we de nacht
weer doven, tevreden
achterover leunen, alsof
we daarin zelf geloven, te
steunen op een…
LEVEN IN HET KLAD
netgedicht
4.0 met 32 stemmen 45 gewoon lekker vrij
alles laten stromen
een beetje krassen in de kantlijn.
(tussen de regels staat de waarheid)
en als het plot tot een einde komt,
presenteer je op handgeschept papier
een heel dun boekje,
dat wordt bijgezet op de plank.
ach, niemand zal er nog naar talen.…