Een pose?
Weinig lukt het te schrijven
op een simpele wijze, dat
de woorden klaar en helder
als kinderen ademen uit de
bedstee van de taal, onder de
dekmantel van een gedicht,
deuren op een kier, vaak ook dicht.
En slapen ze als rozen, dan richt
een zich op in een vage moraal,
roept iets onbestaanbaars, ik
geeft die betekenis een pose,
tegendraads, ongehoord met
enige schroom, dan zal ik
de kaars aanlaten, anders blijf ik
steken in de kantlijn wat ik heb
gelezen, zin na zin, zonder gewin.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 29 januari 2010
Geplaatst in de categorie: taal