Alle inzendingen over Kasteel

Wolkenstapels verzinnen witte feeën en kastelen, hoog in de betoverde lucht, waar ze meedrijven op mijn gesloten ogen. De koele aarde penseelt deze indrukwekkende stilte in mijn leeg en wankel hart en vult het met warme beelden van deze ontroerende dag.…

ik vertel je over dromen en wolkenstof hoe de wind geen woord verspilt enkel stilte draagt in groot vertrouwen hoe dit laatste mijn handen vouwt wijzend naar het lichte tij jij vraagt me dan waar de zee begint en voor ons uit ligt slechts de waarheid golven groot de horentjes in het zand…

Een slinkse kasteelheer uit Utrecht beroept zich op een middeleeuws recht. Vanop zijn toren schalt hij de horen en opent het penningen-gevecht…

Door de schaduwen in mijn rugzak besta ik in alleen in mobiliteit, al was het maar voor even, de dorst gelest uit geleende tijd voortgestuwd en aangevuld met andere levens blijft hij mijn vriendin, bezwangerd het gemoed van aanzwellende golven eerst veraf, nu angstig dichterbij, wie niet winnen wil, heeft bij voorbaat al verloren…

soms zijn voor die heren in moderne kastelen van schilde, de middeleeuwen lang nog niet voorbij!…

en te na we kastelen helaas iets te weinig…

je aanbidt sneeuwwit en flintert het, waar de vorst het kroont koningwintert het, je bouwt lucht voor zijn kastelen, draagt bomen als juwelen en grift ze zonder penselen…

Kastélen bouwen, vergéét het maar, ruíne's blijven over, in deze welvárende, zich aan de afspraak houdende staat! Toé nou, men. Balkenende, wanneer stópt u nou met deze niet ná te komen afspraken, kortom met deze Ellende?…

Want een kást van een huis is een soort van kasteel en daarvan zie ik er in mijn flatje niet zoveel.…

Terwijl ik in een kasteel aan de Rhône woon, iedere dag bij een zessterrenrestaurant uit eten ga, mijn overdekte zwembad met champagne is gevuld, mijn butler een model uit de ranch van Playboy is, ben ik er nog niet over uit waar ik dit jaar eens met mijn plezierjacht naartoe zal gaan.…

eilandde als dak- het water brak en sleep keerde de stenen terwijl algen verweerden, zwart als pek op deze plek, die ik droomde, slechts vermoedde, op het schijnpad de verbeelding van een vesting zo ver onder mij - o grimmig gerucht- stapelden getijden zich op, verzwegen het vormloos brok, aaneengeregen- beklijfde als lucht-kasteel…

geluiddicht zijn de wanden de ruimtes gevuld met steenwol niks kun je daar horen alleen in jezelf gekeerd alsof de tijd stil staat wanneer de kier geen zonlicht meer doorlaat weet je ga en leef niet snel niet langzaam maar deins daar ergens tussen in voorlopig staat alles nog stil muurvast geplakt aan regels die nu eenmaal gelden wij…

Als een schip in de eeuwigheid verankerd Ligt ver van de oevers het kasteel in 't meer, Der wereld afgewend, hier onveranderd Het rijk van bos en water en weleer.…

ik slotgracht mijn kasteel haal de bruggen op en leg het droog het laatste bier staat te verschralen omdat niemand het komt halen ik zoek de torenkamer want mijn gram zoekt snel een hamer zonder roze blik de trap verwentelt langs het klokkentouw en wint zo hoogte ik wankel als mijn laatste uurtje luidt, kijk wat aarzelend…

zwemmen nog steeds de vervaarlijke haaien in de spiegel van een leeg kasteel.…

Maar toen hij terugkwam, spoorslags, was het kasteel verdwenen, of was er nooit geweest, en hij kwam niemand tegen, de geur van rozen was hij kwijt. ------------------------------ uit: 'Alleen liefde', 2002.…

vanop een afstand zie ik jou, je zit naast mij ik weet niet hoe dit komt en of het zo zal zijn misschien zijn we zacht voor elkaar, bouw je kasteel na kasteel, rusten we uit in het zand, adem jij jezelf in mij en met iets van een teken, mag het een droom zijn, vallen we uit de eenzaamheid, spoelt de zee een woning en woorden waarin we blootsvoets…

Vocht ik me een weg naar het kasteel voorbij Goblin City Mijn wil is even sterk als de uwe En mijn konikrijk is even groot U heeft geen macht over mij…

De spiegelzaal van het kasteel Versailles; De mens gereflecteerd in een veelvuldig Perspectief. Geschiedenissen werden hun Spiegelreflexen te machtig en vervielen van Positief naar negatief.…

De korrels metselde ik tot dromen en kastelen aaneen, mijn glimlach de mortel. Maar de golven leefden zo snel. --------------------------------- uit: 'Dun land', 1994.…

zo uitgesleten zijn de traptreden die je moet beklimmen onder het licht van de brandende zon kijk je omhoog naar een kasteel en daarna omlaag naar een rivier kanootjes en kinderen eeuwenoud landschap waar wij net zijn of niet eens…

De lucht, nooit zag ik er kastelen in. Waarom iets rekken dat al is doorgeknipt en niet uit doolhoven leidt? Met de witte stok sla ik mij.…

kristal waarin achtpotigen drinken van hemeltranen Met mijn verkleumde handen diep in mijn zakken voel ik een heimwee naar mijn ontvankelijkheid als kind Ik leek mij niet bewust van de kou noch van de geur van nostalgie omdat ik de wereld als een wonder zag vanuit mijn eigen kasteel van flinterdun kristal….…

Hij graaft graaft met beide handen Geen schep noch schop voor handen Mijn goede raad zou hier en nu ......verzanden Hij graaft zich kuil en kanalen dijk en wering Langzamerhand bouwt hij zijn kasteel Met toren en kanteel hij slotbewoner.…

De schaal niet voor het fruit en het kasteel niet om in te wonen. Evenmin als er van jou iets overblijft in deze woorden. ---------------------------- uit: 'Speelgoed', 2000.…

afbeelding: Muurtrap in kasteel Ammersoyen-Henk Helmantel…

o, mooie Achterhoek met lommerrijke lanen tussen het tere beukengroen valt zacht het zomerlicht kastelen en havezaten mijmeren wat melancholiek over voorbije eeuwen met rijtuig en kales op het keibestrate kerkplein is nog steeds de weekmarkt…

Hoogste tijd weer in sprookjes te geloven Die beloven: een wereld met prinsen en prinsessen Huízen als kastelen het wapentuig blijft in de kast Kleurrijke kledij die fraai staat en je past Terug.. in de sprookjes je kunt het geloven... Of.. niet.…

De een bouwt in een lege fles een schip Of poogt op z'n Japans papier te vouwen, Een ander kan met kurk kastelen bouwen En weer een ander heeft een hobbykip. Een hobbykip!! Wat zijn de mensen maf! Dus pak ze maar gerust hun hobby af.…

Blaast miniaturen op tot dreigende kastelen waarin verstikkende lucht de ruimtes weer verkleint angstzwart zwetend regeert duizellicht zwaar verduistert deuren blijken onvindbaar in opeenvolgende cirkelgangen alles lijkt uitgebrand opgeblust tot niets…