Netgedichten

netgedicht (nr. 46.433):

uit de toekomst geplukt

vanop een afstand zie ik jou, je zit naast mij
ik weet niet hoe dit komt en of het zo zal zijn

misschien zijn we zacht voor elkaar, bouw je
kasteel na kasteel, rusten we uit in het zand,
adem jij jezelf in mij

en met iets van een teken, mag het een droom zijn,
vallen we uit de eenzaamheid, spoelt de zee
een woning en woorden waarin we blootsvoets
kunnen rennen, onomkeerbaar van huid

ik loop ons voorbij, zie meer vloed dan ik hoor
wij geven geen antwoord wanneer mijn handen
hoger reiken dan de zon

Schrijver: kerima ellouise, 28 december 2012

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

uit de toekomst gepl

4.2 met 9 stemmen

336

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

julius dreyfsandt zu schlamm, 12 jaar geleden

mooie poëzie

Klaes, 12 jaar geleden

romantiek ten top Kerima

Pama, 12 jaar geleden

De vloed maskeert de zang van schelpen, waaruit - zonder averij - de intimiteit werd geboren, alleen bij terugtredend tij te horen.
Mooi gedicht Kerima.

Quicksilver, 12 jaar geleden

ik hap even naar adem en zie naar de diepere lagen van je hemelsmooie gedicht!

Irmlinda de Vries, 12 jaar geleden

" Handen hoger reikend dan de zon...", zo weergaloos mooi geschreven Kerima.

Hilly Nicolay, 12 jaar geleden

Dromend tot in de werkelijkheid, dicht bij de einder, Mooi gedicht Kerima.

wietzee, 12 jaar geleden

als zeemeerman groet ik in dit gedicht graag de zeemeermin. woordenminnend, beeldengolvend.

hans rauch, 12 jaar geleden

Leest als een liefde voorbij de einder.
Sjonge Kerima, wat romantisch mooi verwoord.

Geef je reactie op deze inzending: