304 resultaten.
Naschrift
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 534 Kerkhof en gracht
Toren en schip
Kind en onschuld
Respectloos gescheiden
in onachtzaamheid.
Mettertijd komt verandering van kern.…
ploegen
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 614 ik zei nog
ik ben geen soldaat
ik ben boer, kijk mijn handen
zijn niet om een wapen
vast te houden
maar op een doodsveld
waar de wind woei
als op het kerkhof
verdween ik in de kleigrond
jaren later kwam een boer
met zijn ploeg
en verscheen er eindelijk
lentelicht op mijn beenderen…
Licht dat uit de aarde groeit
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 121 Op het kerkhof van
Verloren dromen
Worden graven
Onaangekondigd
Geopend, niet
Door justitie
Of door een
Ander onbelangrijk
Orgaan, maar helemaal
Vanzelf, helemaal
Uit het niets,
En zie ik uit
Het donker licht
Dat uit de aarde
Groeit, dat mij
Het licht laat
Zien waarin mijn
Toekomst ligt…
Vakantiebeoordeling
snelsonnet
3.0 met 7 stemmen 310 Ik ben omringd door eeuwenoude stenen,
Van stadsmuur, kerkhof, kathedraal en plein,
Terwijl ik nip van weer een glaasje wijn,
Word ik uitbundig door de zon beschenen.
Eén minpunt maar, dat ik meteen vergeef:
Die toren daar, die staat een beetje scheef!…
Krokussen van Hoop
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 403 Op het kerkhof
staat een wilg
te dromen in de zon.…
Kiespijn
hartenkreet
5.0 met 6 stemmen 557 Wordt nu hun mondverzorging, een kerkhof met hier en daar een steen?…
Cold case
snelsonnet
2.0 met 29 stemmen 2.341 Hoewel, wanneer het speurwerk is verricht,
De dader steevast op het kerkhof ligt.…
einderloos
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 54 in de schaduw van de dood
die de kleuren van het leven
verlicht tot aan de horizon
waar het verlangen wenkt
dat het verzet zal breken
lijkt de strijd om het bestaan gestreden
als ik op het kerkhof van het even
aarzelend mijn vleugels spreid
voor een reis zonder einder
de verre vlinders achterna…
bij het graf kavanagh
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 81 Denk ik aan jou dan lig je niet in de natte klei
Van een kerkhof in Monaghan; ik zie hoe jij
In een laan tussen de populieren loopt
Op weg naar het station, of blij
Naar de tweede mis op een zomerse zondag –
Je komt me tegen en je zegt:
‘Vergeet niet voor het vee te zorgen !!!…
Het Kerkhof ( haiku )
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 404 Laat zonlicht gedoofd,
levende zielen gaan heen
waar doden dromen.…
bloemen op het kerkhof
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 381 de wind lag stil in lauwe lucht
terwijl ik kuierde naar jouw
gesloten graf
ik rook de geur van rozen nog
die ik had neergelegd
in 't dunne twijgenhout
een bloeipartij
waarvan ik dacht
de vlinders vliegen lang genoeg
wie zou me storen daar
waar de verwarmde bloem
zo roerloos lag op jouw gezicht
de schemering bedroog
de avond viel…
stilte op het kerkhof
hartenkreet
3.0 met 22 stemmen 2.577 Er heerst een doodse stilte
bloemen pronken op de graven
stilletjes vraag ik me af
Hoe ze de stilte kunnen verdragen
Het gedempte geknars van het grind
een blad valt zwijgend neer
een traan geruisloos langs mijn wang
In stilte lijden doet zo zeer
rustig loop ik langs de rijen graven
De stenen met namen, ze staren me aan
alsof ze…
Vaarwel kerkhof
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 259 (voor Lucebert)
Ik zie het lege pad,
de keurige graven
met hier en daar
een oude bloem.
De doodgraver rolt een sjekkie
bij een pas gedolven graf. Hij
fluit een wijsje zonder ritme
of gevoel. Hij groet me alsof
ik een feestpark betreed. Ik
knik hem somber toe, zo doe ik
dat met rouw en daarbij hij
lijkt in trouwe dienst.
Aarzelend…
EENZAAM KERKHOF
poëzie
4.0 met 11 stemmen 2.204 De witte grassen bewegen en komen
heen en weder door wind en dauw,
de takken wiegen hun stille dromen
op donkere armen in sluiers van rouw,
het sleepkleed der treurende essenbomen
raakt bloeiende grassen in avonddauw.
Hoog groeien de grassen,
wind die ze zaaide,
wind die ze verwaaide, zij bloeien uit,
geen hand die ze plukte, geen zeis
die…
Kerkhof met bomen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 412 Op het hoogste punt een bank
hier rust men uit en laat de blik
over de bomen gaan, vangt het blauw
van een rivier, spiegel van de lucht
De bladeren orakelen voort
hun vorige voorspelling
kwam slechts ten dele uit
want de dames van het noodlot
kwamen tussenbeide, naar hen
luistert zelfs een god
Men fluistert brokkelzinnen
in…
Op 't kerkhof
poëzie
3.0 met 3 stemmen 486 In 't lover van der dode rustplaats,
bij 't zerkje van het arme wicht,
heeft zich een eenzaam vogelijn
het donzig liefdenest gesticht.
De zoele lentewinden,
ze koestren, onder feestgezuis,
de zanger in zijn groene woon,
het kindje, sluimrend onder 't kruis.
Zo brengt ze, de milde natuur,
vreugde nevens bittere nood ;
het schaterend…
Thuis, op het kerkhof
gedicht
4.0 met 6 stemmen 3.363 Tussen de zerken, lezend het verleden
Van deze kleine stad, waaruit ik kwam,
Waarheen ik telkens wederkeer, vernam
Ik achter mij stil wandelende schreden.
Verwonderd zag ik om. Even beneden
Het kruis in 't midden draagt een vrouw een vlam.
Dit stenen beeld, vlak naast een treurwilgstam,
Stond of 't gereed was, op mij toe te treden.
Geen…
Het oude kerkhof
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 600 Jaren vluchtig aan het leven
staan hier vast gebeiteld,
alle seizoenen komt hij zich warmen
aan de late middagzon,
met gesloten ogen
een wereld van verschil
bij een gedenksteen even stil,
ruimte en tijd doen er alleen toe
te vergezellen verder van hier..
doorbreken een dunne scheidslijn,
wegdoezelend verbinden deze lanen
meer dan…
OP 'T KERKHOF.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 461 In 't lover van der doden rustplaats,
bij 't zerkje van het arme wicht,
heeft zich een eenzaam vogelijn
het donzig liefdenest gesticht.
De zoele lentewinden,
ze koestren, onder feestgeruis,
de zanger in zijn groene woon,
het kindje, sluimrend onder 't kruis.
Zo brengt ze, de milde nature,
vreugde nevens bittre nood ;
het schaatrend…
Geen kerkhof of kruis
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 384 mag ik toch
de muur zijn
waar tegen jij
je rug weer recht
voel je vingers
zacht bewegen in
de vele letters die
we samen schreven
geen kerkhof
of kruis geen groene
most om te vergeten
jij voelt zo warm aan
we kerven weer
gaan opnieuw in leven
recht je rug want samen
kunnen wij nooit stuk…
Herfst op het kerkhof
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 219 De grafsteen
met de gebeitelde letters
die jouw intieme vriendschap
in de nacht een liefdesnaam gaven
staat eenzaam op het stille kerkhof
bij de uitgebloeide hortensia die moe is
door doden die zwijgen in alle talen
bladeren van droeve bomen
dwarrelen wanhopig voorbij
de diepte van jouw dromen
maar jij zal nooit tot leven komen…
Het oude kerkhof
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 91 Het oude kerkhof.
Het zware ijzeren hek dat eens toegang gaf
was grotendeels al verdwenen.
Daarachter zag ik eeuwenoude graven,
met scheef gezakte zwaar verweerde stenen.
Het geheel was donker beschaduwd
door eeuwen oude zware eiken,
lang geleden eens geplant in een grote kring.…
OEF...
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 641 kom daar vandaag
nog maar eens om
lees ik juist over
een beroving met geweld
op een oude man van 85 jaar
die op het kerkhof
het graf van
zijn vrouw bezoekt
of het stelen van een
rolstoel aangepast busje
van afhankelijke mensen
dan begrijpt u wel
wat ik bedoel…
Trekkers
snelsonnet
3.0 met 35 stemmen 2.102 Al is er veel deskundigheid vereist,
Toch gaat het in de politiek vaak anders:
Veel domme doch bekende Nederlanders
Staan hoog op menige verkiezingslijst.
Zij zijn verkiesbaar met het oog op winst,
Verkieslijk echter is het allerminst.…
ZOEKTOCHT
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 97 de schaduw van de wind’
kijk ik naar
‘het labyrint der geesten’
en ‘het spel van de engel’
dat me als
‘de gevangene van de hemel’
dwingt het van buitenaf
te bekijken
maar wat mij het meeste
stoort in wezen
is dat ik niet zelf mee kon helpen zoeken
het toch wel intens mee beleefde
door het allemaal te lezen
in de romancyclus
‘Het Kerkhof…
ijsvrije randen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 40 Groenland 2022
om de dag bezoekt de
oude moeder haar kind
twintig jaar zingt ze
hem dichterbij op
het kerkhof
6. Groenland 2022
ik woon hier al 20 jaar
zegt de Deen maar het
Groenlands spreek ik niet
in de tuintjes hangen karkassen
van rendieren…
gedoopt
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 572 ontdaan
de knotwilg aan de rand
van het kerkhof
hij houdt zijn stand nog op
en het beladen hoofd recht
aangetast
de geweldige kruin
waar leven woont
kreunend in de westenwind
het half gespleten hart
de voet
kronkelt zich in de oever
vast
een teentje is gedoopt
in onbewogen water…
ALS IK..... DAN....
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 274 stukje van de wereld ben
dan ben ik daarvoor verantwoordelijk
als ik een stukje van de wereld heb
dan ben ik daarvoor ook verantwoordelijk
als ik stukje bij beetje de wereld verlaat
dan blijf ik verantwoordelijk voor daarna
als ik gestorven ben, cremeer me dan maar
dan vraag ik maar om een heel klein stukje
als mijn as begraven wordt op het kerkhof…
XLV - media vita - 1933
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 65 te kunnen zeggen -
het is even tussen stilten
heel luid geweest
in bezinning
overkomt een kloppend hart
het kille kikkerdril
over het kerkhof
gaan zilvergrijze schimmen
geluidloos schreeuwend
bijna paranoia -
somber met mijn sombrero
in de regentijd
bij het bosbeheer
begint werk ook in de winter
voor de dageraad…
Don
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 423 Opvouwen wilde ze
de klanken
bewaren en
koesteren
de trap was hoog
lucht raakte
net het laatste
licht
armen geheven
naar morgen
schreven
handen nu
het kerkhof
was te ver
van het
amsterdamse bos
toch liep het
pad gelijk
met de voetstappen
struikelen kon niet meer
ja zij wilde
poedersuiker
op haar pannenkoek…