Alle inzendingen over Kindertijd

we wisten het zeker: jij zou voor altijd duren tot die lege uitgestrekte dag en het onwezenlijk stil werd in onze straat het licht ebde weg je kindertijd was even smal als de doodskist waarin wij jouw broze lijfje zachtjes legden…

Je ogen stralen geniet van de verhalen over het verleden want je weet niets meer uit het heden die informatie ben je kwijt je leeft weer in je kindertijd Je fragiele handen pakken mij beet en ik hoop dat je het toch nog weet dan zeg je blij verrast wie ben je ben je een gast het verliezen van je geest maakt mij angstig en bevreesd!…

De taal van de kindertijd is altijd de mooiste.) Henry Bauchau, Les hirondelles boivent en vol. Uit: tentatives de louange.)…

Kindertijd - zakje geluk uit de grabbelton. Kind vraagt waar blijft de luchtbel als hij knapt? Kinderen van toen blazen dezelfde bellen als de kids van nu. Kind ontdekt zijn schaduwkant - niet te vangen. Zij blaast haar kauwgombal tot wereldbol. Het paardenmeisje van vroeger rijdt thans in een Tesla.…

in de woeste bezeten kop teistert het spookhuis van zijn kindertijd blokken basalt houden onwrikbaar de wacht onstuimige kleuren spatten uiteen vermengen zich met het wijde water golven slaan in dikke klodders op het strand woeste verfstriemen belagen het doek…

De machinist schrikt, en ik ben niet mezelf, mijn duim drukt op de rails Het is een van de triljarden tijdelijke toestanden van mijn bewustzijn waarin alles mag en kan in de kindertijd van het heelal Geen jij of ik hoe echt is dat?…

geboorte kindertijd moedertaal jeugdjaren vaderland wezenlijk verblekend na zes decennia gevestigd in dit mooie land genaturaliseerd andere cultuur langzaam onmerkbaar geïntegreerd nu trekt bij ouderdom zo af en toe als een magneet de geboorteplek niet te laat nog voor het heengaan soms te denken in mijn moedertaal…

De dichtkunst beoefenen is met de grootst mogelijke zorgvuldigheid constateren dat bijvoorbeeld in de vroege morgen de lijsterbessen duizenden tranen dragen als een tekening uit de kindertijd zo rood en zo veel. Uit: Geluk is gevaarlijk. Een keuze uit de gedichten 1999-2005 Rainbow Essentials, 4e vermeederde druk, april 2005.…

ik praat met je in onze droom tot we blauw zien we spreken tegen de hemel over anekdotes uit onze kindertijd mijn handen blijven steken in jouw tedere gebaren ik wil je loslaten maar kan het niet wij in deze vreugde van weelde en waarheid sliepen rustig verder tussen dwalen en hemelsblauw…

Dag na dag Ben je er ziel, Jaar na jaar Geef je ons tijd Ons kwaad te Vergeven, ben je soms De angst van De kindertijd Soms gewoon benieuwd Naar wat het lot Ons brengen gaat Gebaseerd op het gedicht Ziel van de Poolse dichteres Wislava Szymborska, winnaar Nobelprijs Literatuur 1996…

Elke sage En legende Ieder sprookje Elk verhaal Gaat uiteindelijk over liefde En het menselijk te kort Vroeger is nu een vreemde ster Een vreemd vijandig land Met vreemde harde mensen Harde stemmen Harde hand En de schatten uit mijn kindertijd Als wrakhout op 't strand…

in de woeste, bezeten kop teistert het spookhuis van de kindertijd basaltblokken houden onwrikbaar de wacht aan de dijk onstuimige kleuren spatten uiteen gaan over in het wijde water woeste verfstriemen belagen het doek golven slaan in dikke klodders op het strand alle remmingen kwijt…

oude vraag uit onze kindertijd toen we nog oefenden in denken zoveel jaren later zijn we het nog steeds niet eens als ik kijk is het ondragelijk wanneer ik hoor even onduldbaar om niet te zien of te horen…

Herinneringen aan de kindertijd omvatten soms het oude zondagschoolrijmpje: "Vader, help mij dag aan dag, dat ik U vrolijk volgen mag." mogen deze woorden steeds rondom mensen zweven om helend door het bloed te stromen van de nuchtere geest vol eenvoud de ruwe geharde landloper de hoogleraar der wijsbegeerte en godgeleerdheid.…

Als ik luister naar het ruisen van de wind Waai ik terug naar mijn kindertijd Waar ik klein was en bemind Terug naar oma’s oude vensterbank Waar een schelp fier stond te pronken Die ooit ver in de diepzee lag verzonken Met de schelp tegen mijn oor geklemd Maakte de bloedstroom des levens Zich met een zeebries aan mij bekend……

Het huis, het hof die zijn er nog, na al die lange jaren Maar onze kindertijd is weggevaren Waar is die mooie tijd nu toch Vader was een kalme man, die het voor zijn gezin opnam.…

Nooit meer dochter van je moeder, je kindertijd voorgoed voorbij. En niemand kan de leegte vullen, die ze achterliet bij mij.…

zachtjes tikt de regen op de ramen het geeft me weer dat troostende gevoel, een gevoel uit mijn kindertijd ik zit weer te mijmeren zo diep in de nacht terwijl de regen blijft tikken zo kan ik tenminste denken, in stilte zonder afleiding of lawaai in mijn hoofd met steeds op de achtergrond het milde getik van de regen het gevoel…

Krankzinnige heiligen hun eenzaamste kindertijdse kippedrift die volhoudt, ongemalied en ongesierd. Ongenaakbaar volmaakt als de populierenoverpissing voor het wicht dat ik tot lief hief op mijn manier.…

het duurde lang voordat ik de deuren opende met uitzicht op het leven na jaren drempelvrees kon ik het uitzicht op volwassenheid niet meer weerstaan heb me erin gestort zonder ervaring met scha en schande werd ik uiteindelijk wijs maar de prijs was hoog in het afscheid nemen van mijn zorgeloze kindertijd nog benijd ik dan…

Verscholen achter luiken huist het kleine ongeziene leven in de holte van de kindertijd Zeven vreemde huizen je zou er verdwalen verzwegen namen woelen diep in de kinderborst In de schaduw achter het fluisteren van de groten gaan bange geheimen schuil Het daglicht botst tegen gesloten luiken de kat kijkt naar je wollen bal…

Wanneer zij slaat, mijn kindertijd zo nu en dan aanwezig lijkt. Wat en wie ik gaandeweg verloor in wazige beelden en klanken weer zie en hoor. Een zweem van heimwee zich af en toe nog koesteren laat.…

Verscholen achter luiken woont een ondergeschoven leven in de holte van zijn kindertijd. Diep in de kinderborst dwalen zeven huizen woelen verzwegen namen. In de schaduw achter het gefluister van grote mensen gaan bange geheimen schuil. Het daglicht botst tegen bemoste groene blinden de wollen bal in de kleine hand geklemd.…

Nooit meer dochter van je moeder, je kindertijd voorgoed voorbij. En niemand kan de leegte vullen, die zij achterliet bij mij.…

weerszij der wereld geplaatst zij klimt naar boven om op de rotsen te gaan staan benee de zee ‘t mulle zand zij bijt met haar voortand een wond in haar lip gure wind strooit zout in de mond schemering donkert de lucht sterren huivren in de wijde rimpelige zee als zij oma hoort roepen in het waaien van de vroege kindertijd…

En komen beelden uit een vergeten kindertijd, ineens in golven weemoed aan. Stil zal ik samen met u rusten bij het parelwitte strand, omzoomd met 't eeuwigwuivend groen en de zachtmoedige zomerzee. Pas dan, zal mijn ziel die haven zien die zolang onzichtbaar was.…

er was grote onenigheid geweest bij mijn buurmeisje aan de overkant ik herinner het me nog al had ik eerst geen idee wat er aan de hand was daar kwamen we gauw genoeg achter dat kwam ervan als men zo graag Vadertje en Moedertje wilde spelen..zei men dag kindertijd ja , boze woorden en akelig was het allemaal geweest.…

Ik was nog niet klaar om je los te laten Ik wou je nog zoveel vertellen Over dingen in het leven praten Die levenslang mee zullen tellen Hij zei: mams je kunt me laten gaan Ken het verschil tussen goed en verkeerd Ik kan m'n mannetje wel staan Omdat jullie me zo veel hebben geleerd Mijn zoon, hij klinkt zo groot en wijs Waar…

Zuidenwind wieg wieg de bladeren vlieg maar vlieg vlieg naar Laren Zon schijn groen Zon groen wemel weer zoals toen Groene hemel Bladerzon wandel over Mama's japon met bont getover Zuidenwind zie Mama aan zie haar blauw lint en trek eraan Even talm met haar zwart haar te spelen kalm even maar Wijd open ogen val toe…

kwam emoties schieten door me heen als een felle, hete vlam omgeven door haar geur en Mendelssohn’s muziek is het of ik thuiskom na een lange reis ik sluit mijn ogen luister naar de 'wijs’ maar dan stopt Mendelssohn de geur drijft weg het déjà vu heeft me verlaten maar even, slechts heel even maar was mijn oude thuis was mijn kindertijd…