Alle inzendingen over Kroos

Gelijk een kam het kroos strijkt. Strak. Het oog verrijkt. De donkergroene en zwarte vullingpracht Van deze natte bosbonbon Verhult zilverkleurige larven van de nacht. Het maanlicht spiekte door het wolkendek. Zoals een knipoog de weg verkort. De waterspiegel lekte verrast, wat gek. De oever van de zomer, het gras verdort.…

(magni consilii angelus) onderduiker hier is het wak in het kroos hier de grote staande snoek en aan de overkant de roomsen maar nu staat daar in lichte nevel naast de melkbus met de teems een vreemd en donker kind een juten zak bedekt zijn schouders daarachter rijzen takken van de vlier verstrengeld en verwrongen buurman haalt…

Overal scheuten en botten en kroos. Waarom wil je wieden wat er zich aandient, wil je soms wieden omdat het zich aandient. Elke dag groeit dicht in het water en het zachte zoekt een houvast. Het ontluikt als een lelie: standvastig en zeker, de perken te buiten. Niet snoeien. ------------------------------ uit: 'Het onverborgene', 2006.…

schipperen kan alleen als twee kanten wal dragen, waar water botst en verlegen lelies bloeien langs het kroos verlaat de dag de ongeboren zon tussen het verwarde riet groeit de valse twijfel of de karekiet wel houvast vindt hij zingt er wel maar toch laat me roeien in mijn houten boot, ze draagt me goed de riemen slijten slechts voorzichtig…

er zijn geen sloten meer vol kikkerdril en stekelbaars het schepnet ligt te rotten hoor alleen de nieuwbouw weer na sloop nu voor de tweede keer geflipt was ik door tiel het etiket hadden we afgeweekt natuurlijk niet het punt dat uitgeknipt en opgestuurd iets heel verrassends voor ons deed wat kroos en waterblad we dachten zo de wereld…

Overal scheuten en botten en kroos. Waarom wil je wieden wat er zich aandient, wil je soms wieden omdat het zich aandient. Elke dag groeit dicht in het water en het zachte zoekt een houvast. Het ontluikt als een lelie: standvastig en zeker, de perken te buiten.…

Een halve middag Had de visser Zonder snoer, maar Met een hele hoop Zorgen in zijn kop Met zijn stok zitten Roeren in het kroos Van dit afgelegen kanaal, Probeerde hij orde Aan te brengen in de chaos Van zijn armzalige leventje - Hier is het fijn, dacht hij, Hier vind ik rust om mezelf Te kunnen zijn - morgen wil Ik hier…

de honinghommel zoemt de karper jongleert in de vijver hagedissen verlaten hun huid een waterlelie verschiet van kleur zwarte slijmerige slakken ontvluchten de zomer tussen de buien door verzengt zich mijn denken doelloos in het kroos een doorweekte tennisbal de eenzame tocht door het bos schenkt mij geen vreugde vandaag toch / reken…

displaced person hier is het wak in het kroos hier de grote staande snoek en aan de overkant de roomsen maar nu staat daar in lichte nevel naast de melkbus met de teems een vreemd en donker kind een jutezak bedekt zijn schouders daarachter rijzen takken van de vlier verstrengeld en verwrongen buurman haalt de jongen binnen de vinger…

Een grijs wolkendek boven een verlaten landschap omgeven door sloten vol kroos. En aan weerskanten rietstengels, sommigen gebroken. Op een waterlelie zit een kikker in alle rust en een reiger vliegt op zich van de kille leegte bewust. In een weiland koeien die hem na staren.…

je was een treurwilg aan de waterkant waar kroos en weemoed langs je wortels dreven ik zat te wachten op een steen wat verder en zag de stroming langs je deinen de kano's vaarden steeds aan je voorbij of bleven slechts heel even aan je oever toeven.…

Jan kwam vol kroos en prut het water uit met op zijn kop een levensgrote puit.…

mensen zijn gevlucht naar rust tussen de bomen mos om op te dromen in zonnestralen zie je vlinders dwalen, dansen muggen boven kroos kronen vangen zon onttrekken met hun groen het zicht op vogels in het licht daarboven is het open speelt de wind met wolken die zij vindt ik zie gezichten op de boom vermoed beweging onder donkere…

gestadig dreven wij onverdroten over van kroos vergeven sloten de schaamte was allang voorbij toen jij mij hees begerig zei boom voort wat sneller graag de pruimen die gaan nu komen die blauwe weet je nog wel slome hangen er te grijp en lekker laag ze had gelijk maar ze waren geel mooi doorrijpt voor maag en darm hollands medicijn voor…

Bedwelmend geurt de ronde maankopdoos; ’t Kind gaat er langs en denkt: de doos is ronder; De sloot is zwarter, groener is het kroos, De tarw’ goudgeler, en de rogge blonder, De koornbloem blauwer, roder is de roos, En alles mooier, al wat leeft gezonder.…

Het stenen bruidsbed in haar erker werd overwoekerd door de wildste verwachtingen, de heemtuin aan haar voeten spint de draden van emoties in verlies van het frêle wezen, ze zag hoe het kroos de vijver sloot in de kleine ruimte die haar groene kerker bood,hoe het water de toekomst ving,het niet ververste, erin bevroor.…

de handen aan de vraag wat het was Ik weet mijn blik te doorkruisen De vijver is uitgedist door een gekende. iemand Die hield van witte- zuiver witte lelies De grashalmen omarmen Het klein blauw bloemetje dat stil Vergeetmeniet blijft vragen Een kikker houdt zich stil een reiger Die altijd op een heden loert Waadt achteloos het kroos…

… hoe een pad zich vult met lentelucht na lange winterpoos en luid kwakend het dril bevrucht verzinkend in het kroos … hoe de goudveil zijn blaadjes spreidt in onbezoedeld kwel en het sleutelbloempje slank gedijt langs de boorden van het veld … hoe ‘t Vliegend Hert zich gulzig voedt met sap uit d’eikebast en ‘t koekoeksei wordt uitgebroed…

." - En 't kroos der poel: "Waar dwazen al naar talen! Ik wens voor alle streven 't enig loon: Uit water kiemen, en er dood in dalen." - De hemel lacht, en spreekt op blijde toon: "Braaf! gij gevoelt uw plicht! Dit toont uw smalen... Volmaakt u, dan wordt ge allen goed en schoon!"…

Maar de andre roos krijgt krinkels, scheuren, naden, Verschrompelt, en wordt groen en bruin en zwart, En zinkt, door haar met deze smaad beladen: "Zo'n ontevreden en verdorven hart, Dat water, lommer, kroos en slib durft smaden En doet of 't beste en edelste haar smart!"…

Lopen over het grintpad, kijken naar de bomen, de sloten vol kroos en worden bewust van de stilte, de rust. Snuiven op de geuren van bloemen en proeven een vredige sfeer.…

Mijn wanten geuren naar zonnebrand en de bloemen op het raam naar framboos een zwaluw is op een sneeuwpop geland en een ijsvogel maakt een nest van kroos In de herfst worden wij verliefd op elkaar en we gaan weer dood in het voorjaar De zon schijnt zo hard dat het kraakt het regent gouden bladeren in mei De elfstedentocht die rij ik naakt…

Riet-geknak, kabbel-kroos wind-geruis, water-drup eend-gekwek, vis-geklets reigers-stap, rat-gespat hengel-swiep, sigaar-gezuig roei-gebonk, net-gegooi laars-gesop, fladder-zwaan koffie-slurp, brood-gesmak muggen-zoem, rochel-spuug snotter-snuif, handen-wrijf natte-hoest, molen-ratel aasvoer-worp, hout-gekraak vogel-fluit, muis-gepiep koe-geloei…

De dag dat ik zou gaan varen voelde ik mij wat lusteloos ik maakte tussen gele leliebladen met een hand een doorgang in het kroos. Er lichtte een gezicht op van beneden uit de zwarte moddergrond ik zag een donker trappenhuis nog onbetreden en het kind dat daar stond voelde zich nergens thuis.…

zachtjes aangeraakt, tranen gehuild Omdat wel je lichaam bij ons was aangekomen Maar niet de mens die je worden zou - Je longen zogen geen lucht naar binnen, Je stem hebben we niet gehoord, Zelfs dat ene kleine huiltje Was jou niet gegund - als je wel Het leven had gekregen dat voor jou Bedoeld was, had je misschien net Als Toni Kroos…

Ergens ver weg tussen riet en kroos Klinkt gedempt blij eendgesnater Het schaatsenrijdertje is hier virtuoos Trekt een v-spoor over het vlakke water Neemt bocht en hoek met speels gemak Stopt hier eventjes bij een geknakte stengel Met daarop een kleine rode huisjesslak Weer door gaat hij… de snelle bengel Bij een groen obstakel ligt hij even…

De dag dat hij ging varen voelde hij zich lusteloos maakte tussen gele leliebladen met beiden handen een doorgang in het kroos, er lichtte een bekend gezicht daar beneden uit zwarte moddergrond langs onversneden plompeblaren,zag een donker trappenhuis, alleen betreden, de jongen die daar doelloos stond en nergens thuis.…

in onwrikbare gewoonte dragen de gordijnen diep het kroos. het is de late nadronk van de dag in een droesem op de kozijnen gezakt. dromen gaan hun slinkse weg. een late stap raakt verloren op de stenen van de straat alleen de stille booglampen raden hoe laat het is. ze weten dat het doel steeds verder ligt.…

De kroos, waar jij huisjes op wilde bouwen, is verdwenen. Op het brugje, waar jij zo mooi kunstfoto's maakte, staan nog maar enkele rietpluimen. Ik keek er somber naar en mijn ziel daalde af in het donkere water, waar ik visjes zocht. De honden roken het intense gemis in mij en zij blaften niet uit pure piëteit.…

O, zacht licht op paden langs manmoedig gras, o, zicht op het dociele kroos, de prudente koeien. ------------------------------------------------ uit: 'Hoe je geliefde te herkennen', 2006.…