Netgedichten

netgedicht (nr. 77.412):

Een liefdesgedicht

Ik loop op de zaken teruguit, de tuin in
Er is grof gezegd helemaal niets te vergeven
Nu de dans gedanst aan de weg staat
Bekoelen de handen aan de vraag wat het was

Ik weet mijn blik te doorkruisen
De vijver is
uitgedist door een gekende. iemand
Die hield van witte- zuiver witte lelies

De grashalmen omarmen
Het klein blauw bloemetje dat stil
Vergeetmeniet blijft vragen

Een kikker houdt zich stil een reiger
Die altijd op een heden loert
Waadt achteloos het kroos door

Een regen vangt me in zijn vallen
Ik moet weer weggaan val
Weg van een vroeger vallen voor

Laat het me weer ontvallen
Hoe ik je liefhad en nog heb
Je witste lelies leven door