Alle inzendingen over Lippen

op een afstandje kijken ze elkaar aan wilskrachtige lippen willen zich laten gaan onder vier ogen onder vier lippen suikerzoete gezichtsensoren die in gedachte strippen de afstand wordt kleiner de lust wordt wordt groter de aanraking geschiedt ze versmelten als boter…

los dat haar eindelijk los dat haar het vlecht zich eigenharig tussen de toetsen handig vingers ontwijkend die willen ontwarren neuzen vrij wroeten in regels opengesperde vleugels bespeuren oud schrift geijkte normen willen vernieuwen een verse punt prikt scherp inzicht slijpt zachtheid zonder verlies en lippen…

mijn lippen zuigen aan jouw vel en als ik mijn tong van passie vertel kreunt het zuchten van jouw lijf en ruik ik al het zwetend vocht zijn we al in een hemels verblijf?…

vrijheid Van de horizon Wijl haar schaduw Haviksogen opsloeg Vloog zij sneller dan Het fluisteren van de wind Door de wolken Over de zee En belandde in de golven Van de hartstocht In zijn uitgestrekte armen Vlijde zich Tegen zijn hartenklop Het voelde dromerig en warm Ze had lief…… Hij ook Brandend zand Waterparels Dorstige lippen…

Kusjes glippen, Kusjes reegnen, Kusjes zeegnen, Kusjes rollen, Kusjes hollen, Kusjes, kusjes, zonder maat, Al te maal ten mijnen baat. Zie hoe't gaat, En of je mond tot kussen staat. 1876…

Als het water je aan de lippen staat, wordt het tijd dat je leert zwemmen…

Pas wanneer het water letterlijk aan je lippen staat weet je pas, hoe vrijheid smaakt.…

Je lippen, die ik heb gekust, Je haren, donker en verward, En dan je hart, je jonge hart, Waaraan 'k zo heerlijk heb gerust... Ik denk: het heeft zo moeten zijn. Soms is 't, of je bent gestorven.…

Ik kus uw lippen en uw ogen, Ik kus uw haren en uw mond, Ik kus mij moede en gezond; Kussende ben ik rondgetogen. Gij glimlacht en gij wilt gedogen Dat ik uw hand kus en uw voet. Ik eet uw vlees en drink uw bloed Ik kus uw lippen en uw ogen. Ik kus u in de vroege morgen, Ik kus u 's avonds en des nachts.…

De lippen van het water leggen zich verliefd, verlustigd op de rondom open gewelfde kring; zij komen toegeslopen en dringen op en rekken zich... Gesneden in de alabasten rand is er een vers van een zo uitverkoren zoetheid van woorden, dat de zin verloren wegdeinde in dit bedwelmende verband.…

zand oude beelden modelleren en verschraalt de dikste huid een gestalte krijgt vorm in een zilte regen, rank silhouet in tegenwind met scherpe randen wat samenvloeit in een droom, die zich afmeldt en elders weer openwaait laat me het nog maar even aanzien, de steilste klippen ontlokken een zweem van verstandhouding op de bleke lippen…

Door helder sprankelend stromend bronwater verkwik ik wat of meer door de waterval-muziek van Chopin Het afscheid van tante Lucy het bijwonen van de dienst is confronterend raak Ook zij heeft 't moeilijk met het loslaten van een leven zonder leeftijd Tranen ontvallen haar ogen maar worden opgevangen  door de glimlach van haar lippen…

Jouw gesloten lippen opende sprakeloze woorden in stilte toonde jij jouw temperamentvolle wereld je serene gelaat verbond jouw passionele hebzucht. Jouw gesloten lippen verzegelde je laatste gebaar dat zich illustreerde in kleuren van zonsondergang met het requiem vanuit de horizon in een ijle lucht.…

O lippen, rood als rozen en frambozen, Die, kussen ademend, om kussen vragen! O krachtige armen, die mij, moede, kozen Om veilig door 't vijandig Zijn te dragen! O donkere ogen, zachte grondeloze ogen, zó rein als nooit mijn ogen zagen, Ogen, waarin geen sprank is uit den Boze, Maar waar Gods englen d'eigen blik in wagen!…

ik draad een armpje hoog haar lach lijkt nog bevroren vierkant toch de vingers van het handje in een welkomsboog daar gaat de duim in warm ontdooien rood de lippen in toegankelijk ontplooien dit zijn geen marionetten of juist wel jij trekt aan de touwtjes en toch speel ik mijn spel…

de wolkenbank hangt verte omdat blauw dichtbij wil zijn wind jaagt op de randen speelt kleur met allerhande laat wolken verwaaien zo dat de zon zijn boog kan draaien we liepen uit het paradijs de lach nog op je lippen jij liet mij de appel slikken die de slang bevolen had ik at met jou de hoogmoed die van Hem gestolen was het bleek…

kus je zacht ja virtueel geen woord te veel in raken op rode lippen alleen zinnen mogen tippen aan het gevoel dat jij me geeft vingers ooit in tasten het vasten bleek zo mooi maar zonder warm emplooi geen woord te veel ik kus je daar in liefde waar het nooit verveelt…

zag je hand de vingers wenken kleine kootjes ongeduld nagels nog verguld met rode lak de kleur van lippen in je lach altijd zo innemend maar gaandeweg steeds meer bevelend met het laatste van je kracht nog dwingend spelend tot jij wilt gaan met ogen licht van eeuwigheid handen open en vingers eindelijk gespreid…

Toen ik je zoende waren je lippen heel zacht je lippen waren je ogen zoende ik niet je lippen waren zo zacht…

de kracht van zijn heerschap het natuurlijke wapen van mannen onbeschaamd en zelfzuchtig maar een overweldigend genot als het in mij komt, ritmisch me in vervoering brengt en weg laat drijven voorbij het bewustzijn van lichamelijke grenzen Na afloop opnieuw het wonder van het vogeltje dat groeit met de minste aanraking van mijn lippen…

Hij komt in mij, ik ben open en zacht, er steekt een storm op Hulpeloos dein ik in de vloed over de nog lege aarde Ik ben bang gewond te raken van binnen te gaan bloeden Misschien ga ik wel dood maar ik voel juist vrede Diep in mij, dieper en dieper stijgen en rollen de golven Ze verrukken me, masseren me en leggen mijn binnenste bloot…

Een man en een vrouw één huis, één welkom, altijd – een bed in hun hart.…

iedere keer dat ik je even aan mag raken lijkt 't alsof mijn lippen staken De woorden komen niet dus probeer ik t met lichaamstaal maar jouw lijf lijkt doof voor mijn stille kabaal.…

Toch, ons zielen konden nimmer Tot elkaar in ogen reiken, Konden niet uw warme lippen Mijne warme lippen kussen, Hadden niet mijn rode lippen Uwe rode mond gekust.…

Mijn grijze tintelreine mijn witte strelefijne met hoog van omhoog gezwier van uw handekens, schier het vlerkegezwaai van vogeltjes, het omkomen van wiekmolentjes, ze veren zo fraai door de lucht, mijn oor hoort geheel geen gerucht, en uw wangen glijden aan en uw lippen staan saam aan beweegloos rood en in eens daar vlood een…

ik houd van mooie rode licht gezwollen volle lippen als ze lachen als ze praten als ze niets doen maar vooral als ze niets laten…

weer terug sporen achterlatend in de glooiing van mijn rug ik zie jou liggen met ogen toe je doet alsof je slaapt maar ik weet dat je wacht op de zoute druppels die ik meebreng als een tijger sluip ik toe jij wordt mijn prooi het witte zand grijpt zich aan mij vast niets kan mij hinderen zacht kus ik een tepel een glimlach op jouw lippen…

De lippen hangen dan stil, de handen een weinig kil, het lichaam in lucht, de rille - in eens om het uit te gillen.…

Waar heeft ze dit geleerd, zo licht te ademen, lippen gesloten, ogen dicht? Elk vleugje lucht van buiten beurt van binnen haast onmerkbaar buik en borsten even op. Wat komt en gaat verenigt zich in regelmaat. Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig mee te deinen op een zuchtje wind? Wie heeft haar wijsgemaakt dat leven zo eenvoudig is?…

- ik zie wolken van sterrenschijn de overlevering diende anders uitgepakt te worden Hoe moeilijk kan het zijn om in een stuip een stelsel te bevatten en te bespelen het is zwaarder om uitdrukking te geven waar ieder mens zo zijn misvattingen heeft Ik zet er een streep door schroei mijn lippen dichter dicht maak inkt van het duister en…