226 resultaten.
Zinloze ironie
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 390 en alcohol aan boord
de zee blijft vrijwillig in het verdrinken
jouw wanhoopstem wordt niet gehoord
jouw glimlach speelt de clown
met zinloze ironie, onvermoeibaar sarcasme
betreedt de loodzware oevers van jouw zijn
een okselaap, een pepernoot, een frisse mies
een kudde bonte geiten en een hangbuikzwijn
het zijn allemaal vertederende metaforen…
Een handvol pluis
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 153 liefdevol
verzamel ik de pluizen
die in jouw zinnen huizen
spin ze warm
op het wiel
uit rafels tot een draad
de kleuren
lijken bij elkaar geraapt
maar spreken toch dezelfde taal
in het weven
kunnen de patronen
eindelijk vertellen van het leven
dat zich in een handvol pluis
tussen jouw woordenschat
in kwetsbaarheid verborgen had…
Verbonden
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 153 De afstand
het fysiek
de hand die er niet is
Afhankelijk
kwetsbaar
Die ander
een stuk van mij
al die anderen
stukken van mij
Van mijn zelf
Ik snij ze niet los
van me af
Ik zou dood bloeden
Eén rivier
vele takken in de delta
naar de zee van het
één zijn
Water draagt de kern van onze ziel
Verbonden zijn in de pijn van…
Gedachte
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 341 Ik hoef niet na te denken als ik aan jou denk.
De elegantie van jouw melodieën doen mij goed.
Ik hoef niet te presteren, jij bent mijn winnende lot.
Jouw charismatische energie verrijkt mijn serene mood.…
ROZEN VERSUS KLAPROZEN
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 1.172 Als de doornen van het leven
geen prikkels meer geven
de volle rozenpracht verwelkt
haar langste tijd heeft gehad
pluk ik voortaan dagelijks
klaprozen langs de wegen en
leef er degelijk vrolijk op los!
Samen met mijn kwetsbare fel hel
rode flinterdunne bloembladeren
welke slechts milde briesjes kunnen doorstaan
maar achter mijn avondlevensruit…
Mest je burcht eens uit
netgedicht
0.0 met 5 stemmen 205 je bevert
damt vrijheid
van de beken af
het speelse kabbelen
is verstild tot veel
en gretig knabbelen
aan struik en jonge bomen
die voor de burcht
in groei worden gevild
jij bevert
in het stuwen van talent
dat zijn rechten nog niet kent
kom mest je burcht eens uit
doorbreek die egodam
laat gaan dat jong geluid…
Rijmklanken, spraakvormen en metaforen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 283 Zo vormen metaforen en spraakvormen
zich tot beelden binnen een gedicht.
Zo geeft illusie aan de werkelijkheid zijn beelden
en geeft aan het gedicht zijn eigen gezicht.
De dichter boort met al zijn diepgang
van ziel al zijn hemels aan.
Zo kan het zijn,
zonder het zelf te willen,
dat het mooiste gedicht kan ontstaan.…
verdichten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 61 liever, dan, zomaar op het eerste zicht
leg ik alles in mijn hand
laat ik het bos groeien
door de aarde neer te drukken
onder mijn handpalmen
eerder, dan zomaar de vruchten
te plukken
verdicht alles zich tot mijn lichaam…
verdichten
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 73 liever, dan, zomaar op het eerste zicht
leg ik alles in mijn hand
laat ik het bos groeien
door de aarde neer te drukken
onder mijn handpalmen
eerder, dan zomaar de vruchten
te plukken
verdicht alles zich tot mijn lichaam…
bijvoeglijk of overtreffende trap
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 139 Toen ik schreef over de hitte van zomer
het verzengende zomerweer dacht ik
terstond hoe lui is dat verzengend wel niet
wat is het verzengende in verzengend zomerweer?
De zon die warmt en warmer en nog heter wordt
spontaan in brand vliegt van hitte?
Mag het bijvoeglijke spreken met een surreële zon?
Wat is dan het schitterende in schitterende…
zonder titel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 383 Met vlakke hand zoekt
ze mijn hart waarvan
ze het bestaan vermoedt
maar achter mijn ribbenkast
blijft het akelig stil
"Een metafoor", zegt ze
"IJskoningin", zegt ze
Uitdagend, overmoedig vraag
ik haar wat dat betekent
Haar antwoord is een
brandmerk op mijn geweten
haar zelfgedolven graf
"Je hart is ergens anders"
Nog voor…
Kruizen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 179 Allemaal kruizen op een rij, als soldaten in het gelid
Allemaal staan ze daar te wachten op ’t eerste zonnelicht
Allemaal tot ze een ons wegen of nog minder
Kan een poosje duren hoor
Ze hebben helemaal geen hinder van de moeilijke metafoor
Dat alles gehaast en snel moet gaan
Dus zie ik met lede ogen, die kruizen nu al jaren staan.…
In jouw poëzie verloren
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 181 ik duik in je woorden
zoals een meeuw
naar de vissen in zee
letters krijgen vleugels
als in zomerdromen
neem je me mee
naar een kleurenlandschap
waar bloesemklanken
luisterrijk bloeien
pennenvruchten groeien
tot voorbeeldige verzen
van liërende metaforen
ja, zo dikwijls
ben ik zweverig
in jouw poëzie verloren
* opgedragen…
Bulls Eye
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 59 Zijn liefde is als een roos:
Schuchter ontloken uit de knop
lokt de lente tot groeien,
ontvouwt hij blad na blad
om tot volle schoonheid op te bloeien.
Ik ruik z’n roze rozengeur en
word bevangen door het verlangen
z’n zwoele jongensferomonen
van dichtbij in m’n neus te vangen.
Ik snuffel aan elk kroonblaadje, zoek
verborgen geuren op intieme…
Bewondering
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 1.369 zij
die in taal
wordt herboren
kan mijn
bewondering
ervaren
zij baart
zichzelf
door
metaforen
die nog steeds
weeën verklaren
die Bewunderung
Sie,
welche in Sprache
neugeboren wird
kann meine
Bewunderung
erfahren
sie gebärt
sich selbst
durch
Metaphern
welche noch immer
Wehen erklären…
diep in de zee
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 257 waar zal ik nog te vinden zijn
als uit de zee
geen dromen komen
woorden zich losweken
niet anders meer kunnen dan
sterven
kromgebogen
en altijd in de wind
waarheen zal ik de meeuw nog dragen
die een duinrug tot metafoor vervaagt
onbegaanbaar, hoger dan het gehoor
van het opgetilde water
dat voorgoed zijn stem verliest
mij…
vederlicht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 85 soms is het er weer
in mijn zoldergrot
tussen de uitgehangen was
voorzien van spijtoptanten
dat grijsblauwe schijnsel
door 'n ontijdige poort
dan kijk ik een film in de bek
-tanig en tandig-
zoals dat past bij verbazing
en misschien ook onbegrip
laat ik het geen metafoor
noemen
maar een meteoor
uit zelfverzonnen ruimte
ploffend…
Het ouder worden...
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 78 Beklemd tussen vier muren in
het geraamte van de tijd...
Iedereen ademt zwaar en de leegte
tussen de botten is als verzuring
in de nerven van bladeren.
Langzaam, maar zeker sterft ieder
wezen, de ziel krimpt eerst ineen
en ieder ding waar zoveel waarde aan
werd gehecht verandert in steen.
De liefde die broos is wordt verpletterd
in een…
De Spin *)
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 6.852 In mezelf op zoek naar zin
trek ik uit mijn duister traag
wiegend tussen hoog en laag
mijn verwarring als de spin
die verloren in een vraag
zonder einde of begin
zichzelf voelt gevangen in
zijn vergeefse hinderlaag
tot de stille vleugelslag
van een vlinder binnendringt
in het raadsel van het rag
en het sidderende dier
tussen zijn…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 356 Mijn leven is vergankelijk
Elke dag een beetje sterven
Maar morgen leef ik nog
Om de stand bij te houden
Hoog jubelend beklim ik de zonnebloem
Licht geworden door de barometer
Bezin ik helemaal te loor
Zak ik af naar de goudsbloem
Passeer de metafoor
Ik schat mijn kansen in
Haal ik deze lente
Of bak ik zo bruin
Dat men mij begraaft
Onder…
Linnen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 een zuchtend lentelandschap
strekt zich in groen zwijgen
langs de rivier strelen penselen
de ruwe huid van het witte linnen
een verlaten boerderij doekt op
naast witte bergen zonder sneeuw
kabouters spelen met metaforen
in het holst van de nacht
in een dorp zonder straatnamen
onder het licht van een lantaarnpaal
ontmoet de oude poes…
Dit leven
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 336 Woorden dansen
als vervreemde metaforen
wiegen eenzaam stilte
onder stadse avondregen
ritme zoekend
in waarde wegen
beelden van verzonnen vakantie
kraanvogels in het witte zand
avondzon en blonde stranden
misschien dat je terugkomt
in ‘t nog niet geschreven boek
maar vooralsnog
ben je verder weg dan toen
en alsmaar dieper in dit…
uit er waarde
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 106 in het koude licht van een zonloze dag
verraadt de vaart toch glans
geen vogel, die de lucht verplaatst
slechts een zuchtje oude wind dat niet
verjongt, maar korte windsels spint
rond ’t vroegste en
het laatste
maar aan de waterkant vergroeit
het riet met onze metaforen, van
te voren al gespiegeld aan een blauw
vergeet-me-niet
van…
Wedstrijd
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 83 ik ren
en ren
en ren
iedereen voorbij
en alles en iedereen
die stilstaat wordt
gepasseerd door mij
ik ren
en ren
en ren
en als ik
bij de finish ben
realiseer ik me
dat ik win
maar ook
dat ik weer sta aan
het begin *
*voor de duidelijkheid voor sommigen, dit is natuurlijk een metafoor voor het leven,
‘the circle of life’.…
FILOLOGIE
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 355 Hoe ik ook zwoegend wroet
met kwatrijn en metaforen,
nooit kan ik verwoorden,
wat ik je écht wil laten horen.
Vergeet die ijdele gedichten maar lees
de lichaamstaal in mijn onhandige gebaren
terwijl ik je aarzelend bespeel en voel
wat jij mij doet ervaren…
Laat me je lezen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 825 Laat me je lezen,
niet als een boek
maar als zachte poëzie,
waarin het allermooiste
van jouw luister,
in woorden is opgeschilderd,
waarin opgetekende
metaforen de kleurige
bloesem dragen, die zo
bij jou past.…
Allles is inwisselbaar
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 419 Ik zie je dwazer nu,
Dan toen ik je ontmoette
Razernij is afgezwakt
Wat metaforen nu,
Je raapt ze op
en draait ze rond hun as
Ik heb je gezien
In het perspectief
Van wie ze waren
zij die meereisden
Voor een stukje
Soms
te lang,
Maar bijna nooit te kort
Ook jij niet
want ik weet hoe het zal gaan
Als repetitio…
Gemis
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 398 het zijn niet de dagen
die zo leeg zijn
het zijn de nachten
eenzaam koud
daar waar jij ooit lag
ligt nog je afdruk
waar ik precies in pas
soms krul ik me even op
en laat me dragen
door een kuil
in het matras…
In Memoriam
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 2.264 Hij wist de waarheid uit; de onrust
die zijn geweten drukt
hij, de verlater van zijn geest
terwijl de zoveelste metafoor
z’n bloed laat kolken
traant de schrijver in het vuur
van zijn onbegrepen verlangen.…
- Lyrieken -
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 330 ze lacht cryptische lyrieken,
de muze van de gestolen tijd
haar stuwende teksten en nummers
in verschillende talen
zitten vol met intelligente metaforen.
Haar liefde tot harmonieuze muziek
is toegewijd,
beperkt de arrangementen
en bevat herhaling...
want de inhoud hebben de lyrieken
aan een vreemde titel ontleent...…