Alle inzendingen over Moeder en kind

slaan zij het jonge leven uit basten die gisteren moeders nog wiegden die ik hun kinderen niet redden kan omdat ik machteloos onmachtig ben met mijn tong in een knoop geslagen door de afgrijselijke verschrikking schreeuw ik zonder geluid in de stilte de schaamte van mijn gebrek aan durf op te staan tegen dit zinloos geweld dat met de…

het kind Wakubenga het patina van de tijd legde een bittere scherpte over de sluier van onschuld de ogen van het kind dat wordt geminacht lachen nooit ze leeft op al te tere takken onontkoombaar en smal als een doodskist wordt het kind bedolven onder doffe schaamte in de meisjesbuik groeit een vreemde bittere vrucht brandmerk…

aarde want haar kinderen doen mij nu zoveel verdriet…

Om 't kind dat speelt en ademhaalt, dat drentelt rond zijn moeder; om 't vallen van de avond nu, een vriend zijn broeders hoeder, een glimlach naar Hierboven. Om 't lied dat klinkt van over zee, een steeds opnieuw beginnen; om taal en teken, huid en haar, om hier en nu beminnen - een glimlach naar Hierboven…

slechts nog de zuidenwind ik ben haar kind…

Moeders ziel is verhuisd voorgoed Ze is nu van hemel niet langer van aarde Haar huis 'gekuist' achtergelaten Ik weet niet of dat er nu toe doet Wij wikkelen haar huisraad in oude kranten Wij pakken dat alles -met weemoed- in ribkartonnen dozen Wij herkennen 'onze maten' nu oude kinderen Die zij toentertijd uit…

mijn moeder droogde mijn tranen ik werd door haar tenminste écht bemind.…

alles zal je ooit verlaten het voorjaar dat plaats maakt voor de welkome zomer die weer verwaait door de onverbiddelijke herfstwind zoveel verlaat en komt ooit en soms nooit weer terug vaders moeders zusters en broeders gaan hun eigen weg maar wat je er ook van vind het verlaten uit het nest van je laatste kind bezorgt je ook weer…

onder het brandend oog van de koperen ploert in alles verterende hitte wordt een kind geboren gewikkeld in doeken ligt hij op de lemen vloer geen wijzen, os of ezel komen hem begroeten verstoten door haar clan legt zijn verkrachte moeder haar verminkte lijf vleugellam naast hem zij slaapt met dode ogen zingt zelfs geen wiegelied…

zopas werd een vader begraven onder bomen en in de dag zijn hart was zijn zoon zoals het hare haar dochter handen waren moeder ogen en een kus het ontwaken werd een glimlach; de bewaakster van een kind dromen voltooiden nachten, het luisteren naar verdriet want haar liefde kende sprookjes en een deur naar omarming even groots…

zopas werd een vader begraven onder bomen en in de dag zijn hart was zijn zoon zoals het hare haar dochter handen waren moeder ogen en een kus het ontwaken werd een glimlach; de bewaakster van een kind dromen voltooiden nachten, het luisteren naar verdriet want haar liefde kende sprookjes en een deur naar omarming even groots…

Ja, ik herdenk, gedenk mijn opa die vermoord werd door al bleven zij mij het antwoord schuldig, levenslang ja, ik herdenk al degenen die nodeloos het leven lieten, zigeuners, homo's, mannen, vrouwen, kinderen alles was 'n reden om ja, ik herdenk omdat ik mijn vrijheid dank aan degenen die hun leven waagden broers, zussen, vaders, moeders…

ze zegt - jij bent al oud hè mamma en als je oud bent ga je bijna dood nee lief kind, je moeder is niet oud dat lijkt maar zo ze zegt, maar jij bent al groot en ik ben bang mamma zegt ze, als je wordt begraven is je mond dan open of dicht meestal dicht klinkt het antwoord o gelukkig, zegt ze anders komt er klei in…

Mijn moeder is niet meer, niet eens de zomer haalde zij. En nog maar pas een kind. Gegrepen door een auto, zo heet dat dan. Geloof me, vriend, de herfst duurt lang, te lang voor mij.…

oprecht in`t nachtelijk duister; verankert in `t licht, gedonder als ik fluister, wat Moeder natuur mij berricht.. de gouden kooi is minder mooi de tranen langs de navelstreng mocht mijn kind ooit gaan vragen; waar zijn wortels dan lagen in dit leven zo eng... tergend gemeen zijn de feiten waarom ik verdween, de verwijten...…

Zie het ontwapenend kind dat bloemen zorgvuldig plukt een waar stukje geluk als ze de allermooiste vindt. Bekoorlijk is zij in 't licht van haar schoonheid niet bewust straalt ze vol levenslust een glimlach op haar gezicht.…

Nee, Famke wil geen roze en geen blauw, Haar baby’tje behoort tot de neutralen, Het kind mag later het geslacht bepalen, En maakt dan zelf de keuze: man of vrouw. Straks wordt zijn penis er eerst afgedraaid, En als hij groot is er weer aangenaaid.…

En al waren we maar kleine kinderen, wij hielden veel van haar.…

ik weet niet meer dat jij er niet was dat je nog niet bestond in de stilte van de nachthemel kan ik de aarde niet meer verdragen het kleine leven zal als de doden niet weerkeren rouwen kan ik niet in ijstijden is de lente een slechte leugen de winter eindigt niet je onschuld je tederheid kan ik niet vergeten in deze kille…

In mijn jeugd had ik vele dromen, hoe het leven mij zou vergaan. In mijn jeugd voelde ik het bloed nog stromen, maar de tijd heeft niet stil gestaan. In mijn jeugd keek ik in je lieve ogen, zag de zee, de zon, de maan, In mijn jeugd was ik altijd bang te geloven, dat deze ooit dicht zouden kunnen gaan!…

drop deze hollandse kaasmeid bij de bollen verslindende dagjestoerist dump dit hollands welvaren op klompen in de gare bus kleefklinkers met brandende handjes je bént moeders trots en dat zul je blijven ook, jij, kind met je kanten kapoets, geappliceerde bumper hoe ostentatief je je keurig gekapt koppie nu ook van haar afdraait omdat…

Verbaasd merkte de moeder dat zij een menigte werd. Binnen enkele dagen was het gebeurd, bleek zij uiteengevallen in een waaier van vrouwen.…

Het moederschap der kinderen zal hen redden. Stil is de liefde van het vrouwelijke. De macht van liefde is weer terug. Een kracht die alles heelt. Luister stil naar de zoete fluistering. Hoor het lied en de stem van de moeder. Luister met gesloten ogen. Het lied van moeder aarde weerklinkt. 29 mei 2008 8 Ries van Meerten…

Mijn ‘grote liefde’ had ik toch als kind. Vader en moeder, God en Sint, geen latere liefde haalde het daarbij. Wat hield ik veel van hen, wat hielden zij van mij! Het was een liefde die mij vleugels gaf en achteraf, herinneringen, bitterzoet.…

ooit las ik iets over een moeder zij verloor haar kind en dan probeer ik me voor te stellen hoe hartverscheurend zij dit wel niet vindt een versnipperd moederhart in duizend stukjes voor altijd weggewaaid door de wind een kristallen vaas voor eeuwig versplinterd en net zolang duurt het voor zij ze allemaal terug vindt misschien heb…

ik bliefde niets meer dan haar kind te zijn en vond haar vriend gebogen in mijn eigen oude jas…

Ligt in het feit Niet dat zij heeft een geloof Maar gelooft En bemint Ooit gekregen van een vrind In de kracht van de liefde Van een moeder en haar kind In de vorm van een beeld Dat ze tastbaar Doorgaf aan haar kleinkind.…

Postma uit 1945 ‘Niet masturberen alles bewaren voor het huwelijk’ vader had 16 kinderen gewild maar moeder rekende tot 8 toen de jongste geboren werd was de oudste al bijna 14 ze trouwden in mei 1939, december 1942, al 3 kinderen ging vooral niet pragmatisch in tegen vaders geloofsleven “Wat zou de Here Jezus hier van vinden” sprak ik ‘n…

Het kind praat. Wie gaf het de woorden? Het kind gaat. Wie gaf een weg? Het kind gedraagt zich. Wie gaf het zijn normen? Het kind zoekt. Wie laat het vinden?…

Zij is het, de moeder van alle moeders, Zij is de bron van liefde in het heelal. Wanneer mijn eigen tijd gekomen is, is het met haar lief gelaat voor ogen, dat ik in haar zachte armen sterven zal.…